เมื่อผมต้องไปเป็นนางสนมของจักรพรรดินีวิเทอร์โรส
#1 ย้ายเข้านางสนม
ธนวินท์(พระเอก)
....... //มองวิวสายตาอ้างว้าง
ผู้รับใช้ ของวิน
เหม่อไปในทิศทางใด เจ้านะ
ธนวินท์(พระเอก)
//หันไปตามเสียง
พบชายหนุ่มหล่อสวมแว่นที่กำลังทำตัวจริงจังอยู่
ธนวินท์(พระเอก)
......//นิ่งไม่ตอบอะไรแต่สีหน้าไม่สนโลก
ผู้รับใช้ ของวิน
นี่เจ้าได้ยินที่ข้าพูดไหม?
ธนวินท์(พระเอก)
....//สีหน้าอารมณ์ไม่ดีจึงไม่ตอบ
ผู้รับใช้ ของวิน
หยิ่งผยองเหลือเกินนะเจ้า
ผู้รับใช้ ของวิน
รู้จักที่ต่ำที่สูงหน่อย
ผู้รับใช้ ของวิน
เจ้านะถูกท่านมาควิสอันบารันช่วยชีวิตเจ้าจากมอสเตอร์เคร
ผู้รับใช้ ของวิน
ที่ประชาชนต่างเกรงกลัวจนไม่มีใครช่วยเจ้าแม้แต่คนเดียว
ผู้รับใช้ ของวิน
แต่ท่านเสี่ยงชีวิตช่วยชีวิตเจ้า ทั้งที่ท่านไม่จำเป็นจะต้องเสี่ยง
ผู้รับใช้ ของวิน
เจ้าไม่คิดที่จะตอบแทนบุญคุณสักหน่อยรึ
ไม่มีการตอบสนองต่อสิ่งใด มีเพียงนิ่ง
ผู้รับใช้ ของวิน
นี่แหละน่ะการที่นำคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเก็บมาเลี้ยง ไม่รู้จักบุญคุณกันซะเลย
เขาสงสายตาเหยียดมาทางพระเอก
ธนวินท์(พระเอก)
......//ครืน
จากที่ไม่สบอารมณ์กลับไม่สบอารมณ์หนักขึ้นไปอีก
ตัวประกอบ
ถึงแล้วขอรับท่านเดนส์
ผู้รับใช้ ของวิน
เปิดประตู
ผู้รับใช้ ของวิน
อ้าว ลงได้แล้วนะขอรับ ท่านธานาวิน
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก//ลง
ตัวประกอบ
นี่หรอนางสนมคนใหม่ของฝ่าบาท
เร็นฟาสต์(นางสนม)
😄//ทำหน้าสนใจ
ไฮน์ไลท์(นักบวช,นางสนม)
หือ~
คนเห็นชายผมน้ำเงินที่เดินลงจากรถม้าก็ต่างจับจ้องเป็นหนึ่งเหมือนนัดหมายกันมาและคิดวิจารณ์ โดยบางคนก็มองสายตาสงสัยบางคนก็สายตาดูถูกไม่ชอบใจ และอื่นๆ
ธนวินท์(พระเอก)
.........//นิ่งเงียบ
ธนวินท์(พระเอก)
ควับ //มอง
มหาดเล็ก ธีโน่
ผู้เป็นนางสนมคนใหม่ของฝ่าบาท
ชายหนุ่มหล่อผมขาวแทรกดำตาแดงได้ทำการก้มตัวทำความเคารพชายหนุ่มผมม่วง
ชายหนุ่มผมม่วงได้ตกใจเมื่อมีคนที่ค่อนข้างอายุเยอะมาก้มทักทาย
มหาดเล็ก ธีโน่
ดูท่าทางท่านตกใจกระผมสินะขอรับ
มหาดเล็ก ธีโน่
กระผมเป็นมหาดเล็กของฝ่าบาทโรสแมรี่ มีนามว่าธีโน่ ออสกา รีเน็ต
ชายหนุ่มร่มอายุเยอะกว่าเขาได้แนะนำตัวกับเขา
ธนวินท์(พระเอก)
............
