เนรมิตรัก 004

ตอนเย็น

เเชท

จิรา

พระแพง(นอ)

เเก

พระแพง(นอ)

เสร็จยัง

ชุดพระแพง

พระแพง(นอ)

เเชร์ชุดเเกน่อบ

จิรา(เพื่อน/นอ)

ได้ดิ

ชุดจิรา

จิรา(เพื่อน/นอ)

เป็นไง

จิรา(เพื่อน/นอ)

ได้เเมะ

พระแพง(นอ)

ปังมากเเก

พระแพง(นอ)

เสร็จเเล้วใช่ป่ะ

จิรา(เพื่อน/นอ)

อืม

พระแพง(นอ)

รอเเปบนะคุณหนูจิ

10นาทีผ่านไป

รถสปอร์ตได้จอดที่หน้าบ้านของจิรา

พระแพง(นอ)

ไปเถอะ

จิรา(เพื่อน/นอ)

(ขึ้นรถ)

ผับ36&บาร์

ทั้งสองคนมงสั่งเครื่องดื่มมาอย่างไม่ขาดสาย

จิรา(เพื่อน/นอ)

วันนี้ไม่เมาไม่กลับ

พระแพง(นอ)

ปายป่ายๆ

เวลาผ่านไป23:05-02:09

เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

จิรา(เพื่อน/นอ)

เสียงโทรศัพท์เเกปะ

พระแพง(นอ)

ไหนๆ

พระแพง(นอ)

อืมใช่ๆ

ปลายสายคือเเม่ของเธอนั้นเอง

พระแพง(นอ)

(รับ)

พระแพง(นอ)

ค่ะเเม่

เบญญาภา(แม่/นอ)

อยู่ไหนพนะเเพง

พระแพง(นอ)

ผับค่ะ

เบญญาภา(แม่/นอ)

กี่โมงเเล้ว

เบญญาภา(แม่/นอ)

กลับบ้านได้เเล้วนะมันดึกมากเเล้ว

พระแพง(นอ)

คะ..ค่ะ

พระแพง(นอ)

แก..

พระแพง(นอ)

ยายจิ

จิรา(เพื่อน/นอ)

ว่าไง

พระแพง(นอ)

กลับกันเถอะเเม่ตามเเล้ว

จิรา(เพื่อน/นอ)

ยังไม่สุดเลย

พระแพง(นอ)

ไว้คราวหน้าละกันนะ

จิรา(เพื่อน/นอ)

ก็ได้ๆ

หลังจากพระเเพงไปส่งจิราเสร็จก็ขับรถมุ่งตรงกลับบ้านพอถึงบ้านเธอกับเเม่ที่นั่งรออยู่เเล้ว

พระแพง(นอ)

เเม่ยังไม่นอนหรอค่ะ

เบญญาภา(แม่/นอ)

จะให้นอนได้ไงเป็นห่วงลูกนะ

พระแพง(นอ)

หนูขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอก(อ้อน)

เบญญาภา(แม่/นอ)

(ยิ้ม)เอาละๆไปอาบน้ำนอนได้เเล้ว

พระแพง(นอ)

ไปค่ะ

ทั้งสองเดินขึ้นชั้นบน

พระแพง(นอ)

เอ่อเเม่ค่ะ

เบญญาภา(แม่/นอ)

หืม

พระแพง(นอ)

เอ่อ ไม่มีเเล้วค่ะ

เบญญาภา(แม่/นอ)

เอะไอ้ลูกคนนี้นิ

พระแพง(นอ)

ไปนอนเเล้วนะคะ(หอมแก้ม)

ตอนเช้า

พระพราย(น้องชาย/นอ)

พี่เเพงงงงงงงงงงงงงงงงง

พระพราย(น้องชาย/นอ)

เคาะประตู

พระแพง(นอ)

(อื้อลืมตา)

พระแพง(นอ)

มีอะไร

พระพราย(น้องชาย/นอ)

ป้าชัชมา

พระพราย(น้องชาย/นอ)

เเม่ให้มาตาม

พระแพง(นอ)

หะ..ปะป้าชัชมา(กีโต)

พระแพง(นอ)

เดะพี่ตามลงไป

พระแพง(นอ)

(รีบไปอาบน้ำ)

ชัชชญาเเละเบญญาภาเป็นเพื่อนรักกันเเละชัชชญามักจะมาเยี่ยมเบญญาภาบ่อยๆจนเบญญาภามีเจ้าสองเเสบคือพระเเพงกับพระพรายชัชชญาก็ติดเจ้าสองเเสบพาไปเที่ยวบ่อยๆจนพระแพงกับพระพรายโตเป็นหนุ่มเป็นสาวก็ยังตามใจทั้งสองเหมือนเเต่ก่อนจนได้รับเกียตรให้เป็นเเม่คนที่2

30นาทีผ่านไป

หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มก็วิ่งลงมาพร้อมตะโกนเสียงดัง

พระแพง(นอ)

น้าชัชชชชชชชชชช

พระแพง(นอ)

วิ่งเข้าหาทั้งกอดทั้งหอม

ชัชชญา(น้า/พอ)

แหม๋ๆ

ชัชชญา(น้า/พอ)

โตเป็นสาวเเล้ว

ชัชชญา(น้า/พอ)

สวยขึ้นเยอะนะเนี่ย

พระแพง(นอ)

เเหงสิได้หน้าชัชมาเยอะขนาดนี่ไม่ให้สวยได้ไงละ

ชัชชญา(น้า/พอ)

