การเกิดใหม่ของเว่ยอิง (ปรมาจารย์ลัทธิมาร)
การสูญเสีย
แอดขอแต่งไปไม่รู้อ่ะเรื่องนี้แอดจะแต่งตามใจชอบนะคะ
หรือถ้าไม่ชอบจริงๆมึงมาสร้างนิยายเองไหมล่ะห้ะ
สร้างก็อยากกว่าจะคิดเนื้อเรื่องได้แต่ละทีโอ้ยสมองแทบแตก
แอดจะบ่นแค่นี้สำหรับคนที่ไม่ชอบนิยายของแอดจริงๆ
ไปที่เนื้อเรื่องของเรากันเถอะคะ
ชายหนุ่มผมดำชุดสีดำแต่มีสีแดงปนอยู่ด้วยและปล่อยผมถูกขังอยู่ที่นั้นมีโซ่มากมายล้อมรอบอยู่หลายทิศ
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
//ลืมตาตื่น
เมื่อชายหนุ่มลืมตาขึ้นก็พบกับความมืดมิดทำไมนะหรอก็เพราะว่าที่นี้คือคุกชั้นใต้ดินสูงสุดยังไงล่ะ
เป็นคุกที่ไม่ให้เห็นแม้แต่เดือนหรือตะวันเลยสักนิดและที่สำคัญที่สุดคือคุกแห่งนี้คือคุกที่ไว้ขังสำหรับนักโทษประหารชีวิต
ทันใดนั้นเองประตูคุกก็ได้ถูกเปิดออกเผยให้เห็นหนุมผมดำมัดจุกชุดสีม่วง
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
เจ้ายอมรับหรือยังล่ะเว่ยอู๋เซี่ยน //โมโห
ชายหนุ่มชุดสีม่วงกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่โกรธแค้นสุดๆ
ละดูเหมือนจะให้ชายหนุ่มชุดดำปนแดงกำลังยอมรับอะไรสักอย่างที่ตนนั้นไม่ได้ทำ
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
เหอะถ้ากล่าวออกมาขนาดนี้ทำไมไม่ฆ่าขข้าคนนี้ให้ตายไปเลยล่ะเจียงเฉิง
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
เจ้าบังอาจมากเจ้าควรเรียกข้าว่าประมุขเจียง //โมโห
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
ตั้งแต่เจ้าเป็นประมุขเจ้าก็ไม่สนอีกเลยนะว่าคนดีกับคนเลวมันต่างกันเช่นใด
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
เจ้าได้ถ้าเจ้าอยากตายมากข้าจะให้เจ้าได้ตายตอนนี้และ //โมโห
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
//โมโห+เรียกแซ่จือเตี้ยนออกมา
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
//โมโห+ฝาดแซ่จือเตี้ยนไปที่นายเอกอย่างแรง
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
อึก //อดทน
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
พอได้แล้วประมุขเจียง
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
ชิ //เก็บเเซ่จือเตี้ยน
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
(หลานจ้านเขามาช่วยเราหรอ)
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
ยังไงพรุ่งนี้เขาก็ต้องตายอยู่ดีอย่าไปหวังอะไรจากเขาเลยประมุขเจียง
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
เพราะว่าเขาเป็น"นักโทษ"ยังไงล่ะ
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
อีก //เจ็บหน้าอก
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
(นั้นสิถึงยังไงข้าก็เป็นดั่งนักโทษข้าไม่มีทางหนีความตายได้อยู่ดีสินะ)
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
ประมุขเจียงช่ววยออกไปก่อนได้รึไม่ข้ามีเรื่องทที่จะคุยกับ"นักโทษ"ผู้นี้สักครู่
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
เหตุใดข้าต้องไปด้วยเล่า //หงุดหงิด+โมโห
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
ข้าบอกไปแล้วนะประมุขเจียงว่าข้าอยากจะคุยกับ"นักโทษ"คนนี้สองคนเท่านั้น
เจียงหวั่นอิ๋น (เจียงเฉิง)
ชิ.ข้าออกไปก็ได้ //เดินออกไป+โมโห
ชายหนุ่มชุดม่วงได้เดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก
และชายหนุ่มชุดขาวที่ไม่รู้มาจากไหนก็อยู่กับชายชุดดำปนแดงสองคนแล้ว
เมื่อชายหนุ่มชุดม่วงได้จากไปก็มีความหน้าอึดอัดคุกครามเข้ามาในคุกทันทีทันใด
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
ข้าไม่หน้าเชื่อเจ้าเลยเว่ยอู๋เซี่ยน
ชายหนุ่มชุดขาวได้เอ่ยขึ้นทำให้ความน่าอึดอัดเพิ่มขขึ้นเป็นสองเท่า
ก่อนที่ชายหนุ่มชุดดำปนแดงจะพูดออกมา
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
เหอะแล้วใครสั่งให้ท่านเชื่อข้าล่ะท่านหลานวั่งจี
ถึงชายหนุ่มชุดดำปนแดงจะมีความตกใจอยู่เล็กน้อยเพราะหลานวั่งจีพูดชื่อเต็มของเขา
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
เหอะเจ้ามันหน้าไม่อายนักเว่ยอู๋เซี่ยน
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
ใช่ข้ามันหน้าไม่อายท่านพึงจะรู้รึ
หลานวังจี(หานกวนจวิน+หลานจ้าน+พระเอก)
ข้าไม่มีอะไรจะพูดกับเจ้าแล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่ลานประหาร //เดินออกไป
และแล้วประตูคุกก็ถูกปิดลงอีกครั้งหนี่ง
พร้อมกับชายหนุ่มชุดขาวที่เดินออกไป
ปล่อยให้ชายหนุ่มชุดดำปนแดงร้องไห้อยู่ผู้เดียวอย่างเดียวดาย
แล้วทำไมชายหนุ่มชุดดำปนแดงถึงไม่ร้องไห้ต่อหน้าชายหนุ่มชุดขาวอย่างนั้นนะหรือ
คงเป็นเพราะศักดิ์ศรีลูกผู้ชายละมั้งนะและด้วยความที่ว่าต้องกลั่นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
จึงทำให้ร้องไห้ตอนที่ชายชุดขาวเดินออกไปเพราะว่ามันกลั่นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
ฮึก ฮืออออ~ข้าขอโทษข้าขอโทษทุกคนข้าขอโทษข้านะตายได้แต่ทุกคนจะตายมิได้เด็ดขาดข้าขอโทษข้าขอโทษจริงๆ //ก้มหน้าร้องไห้
เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง+นายเอก)
ทำไมทุดคนจึงต้องงมาตายแทนข้านะ //ก้มหน้าร้องไห้
Comments