I can onlr friend
คอนโด
"กุก พรุ่งนี้ มีเรียนอย่ากลับดึกล่ะ เป็นห่วง"ชายหนุ่มร่างบางบอกเพื่อนอีกคนที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป
"อืม มึงเนี่ยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย ว่ะ" ชายหนุ่มร่างสูงพูดและหยิบกุญแจรถก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป เหลือแต่คนที่นั้งเก็บจานข้าวที่พึ่งกินกับจองกุกที่เดินออกไปเมื่อกี้อยู่ในห้อง คำพูดที่จองกุกพูดทุกคำมันเวียนอยู่ในหัวแทบจะทำอีกคนเจ็บแทบตาย ทำดีเท่าไหร่ก็เป็นได้แค่เพื่อนรึว่ะ
".....เมื่อไร่มึงจะมองเห็นกูบ้าง..." ร่างบางพึมพากับตัวเองทุกครั้งที่เป็นแบบนี้น้ำตาของวีก็ไม่สามารถควบคุมได้
ผับ Nmj
"หู้ มึงดูโต๊ะนั้นดิว่ะ แม่งมีแต่คนแจ่มๆ" ชูก้าพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางโต๊ะที่มีสาวนั้งรอบ
"สักคนไหมว่ะ" เจโฮปพูดแล้วเดินออกจากโต๊ะและตรงดิ่งไปที่ไปหาสาวๆทันที
"โห้ ไอ้นี่ไม่รอเพื่อนเลย " ชูก้าพูดก่อนที่จะกระดกแก้วเหล้าเข้าปากและสมาชิกอีกคนก็เดินเข้ามา
"ไงไอ้กุก กกไอ้วีหรอว่ะทำไมมาช้า"
"กก เชี้ยอะไร กูกินข้าวเป็นเพื่อนมันก่อนเนี่ย แต่แม่งอร่อยชิบหาย"
"กินข้าวกับเมียก็งี่แหละ"เจโฮปเดินมาพร้อมกับสาวอีกคนทำเอาสายตาของจองกุกกับชูก้าจ้องแบบไม่คาดสายตา
"พี่โฮปค่ะ ไหนว่าจะกลับเลยไง"ซานะพูดพร้อมกับลูบ อกเจโฮป
"พี่คุยกับเพื่อนพี่สักหน่อยก่อนนะ"ดึงซานะมานั่งตักแต่หญิงสาวก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างไรกลับสนองตันหาของเค้าด้วยซ่ำ
จุ้บ "อย่านานนะค่ะ"
"เกรงใจ กูบ้าง เพื่อน" จองกุก พูดจบแล้วกระดกเหล้า
"แล้วไงว่ะ " เจโฮปพูดเหมือนไม่ได้สนใจพวกผมแล้วมือของมันก็ไม่ได้หยุดนิ่ง บีบเอวสาวแบบไม่อาย
"แล้ว แม่สาวลิซ่ามึงล่ะ
"กูบอกให้นอนอยู่ดอนโดกู "
"ลิซ่าคือใครค่ะ "ซานะพูดพร้อมกับทำหน้างง
"เมียพี่เอง แต่อย่าสนใจนะหนูนะสำคัญกว่าอยู่แล้ว "หอมแก้มซานะเบาๆ
"ค่ะ ซานะจะเชื่อฟังพี่โฮป
"เด็กดี สงสัยวันนี้ต้องจัดหนักแล้ว "เมื่อเจโฮปพูดจขก็ทำเอาจองกุกของชูก้าที่นั่งอยู่โต๊ะเดี๋ยวกันถึงกับอึง (กล้าพูดได้ไงว่ะ)
"เห้ยๆไปทำกันที่ห้องนะโว้ย ไม่อยากดูหนังดูสด
"พูดแต่กู พวกมึงอ่ะวันนี้ไม่ชื้อหรอว่ะ "ซานะเดินกลับโต๊ะ
"วันนี้ต้องกลับไปหาเมีย "พูดแบบน้ำเสียงนิ่งเฉยพลางก้มดูนาฬิกา"ตอนนี้ สี่ทุ่มล่ะกลับก่อนล่ะ
"อ้าวไปไหน ว่ะไอ้ก้า " นัมจุนเดินเข้าก่อนที่ชูก้ากำลังเดินออกไป
"ไปหาเมีย พี่"
"พี่พึ่งมาเนี่ยนะ
"เอ่อ กว่าเมียกูจะนอนได้ กล่อมเกือบตาย
"แอบหนีพี่จินมาหรอพี่ "ผมทักแบบสนุกปากรู้ดีว่ารายนี้กว่ามาหนีพี่สาวผมมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย
"เห้ยไอ้กุก มึงอ่ะหุบปากส่ะก่อนที่จะโดนตีนกู "พี่นัมจุน ชี้หน้าผม
"โห้ พีผมแกล้งเล่นน่า ผมไม่ฟ้องหรอกถ้า พี่ เลี้ยง"
"เอ่อกูเลี้ยง"
