เนรมิตรัก 005

ต่อ

ทั้ง3ต่างตกใจ

พระแพง(นอ)

นี่

อาคิรา(พอ)

นี่เธอ

มานิกา(ร้าย)

นี่เธอ

ชัชชญา(น้า/พอ)

อ้าวรู้จักกันหรอ

พระแพง(นอ)

ไม่ค่ะ

พระแพง(นอ)

เเหละไม่อยากรู้จักด้วย

อาคิรา(พอ)

(เงียบ)

มานิกา(ร้าย)

ยังกะฉันอยากรู้จักเธอ

ชัชชญา(น้า/พอ)

เอาละๆ

ชัชชญา(น้า/พอ)

นี่พระเเพงหลานสาวน้าเอง

ชัชชญา(น้า/พอ)

เเละนี้อาคิราเเละมานิกา

พระแพง(นอ)

(พยักหน้า)

พระแพง(นอ)

(เดินขึ้นห้อง)

พระแพง(นอ)

เอะ

พระแพง(นอ)

ทำไมมีของอยู่ละ

พระแพง(นอ)

น้าชัชค่ะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

หืมว่าไงจ้ะ

พระแพง(นอ)

คือในห้องมีของอยู่เเล้วนะคะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

เอะก่อนมาน้าโทรบอกให้ป้าดามาทำความสะอาดนิ

ชัชชญา(น้า/พอ)

ป้าดาค่ะ

ป้าดา

ค่ะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

ห้องทำไมมีของอยู่ละค่ะ

ป้าดา

อ่อของคุณมานิกานะคะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

อ้าว

ชัชชญา(น้า/พอ)

งั้นห้องก็เต็มเเล้วสิ

คีรี(ปู่/พอ)

มีอะไรกัน

อชิระ(พ่อ/ชโนดม)

(เดินตามเข้ามา)

ธันทิศา(เเม่/ชโนดม)

(เดินตามเข้ามา)

ชัชชญา(น้า/พอ)

คือชัชพาพระแพงมานะคะเเต่ห้องเต็มเเล้ว

คีรี(ปู่/พอ)

ห้องข้างๆห้องตาอาคิราก็ว่างอยู่นิไปพักห้องนั้นก็ได้

คีรี(ปู่/พอ)

ดาจทำความสะอาดห้องนั้นให้น่อย

ป้าดา

ค่ะคุณท่าน

กลางดึก

พระแพง(นอ)

นอนไม่หลับเลย

เสียงสวาทระหว่างคนสองคนที่อยู่ห้องข้างๆเธอดังทะลุผ่านมาทำให้พระพรายนอนไม่หลับทั้งคืน

พระแพง(นอ)

นีทำอะไรไม่คิดจะเกรงใจคนอื่นเลยหรือไง

ตอนเช้า

ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันทานข้าวขาดเพียงเเค่อาคิราเเละมานิกาที่ทำศึกกันมาทั้งคืนตอนนี้คงยังไม่ตื่น

พระแพง(นอ)

น้าชัชค่ะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

ว่าไงจ้ะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

หลับไม่สบายหรอ

พระแพง(นอ)

พยักหน้า

คีรี(ปู่/พอ)

ทำไมละ

คีรี(ปู่/พอ)

ห้องตาอาคิมันทำเสียงดังหรอ

เบญญาภา(แม่/นอ)

พยักหน้า

คีรี(ปู่/พอ)

งั้นคืนนี้ไปนอนเรือนเล็กสิ

ธันทิศา(เเม่/ชโนดม)

(ตกใจ)

อชิระ(พ่อ/ชโนดม)

(ตกใจ)

ชัชชญา(น้า/พอ)

(ตกใจ)

ธันทิศา(เเม่/ชโนดม)

เเต่คุณพ่อไม่เคยให้ใครเข้าไปอยู่ที่นั้นเลยนะคะ

คีรี(ปู่/พอ)

เเล้วเธอมีปัญหาอะไร

ธันทิศา(เเม่/ชโนดม)

(เงียบ)

ธันทิศา(เเม่/ชโนดม)

//เด็กคนนี้มันวิเศษวิโสมาจากไหนกัน

หลังจากมุนาเสียคีรีก็ไม่ให้ใครเข้าไปอยู่เรือนเล็กอีกเลยแต่ก็ยังมีการทำความสะอาดตลอดทุกคนจึงต่างตกใจว่าเด็กคนนี้พิเศษยังไงคีรีจึงยอมให้ไปอยู่เรือนเล็ก