แต่ตัวชายผมม่วงกลับนิ่งไม่ตอบอะไรกับชายที่หนุ่มที่ปรากฏตัวข้างหน้า
ผู้รับใช้ ของวิน
{ทำไมเจ้าไม่ทักทายกลับว่าอะไร...}
ผู้รับใช้ ของวิน
{แค่ทำตามที่ข้าและเหล่าอาจารย์ที่ท่านอันบารันจ้างมาสอนก็พอ}
ผู้รับใช้ของชายหนุ่มผมม่วงได้
พูดขึ้นกระซิบบอกเตือนหนุ่มผมม่วง
ธนวินท์(พระเอก)
ผมมีชื่อว่า ธนวินท์ กูลไกร์ ครับ
ชายผู้ปรากฏหน่าชายผมม่วงที่ได้ยินต่างก็ได้งงเป็นแถบๆ
ผู้รับใช้ ของวิน
{นี่เจ้า}
ธนวินท์(พระเอก)
ก็คุณบอกว่าให้ทักเขากลับ ผมก็ทำตามที่คุณบอกแล้วไงครับ
ผู้รับใช้ของหนุ่มม่วงก็ได้อึ้งกับคำเถียงของหนุ่มผมม่วง
ผู้รับใช้ ของวิน
ขออภัยแทนขอรับ เรื่องจากเจ้า--- นายน้อย
ท่านยังไม่สภาพจากเดิมไม่ได้จึงได้ลั่นวาจาแปลกๆ
ผู้รับใช้ ของวิน
ท่านนามว่า ธานาวิน กลูไกร เดอ เลอ อันบารัน
แต่ผู้รับใช้ของเขาแสดงท่าทีอยากโต้ตอบเถียงกลับ แต่เนื่องจากมีผู้คนมอฃจำนวนมากจึงทำได้เพียงเก็บอาการและทำหน้าของตนต่อไป
มหาดเล็ก ธีโน่
อย่างงั้นขอรับ
มหาดเล็ก ธีโน่
ถ้างั้นกระผมจะทำการนำท่านไปยังห้องนอนชองท่านทาวาวินน่ะขอรับ
ธนวินท์(พระเอก)
(อย่างกับพ่อบ้านในอนิเมะเลย)
มหาดเล็ก ธีโน่
ตึก ตึก ตึก ตึก
ผู้รับใช้ ของวิน
+1และถือของ
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก//เดิน
ผู้รับใช้ ของวิน
ตึก ตึก ตึก//เดินตาม
มหาดเล็ก ธีโน่
นี่คือฮาเร็มหรือก็คือสถานที่พักของเหล่านางสนมของจักพรรดิ
มหาดเล็ก ธีโน่
เดิมทีต้องเป็นที่พักอาศัยของสนมหญิงของจักพรรดิ แต่เนื่องจากจักรพรรดินีโรสแมรี่ได้ขึ้นครองราชย์ มาได้ 2 ปีมีการเปลี่ยนแต่งตั้งนางสนมชายขึ้นมา
ตัวประกอบ
นี่สนมคนใหม่ของฝ่าบาท
ตัวประกอบ
ที่ได้ข่าวว่าท่านมาควิสอันบารัน ท่านรับเลี้ยงมาเป็นบุตรบุญธรรม จากมอนสเตอร์เคร และยังที่มีคำวาจาประหลาดๆ จนเป็นวิปลาส
ตัวประกอบ
ข้าเคยเห็นตอนไปซื้อ... เมื่อ 2 เดือนก่อน ก็เป็นไปตามข่าวที่กล่าวมา
ตัวประกอบ
ให้ตายสิ ฝ่าบาททรงต้องลย ที่ต้องอยู่ร่วมกับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่รู้มาจากไหนอีก
ตัวประกอบ
มินำซ้ำมีท่าทีที่แปลกประหลาดอีก
ธนวินท์(พระเอก)
//กำหมัดแน่น
เขานิ่งเงียบไม่มีเสียงพูดออกมามี้พียงกำหมัดแน่นขึ้นหลังเหล่าสาวใช้พูดจาเสียๆหายๆ
ธนวินท์(พระเอก)
.....................