"เป็นเจ้าของผับนี่ดีจริงๆนะ พี่นัม "เจโฮปพูด
"ดีเชี้ย อะไรดื่มกับพวกมึงเนี่ยกูเลี้ยงตลอด
"เอาน่า พี่นิดหน่อย ผับพี่เจ๋งขนแข้งพี่ก็ไม่ร่วงหรอก"ผมพูด
"แล้ววันนี้ไม่ดื่มหรอพี่ "เจโฮปถามด้วยความผิดปกติเพราะถ้านัมจุนมาก็ดื่มนิดหน่อย
"สงสัยกลัวเมียงอน"ผมพูดแบบติดตลอด
"วันนี้กูไม่ดื่มโว้ยกูอค่เข้ามาดูร้านเฉยๆไม่ได้กลัวอะไร"นัมจุนพูดแบบมั่นใจโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครอยู่ข้างหลัง
"ไม่กลัวจริงๆหรอพี่ "ผมถามซ่ำอีกครั้งก่อนที่จะหันไปสะกิดไอ้โฮป
"อะไรว่ะ ไอ้ ก...กุก "หันมาแล้วผมก็ชี้ให้ดูว่ามีคนยืนข้างเฮียนัมจุน
"เชี้ย !!พ..พี่ไม่กลัวเมียจริงหรอครับ"อิเจโฮปซัดคำถามแกล้งเฮียนัมจุนทันที
"กลัวทำไมว่ะ" เมื่อจินได้ยินดังนั้นก็ทำท่าจะตบหัวนัมจุนทันทีแต่ก็ต้องหยุด
"เมียกูนะน่ารักจะตาย ทำอาหารก็อร่อย เสียงก็หวาน "ชายหนุ่มคนโตพูดอวดภรรยาทำเอาอีกคนที่กำลังจะง้างมือใส่ต้องหยุดกะทันหันแล้วก็อมยิ้มทันที
"พูดแล้วก็คิดถึง สักหน่อยกูก็กลับแล้วเดี๋ยวภรรยาตัวน้อยจะงอนเพราะหาหมอนข้างไม่เจอ พวกมึงจะกินอะไรก็กินไปเดี๋ยวกูบอกพนักงานให้ "
"จริงหรอค่ะที่รัก"ร่างบางของจินโอปกอดคอนัมจุนพร้อมกลับนั่งบนตัก
"เฮ้ย !!!ไม่มีวันนั้นหรอกครับ ผมแค่มาดูร้านเฉยๆ นัมจุนพูดพร้อมกับขยี้ผมของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักเขาภรรยาตัวน้อยที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแป้นทันที
"งั้นกลับกันค่ะ...มีอะไรให้" กระซิบข้างหูว่ามีคนทำเอานัมจุนไปไม่เป็นเขาต้องไปแต่งงานจริงไม่เคยพูดเรื่องอย่างว่าแม้แต่ครั้งเดียว
"ผมเป็นอากาศหรือครับ"จองกุกพูดแบบติดตลกก็รู้ดีว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน
"พูดมากค่ะ เสือก"จินหันมาพูดกระใส่จองกุกน้องชาย
"ด่าเก่งชิปตั้งแต่มีผัว อุ้บ สามีเนี่ย "เจโฮปเสริม
.........RRRRRRRRRRRR........เสียงโทรศัพท์ของเจโฮปดังขึ้นแทรกวงที่กำลังคุยกัน
"ของมึงหรอว่ะ" ผมถามเจโฮปเพราะเสียงโทรศัพท์มันดังอยู่ข้างผม
"เอ่อ ของกู"เจโฮปตอบรับพร้อมหยิบมือถือขึ้นมาดูชื่อแล้วเดินออกไปรับโทรศัพท์
"กูกลับก่อนนะกุก ฝากร้านด้วย"นัมจุนเดินออกจากร้านไปพร้อมกับโอบกอดภรรยาสาว
"อ้าว พี่นัมล่ะกุก"เจโฮปเดินเข้ามาแล้วถามหาสมาชิกอีกคนที่พึ่งเข้ามา
"กลับไปกินตับเมียแล้ว"จองกุกพูดพร้อมพลางยกแก้วขึ้น"ไงว่ะ เมียหรือแม่โทรมากวน
"แม่ "เสียงเจโฮปพูดแบบเย็นชา
"เรื่องเดิม"จองกุกถาม
"เอ่อ แม่งชีวิตกูเลือกก็ไม่ได้ เมียแม่งกูไม่ได้" เจโฮปสบดคำบ่นออกมาทุกครั้งที่ไม่ได้กลับบ้านแม่ก็จะโทณมาตามตลอดเหมือนเด็กอนุบาล
"เอาน่า ก็แม่มึงห่วงมึง แล้วเรื่องแอบแม่ ซุกเมียนะอย่านานนะเดี๋ยวอะไรก็แก้ไขไม่ทัน
"เอ่อ มั้งกูกลับบ้านก่อนนะโว้ยคิดถึงลิซ่า
"เอ่อ แม่โทรมาเมื่อไหร่หน้าลิตก็ลอยมาเลยนะมึง
.."555....."