ทุกคนต่างออกไปทำงานเหลือเพียงอาคิรามานิกาเเละพระเเพงที่อยู่บ้าน

พระแพง(นอ)

(ย้ายของไปเรือนเล็ก)

พระแพง(นอ)

(เดินชนกับอาคิรา)

อาคิรา(พอ)

(ขมวดคิ้ว)

พระแพง(นอ)

เธอล้มเเล้วอุทานออกมาด้วยความเจ็บ

อาคิรา(พอ)

สำออย

พระแพง(นอ)

(เธอไม่ตอบโต้เเล้วเดินหนี)

2-3วันผ่านไป

อาคิราพยายามจะขอโทษเธอเเต่ไม่กล้า

ห้องทำงาน

คีรี(ปู่/พอ)

ต่อสายคุณหญิงวรกมลให้ฉัน

รับสาย

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ว่าไง

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ

คีรี(ปู่/พอ)

ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ว่ามาสิ

คีรี(ปู่/พอ)

ฉันจะให้อาคีราเเต่งงาน

วรกมล(ย่า/มานิกา)

กับหลานสาวของฉันนะหรอ

คีรี(ปู่/พอ)

อืม

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ได้สิ

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ได้กฤษ์เมือไหร่ละ

คีรี(ปู่/พอ)

อาทิตย์หน้า

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ไว้ดีนิ(หัวเราะ)

คีรี(ปู่/พอ)

(หัวเราะ)

คีรี(ปู่/พอ)

เธอคิดว่าไง

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ดีสิ

คีรี(ปู่/พอ)

งั้นฉันจะคุยกับทั้งสองคนละกัน

วรกมล(ย่า/มานิกา)

ได้

วางสาย

คีรี(ปู่/พอ)

ดา

ป้าดา

ค่ะคุณท่าน

คีรี(ปู่/พอ)

เรียกอาคิรามาพบฉันที่ห้อง

ป้าดา

ค่ะ

ห้องอาคิรา

ป้าดา

(เคาะประตู)

ป้าดา

คุณชายค่ะ

อาคิรา(พอ)

ครับป้า

ป้าดา

คุณท่านเรียกพบค่ะ

อาคิรา(พอ)

ครับผมจะไปเดี๋ยวนี้

ห้องทำงานคีรี

อาคิรา(พอ)

มีอะไรครับปู่

คีรี(ปู่/พอ)

ฉันจะให้เเกเเต่งงาน

อาคิรา(พอ)

จริงหรอครับ

คีรี(ปู่/พอ)

จริงสิกฤษ์อาทิตย์หน้า

อาคิรา(พอ)

ครับ(ดีใจ)

อาคิรา(พอ)

งั้นผมไปบอกนินะครับ

คีรี(ปู่/พอ)

อืม

คีรี(ปู่/พอ)

เงื่อนไขคือเเกจะไม่ได้จดทะเบียนสมรถ

อาคิรา(พอ)

ทำไมละครับ

คีรี(ปู่/พอ)

มันเป็นธุรกิจนะ

อาคิรา(พอ)

ครับ

อาคิรา(พอ)

(เดินออกไป)

อาคิรา(พอ)

(เจอกับพระเเพงมอง)

อาคิรา(พอ)

นี่

อาคิรา(พอ)

จะไปไหนนะ

พระแพง(นอ)

(หันมอง)

พระแพง(นอ)

กลับบ้าน

อาคิรา(พอ)

อ่อ

พระแพง(นอ)

(เดินขึ้นรถ)

พระแพง(นอ)

(โทรหาชัชชญา)

พระแพง(นอ)

น้าชัชค่ะเเพงกลับเเล้วนะคะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

จ้าน้าขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่งไว้เดือนหน้าน้าไปรับนะ

พระแพง(นอ)

ค่ะ

ว่างสาย

เเต่ก่อนชัชชญาจะไปรับพระเเพงมาอยู่ด้วยบ่อยๆพระเเพงจึงคุ้นเคยกับคนในบ้านเป็นอย่างดีโดยเฉพาะป้าดา

ฝากติดตามด้วยนะคะพึ่งหัดเเต่ง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