ปากหวาน

ชัชชญา(น้า/พอ)

อยากได้อะไรละ

พระแพง(นอ)

ไม่มี(เสียงสูง)

เบญญาภา(แม่/นอ)

อย่าเเม่เเต่จะคิดนะยายเเพง

พระแพง(นอ)

โห่เเม่

พระแพง(นอ)

ไม่นุกเลย

พระแพง(นอ)

น้าชัชช่วยเเพงด้วย

ชัชชญา(น้า/พอ)

ไม่เป็นไรหรอกเบญ

ชัชชญา(น้า/พอ)

ไหนพูดมาสิ

พระแพง(นอ)

คือ

พระแพง(นอ)

แพงขอไปนอนกอดน้าชัชสักอาทิตย์สิ

เบญญาภา(แม่/นอ)

อีกเเล้วนะเเพง

ชัชชญา(น้า/พอ)

ได้สิจ้ะ

พระแพง(นอ)

เย้

เบญญาภา(แม่/นอ)

เธอนะตามใจยายเเพงมาเกินไปนะชัช

ชัชชญา(น้า/พอ)

ไม่เป็นไรหรอกน่า

ชัชชญา(น้า/พอ)

งั้นไปเก็บเสื้อผ้าสิ

พระแพง(นอ)

ค่ะ

พระแพง(นอ)

(วิ่งขึ้นห้อง)

พระพราย(น้องชาย/นอ)

เเล้วผมละเเม่

เบญญาภา(แม่/นอ)

ไม่ต้องเลย

พระพราย(น้องชาย/นอ)

ทีพี่เเพงนะ

เบญญาภา(แม่/นอ)

ไว้คราวหน้าเดี๋ยวจะไปเป็นภาระน้าชัช

พระพราย(น้องชาย/นอ)

ครับ(ทำหน้าเศร้า)

ชัชชญา(น้า/พอ)

มานี่มา(ดึงพระพรายเข้ามากอด)

ชัชชญา(น้า/พอ)

กระซิบข้างหูพระพรายน้าซื้อนาฬิการุ่นใหม่มาให้อยู่ในรถเดินไปเอาไป

พระพราย(น้องชาย/นอ)

อะเอ่อ ....ครับ(เก็บอาการตื่นเต้น)

พระพราย(น้องชาย/นอ)

ผม.....ผมไปก่อนนะครับพอดีนัดเพื่อนไว้(ไหว้)

20นาทีผ่านไป

พระเเพงเดินลงมาพร้อมกระเป๋า

พระแพง(นอ)

มาเเล้วๆ

ชัชชญา(น้า/พอ)

งั้นฉันไปนะเบญ

พระแพง(นอ)

ไปนะคะคุณเเม่

เบญญาภา(แม่/นอ)

จ้ะ

เบญญาภา(แม่/นอ)

อย่าดื้อกับน้าชัชละเเพงเข้าใจไหม

พระแพง(นอ)

ค่ะ

รถชัชชญา

รถสปอร์ตเคลือออกจากบ้านสวนสุดหรูมุ่งหน้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่

พอถึงคฤหาสน์

พระแพง(นอ)

โห่ยังสวยเหมือนเดิมนะเนี่ย

ชัชชญา(น้า/พอ)

เข้าไปข้างในกันเถอะ

พระแพง(นอ)

ค่ะ

พระแพง(นอ)

(เกาะเเขนชัชชญา)

ชัชชญา(น้า/พอ)

ป้าด่าค่ะ

ป้าดา

ค่ะ

ป้าดา

อ้าวคุณเเพง

พระแพง(นอ)

สวัสดีค่ะป้าดา

ป้าดา

โตเป็นสาวสวยขึ้นเยอะเลยนะค่ะ

พระแพง(นอ)

(เขิล)

ชัชชญา(น้า/พอ)

ฝากเก็บกระเป๋าให้เเพงหน่อยนะคะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

ห้องเดิมนั้นเเหละค่ะ

ป้าดา

เอ่อ....เอ่อ

ป้าดา

คือว่า........

ชัชชญา(น้า/พอ)

ค่ะป้าดามีอะไรหรือเปล่า

ป้าดา

คะคือ...

อาคิรา(พอ)

อ้าวน้าชัช

ชัชชญา(น้า/พอ)

(หันมองตามเสียง)

ชัชชญา(น้า/พอ)

อ้าวอาคิ

ชัชชญา(น้า/พอ)

กลับบ้านได้เเล้วหรอ

ชัชชญา(น้า/พอ)

(หัวเราะ)

อาคิรา(พอ)

โห่น้าชัช

อาคิรา(พอ)

(เดินเข้าไปอ้อนไม่ทันมองพระเเพง)

อาคิรา(พอ)

พูดยังกับผมไม่เคยกลับบ้านเนะ

มานิกา(ร้าย)

อาค่ะ

มานิกา(ร้าย)

( เดินลงมาจากชั้นบน)

อาคิรา(พอ)

(หันมอง)

อาคิรา(พอ)

มานี้สิ

มานิกา(ร้าย)

น้าชัชสวัสดีค่ะ

ชัชชญา(น้า/พอ)

(รับไหว้)

ชัชชญา(น้า/พอ)

(หันมองพระเเพง)

ชัชชญา(น้า/พอ)

เอ่อนี้พระเเพงจ้ะ

อาคิรา(พอ)

(มอง)

มานิกา(ร้าย)

(มอง)

ฝากติดตามหน่อยนะพึ่งหัดแต่ง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