หลังจากที่เจโฮปกลับไปแล้ว จองกุกก็นั่งดื่มคนเดี่ยว
"อีกสักหน่อยค่อยกลับแล้วกัน ขืนนานไอ้เชี้ยวีงอนแน่
00:48
คอนโด
"ไอ้วีทำไมตัวมึงหอมจังว่ะ"จองกุกล้มตัวลงกอดวีและซุกไซร้คออันขาวระหงส์ทันทีร่างกายของจองกุกที่ไร้สติบวกกับกลิ่นตัววีจนทำให้จองกุกขาดสติหนักขึ้นไปอีก และเริ่มรุกล้ำเส้นคำว่าเพื่อน
"อื้อ...."เสียงครางของวีเริ่มดังขึ้นเมื่อจองกุกไซร้คอดูดคอจนเป็นสีกุหลาบตอนนี้กำแพงกั่นความอยากความต้องการของจองกุกได้ถูกทำลายหมดแล้วเพียงเพราะเสียงหวานของวีที่เปร่งออกมายิ่งทำไห้จองกุกมั่วเมาแต่การรุกล้ำของจองกุกก็ทำให้วีรู้สึกตัวจากการสัมผัสที่เร้าร้อนของชายหนุ่มที่หิวกระหายจนลืมคำว่าเพื่อน
"อื้อ จองกุก...."เสียงวีที่เริ่มคล้อยตามจองกุกเหมือนจะเริ่งดึงสติจองกุกได้มากขึ้นไปอีกแต่ก็ใช่ว่าชายร่างหนาจะหยุดให้
"จ..จองกุก..."เมื่อวีได้สติกลับมาเต็มที่เรื่องเมื่อกี้เป็นความจริงหรอวีถามตัวเองส่วนจองกุกเองก็หยุดออกจากตันหาที่เขาสร้างขึ้นและมองไปที่วี เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่จองกุกได้ปลดกระดุมเสื้อไปบ้างส่วนเนื้อตัวที่มีแต่รอยสีกุหลาบเป็นคนทำทั้งหมดหรอ
"ว.วี.."ร่างหนาเอ่ยเสียงร่างบางของมาตัวเขาแทบไม่อยากเชื่อ เขาเป็นคนทำให้วีรั้งแกล้งเขาหรือเปล่า ทำไมจู่ๆร่างบางก็ถอยหลังไปที่หัวเตียง
เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาสองคนเพราะรู้ดีในเส้นกั่นความเพื่อน จองกุกที่มองเห็นวีถอยหลังหนีก็นึกเสียใจ
"วี กุก ขอโทษ "ร่างหนากล่าวคำขอโทษและกำลังจะเดินออกไปแต่ก็มีมือร่างบางที่ฉุดยื่อเขาเข้ามากอดเอว จนร่างหนาที่กำลังสับสนยิ่งมึนงงกับเหตุการ์ณที่เกิด ไม่รู้เลยว่าวีกำลังคิดอะไรอยู่
.....................
ทิ้งไว้แบบงงๆความจริงก็อยากให้เค้าซัมกันตั้งแต่ บทแรกแต่กลัวมันดูไม่ดี(ตอแหลไรท์ขี้เกลียดง่วงด้วย)เลยขอข้ามไปบทที่2นะบายค่ะอ่อลืมตอนนี้ไรท์แก้แปดรอบ มันไม่ดีหรือขาดตกบกพร่องยังไงก็ขออภัยด้วยนะ (ไรท์เขียนตั้งวันที่14เมษาแล้ว แต่ลืมบันทึกดีนะที่เขียนใส่สมุดไว้ไม่งั้นคงไม่เสร็จ ต้องขอโทษคนที่เข้าอ่านก่อนด้วยนะ แบบมันขาดๆหายๆ ไปจริงๆล่ะ
คำค้นหา......กุกวี แทฮยอง จองกุก kookv เสือกรัก จอนจองกุก แสงแดดเผื่อใครจำชื่อเรื่องไม่ได้
ฝากติดตามเพื่อจะได้ไม่พลาดนิยายเรื่อง หรือกดติดตามนิยายหรือจะได้ไม่พลาดตอนใหม่ค่ะ
ลืมอีกแล้วแต่ล่ะบทจะมีประมาณเจ็ดหน้านะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments