เมื่อผมต้องไปเป็นนางสนมของจักรพรรดินีวิเทอร์โรส
#2 ขอความช่วยเหลือ
เขาถอดหายใจขึ้นมา พร้อมกับขอบตาที่แดงและใบหน้าเปียกด้วยน้ำตา
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ฟุ่บ ตุบตูบ
เดินหันหลังทิ้งตัวลงนอนกับเตียง
ธนวินท์(พระเอก)
ทำไมเราถึงซวย....
เขาเอ่ยบงหลับตานึกถึงเรื่องเมื่อ 2เดือนก่อน
เสือ
โฮก! ครืน!//คำราม+แยกเขี้ยว
เสือ
ฟึ่บ!!//ยกมือขึ้นพร้อมตะบบวิน
ธนวินท์(พระเอก)
!!!!!!//ช็อก+มองเห็นเล็บแหลมคบ
กรงเล็บได้ลงมาที่หน้าของวิน
ธนวินท์(พระเอก)
ฟั่บ! ฟึ่บ ตูบ ตูบ ตุบ
เขาหลบกรงเล็บสุดคมและะได้กลิ้งลงกระแทกกับต้นไม้เข้าอย่างจังเต็มๆหลัง
เสือเขี้ยวดาบหันไปมองเขาที่กลิ้งระยะทางไม่ไกลด้วยสายตาล่าเนื้อ
เขาที่เห็นดวงตาสีทองเหลืองของเสือเขี้ยวมองมายังเขาก็รู้ถึงความหวาดกลัว
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
เขาออกตัววิ่งไม่คิดจะหันไปกลับ
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
ธนวินท์(พระเอก)
(นี่มันเรื่องอะไรกัน!!)
เสือ
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้งตึ้งตึ้ง
เสือเขี้ยวดาบไล่ล่าเขาแบบกระชันชิด
ธนวินท์(พระเอก)
(เราก็แค่คุยกับไอ้แท็ก อยู่ดีๆ)
ธนวินท์(พระเอก)
(แล้วไอ้แท็กก็ถีบส่สนเราก็โซเซตั้งตัวไม่ทันก็พลัดตกรางรถไฟ!)
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
เสือ
ตั้ง ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง
ธนวินท์(พระเอก)
(รึว่านี่มันเป็นก็แค่ความฝัน)
ธนวินท์(พระเอก)
(ใช่มันเป็นความฝันสิน่ะ!!)
ธนวินท์(พระเอก)
(เดี๋ยวเราลืมตาตื่นขึ้นก็พอแล้ว!)
เขาหลับตาหยุดเดินและพยายามสะดุ้งฟื้นขึ้นมา
ธนวินท์(พระเอก)
ผ่าง!//ลืมตา
ธนวินท์(พระเอก)
(เอา! ทำไมถึงยังอยู่ที่นี้อยู่ล่ะ!!)//
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
ธนวินท์(พระเอก)
(หรือว่าเราต้องจบหน้าแรงๆ)
ธนวินท์(พระเอก)
เพี๊ยะ!//ตบหน้า
ธนวินท์(พระเอก)
(โอ๊ย! เจ็บ! นี่มันไม่ใช่ความฝัน!)
ธนวินท์(พระเอก)
(แสดงว่าเป็นความจริง)
ธนวินท์(พระเอก)
(ถ้างั้นก็หมายความว่า)
ธนวินท์(พระเอก)
(เราอยู่ต่างโลกงั้นหรอ!!)
ธนวินท์(พระเอก)
(ทำไงดีเนี่ย!)
ธนวินท์(พระเอก)
หือ?//สังเกตุ
ธนวินท์(พระเอก)
(นั้นเมือง!)
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก
ธนวินท์(พระเอก)
(เราอาจจะขอความช่วยเหลือก็ได้)
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
ธนวินท์(พระเอก)
ใครก็ได้ช่วยด้วยครับ!