ธนวินท์(พระเอก)
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
เขาถอดหายใจออกมาและเดินไป แบบไม่สนใจอะไร
มหาดเล็ก ธีโน่
ถึงแล้วขอรับท่าน ธานาวิน
มหาดเล็ก ธีโน่
ห้องนี้คือห้องของท่านขอรับ
มหาดเล็กได้หยุดตรงหน้าห้องๆหนึ่งและกล่าวถึงว่าที่นี้คือห้องของเขา อย่างสุภาพ
ผู้รับใช้ของเขาได้ทำหน้าไม่พอใจขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาได้พูดภาษาแปลกๆ
หลังจากนั้นมหาดเล็กเกินหายตัวไป ปล่อยให้เขาและผู้รับใช้
ผู้รับใช้ ของวิน
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ชึบ
ผู้รับใช้ของเขาจะทำการเดินหยิบของเข้าห้องของเขา
เสียงสั่งบอกหยุดของเขาทำให้ผู้รับใช้ที่กำลังจะหยิบกระเป๋าเข้าที่ห้องให้
ธนวินท์(พระเอก)
ไม่ต้องหรอกนะ เดี๋ยวเปิดและหยิบของเข้าไปเอง
ธนวินท์(พระเอก)
มีมือมีเท้าเหมือนกัน
เสียงนิ่งๆของเขาพูดกับผู้รับใช้จากทางอันบารันด้วยตัวเอง
ผู้รับใช้ ของวิน
ไม่ได้ขอรับท่านทานาวิน เพราะข้าต้องทำหน้าที่ของข้าขอรับ
ธนวินท์(พระเอก)
ไม่ต้องทำสุภาพกับผมก็ได้ เพราะผมรู้คนอย่างคุณไม่อยากรับใช้ผมหรอก
ธนวินท์(พระเอก)
อีกอย่างที่ตรงนี้ก็ไม่มีคนไม่จำเป็นต้องสร้างภาพ
ธนวินท์(พระเอก)
คุณแค่ทำหน้าที่ตามที่ผมเรียกก็พอ
ธนวินท์(พระเอก)
นอกนั้นทางใ-- แยกย้ายกันไม่ยุ่งกัน
แต่เขาก็กลับพูดเสียดสีและยังคงยืนกรานที่จะทำเองทั้งหมด
ผู้รับใช้ ของวิน
หึ ถ้าอย่างงั้นก็ดี!
ผู้รับใช้ ของวิน
ปั้ก!//ปล่อยวางแรงๆ
ผู้รับใช้ ของวิน
เพราะแค่เดินเข้าเหมือนคนใช้ให้กับคนไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าก็เสียเกียรติมากพอ
ผู้รับใช้ที่ฟังก็สลัดความมาดสุภาพกับและไม่สงวนท่าทีที่รังเกียจต่อเขา
ผู้รับใช้ ของวิน
เจ้าทำเองต่อไปละกัน
ผู้รับใช้ ของวิน
ข้าจะไปอาบน้ำ ไม่อยากให้เชื้อพวกไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าติดเอา
หลังพูดจบผู้รับใช้ก็เดินจากไปทิ้งไว้แต่เขาจัดการกับพวกกระเป๋าสัมภาระเพียงลำพัง
ธนวินท์(พระเอก)
แกร๊ก! เอี๊ยด~
หนุ่มหัวม่วงได้ทรุดลงกำแพงในทันทีจากความอดทนที่เหนื่อล้าต่างๆ
ธนวินท์(พระเอก)
คิดถึงจัง😢....
เขาเอ่ยขึ้นมาพร้อมน้ำจากตาอาบลงแก้มทั้งสองข้าง
ธนวินท์(พระเอก)
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
Comments