เสียงจะโดนเรียกร้องขอความช่วยเหลือของหนุ่มผมน้ำเงิน
ธนวินท์(พระเอก)
ใครก็ได้ช่วยผมที
ธนวินท์(พระเอก)
ผมถูกตัวเสือเขี้ยวดาบไล่ตามครับ!
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
ตัวประกอบ
ไอ้ของเจ้าหมอนี่!!
ตัวประกอบ
แต่งตัวประหลาดๆ แถมวาจาวิปลาส!
เด็กตัวประกอบ
แม่เจ้าพี่คนนี้ทำไมถึงแต่งตัวไม่เหมือนกับเราล่ะ ขอรับ
ตัวประกอบ
ลูกอย่าไปมองเขาน่ะลูก! //ปิดตาลํกสาวตัวเอง
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก//วิ่ง
ธนวินท์(พระเอก)
ใครก็ได้ช่วยผมด้วยครับ! //วิ่งหาคนช่วย
ธนวินท์(พระเอก)
แฮก แฮก//หอบ
ธนวินท์(พระเอก)
(ทำไมถึงไม่มีใครช่วยเราเลยสักคนล่ะ!!)
ตึ่ง ตึ้ง//เสียงวิ่งตามล่า
ธนวินท์(พระเอก)
(มันมาแล้ว!)
ธนวินท์(พระเอก)
ฮึ่บ//ออกตัววิ่ง ฃ
เสือ
ตึ้ง! ผ่าง//ปรากฏตัวออกมาจากป่า
เสือ
โฮ่ง!//ร้องคำรามให้หวาดกลัว
ตัวประกอบ
นั้นมัน! มอสเตอร์เคร!
ตัวประกอบ
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก//วิ่ง
ทุกคนเมื่อเห็นมิสเตอร์ต่างวิ่งหนีชุลมุน กันทุกคนเมื่อมิสเตอร์มา
ธนวินท์(พระเอก)
ใครก็ได้ช่วยด้วยครับ!
ธนวินท์(พระเอก)
ขอร้องด้วยครับ ช่วยผมด้วยครับ!
ธนวินท์(พระเอก)
ใครช่วยผม ผมจะตอบแทนคุณเลยครับ!!
เสือ
ตึ่ง ตึ้ง ตึ้ง!//วิ่งอย่างรวดเร็ว
เสือ
ผ่าง! โครม!//ทำลายข้าวของ
ธนวินท์(พระเอก)
คุณป้า-- พี่ครับ ช่วยผมด้วยนะครับ! ขอผมร้องล่ะ!!
ตัวประกอบ
ว้าย! ออกไป ออกไปเลยน่ะ!!
ตัวประกอบ
ตึก ตึก ตึก ตึก//วิ่งหนี
หญิงสาวทำท่าหวาดกลัวหนุ่มผมน้ำเงินและวิ่งหนีไป
ธนวินท์(พระเอก)
ฟึ่บ หมับ!//พุ่งมากอดเข้า
ตัวประกอบ
เหว่อ //โดนจับกอดเข่า
ธนวินท์(พระเอก)
พี่ชีวยผมด้วยครับ! ผมยังไม่อยากตาย!//สายตาอ้อนวอน
หนุ่มผมน้ำเงินพุ่งตัวมาจับกอดเข่าร้องขอความช่วยเหลือชายตัวประกอบ
ตัวประกอบ
เจ้าเอามือนั้นออกไปเลยน่ะ! เอาออกไป
ตัวประกอบ
อย่ามาพาข้าซวยกับเจ้าด้วย!
ตัวประกอบ
เจ้าคนวาจาวิปลาส!
ธนวินท์(พระเอก)
อึก!//ช็อก
ตัวประกอบ
บอกให้ปล่อยข้าไง!! ปั้ก!//ถีบหนุ่มผมน้ำเงิน!
ธนวินท์(พระเอก)
พลั่ก!! อ๊า!!!//โดนถีบเข้าที่หน้า
ตัวประกอบ
ฟึ่บ ฟั่บ ตึก ตึก ตึก ตึก//วิ่งหนี
ธนวินท์(พระเอก)
หึ โอ๊ย~.. //จับก้นที่
ธนวินท์(พระเอก)
(ไอ้เ-ี้ยนี่)
ธนวินท์(พระเอก)
//หันไปตาใจตาโต
มอสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าของเขาอยู่นั้นจ้องแยกเขี้ยวระยะประชันชิด
เขารู้สึกหวาดกลัวกับสัตว์แยดเชี้ยวขู่พร้อมจะทำร้ายเขาตลอดเวลา
ธนวินท์(พระเอก)
พลั่ก!//หลังกระแทกเข้ากับกำแพง
ธนวินท์(พระเอก)
อุ๊ป.. ิาา
จากการตะลบของเสือเขี้ยวดาบทำให้เขากระอักเลือด อาเจียนออกเป็นเลือดสีแดงสด
วิ่งมาโผล่ตรงหน้า
พร้อมร้องคำรามข่มขู่
ธนวินท์(พระเอก)
(นี่เหรอความรู้สึกของคำว่ากลัวตาย)
ธนวินท์(พระเอก)
(นี่เหรอ ความรู้สึกที่คุณแม่กำลังจะตายในตอนนั้น)
ธนวินท์(พระเอก)
(คุณแม่ก็รู้สึกแบบนี้รึเปล่านะ)
ธนวินท์(พระเอก)
(ความกลัวได้มาอยู่ตรงหน้า)
ธนวินท์(พระเอก)
(เพราะว่ากลัวถึงอยากให้คนสำคัญที่สุดของชีวิต มาหา)
ธนวินท์(พระเอก)
(ก่อนตายราวกับจะเป็นที่ปลอดภัยครั้งสุดท้าย)
ธนวินท์(พระเอก)
(แต่คนนั้นกลับ.. ไม่มาหา สุดท้ายคุณแม่ต้องจากไปอย่างโดดเดี่ยว)
ระหว่างนั้นเขาได้นึกถึงภายหน้าของหญิงตรงหน้าที่ยิ้มแย้มออกมา ท่ามกลางเสือเขี้ยวดาบโผลาตรงหน้า ยกอุ้มมือหนาตะปบทำร้าย
ธนวินท์(พระเอก)
(แต่ไม่ต้องห่วงนะ)
ธนวินท์(พระเอก)
(ผมกำลังจะไปหาแล้วน่ะ)
ยิ้มครั้งสุดท้ายของเขาที่คิดว่าตนตายจะจากไป
เสียงธนูที่ไหนสักแห่ง ปั้กเข้ากลางตาของเสือเขี้ยวดาบหรือมอสเตอร์เคร
ธนวินท์(พระเอก)
(อ่า...ลูกธนู)
ก่อนเขาจะหลับตา เห็นลูกธนูจากใครสักคนปักเข้าตามอสเจอร์เคร
ธนวินท์(พระเอก)
(ดูเหมือนว่าจะมีใครช่วยเราไว้สินะ)
ดวงตาของเขาเริ่มปิดหนาขึ้นเป็นภาพดำสนิท
ฮี่! มีเสียงม้าร้องดังหยุดเอาไว้
🐾แอดมิน🐾
มัวแต่ปั่นเรื่องWhen A Girl Remembers Her Life With A Young Bangtan Boy
🐾แอดมิน🐾
อ่ะ ไหนๆก็ไหนแล้ว อย่าลืมติมตามนิยายเรื่อง When a girl remember her life with a young bangtan boy ด้วยนะ~
🐾แอดมิน🐾
อย่าลืมกดชอบ กดหัวใจ เพื่อเป็นกำลังใจในการทำตอนต่อไปด้วย
Comments