โคนัน Bye bye my good friend

เริ่ม

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

นี่ ทุกคน

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

มีคนจ้างพวกเราไปทำคดีด้วยละ

โคจิมะ เก็นตะ

จริงเด้

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

จริงคับ

โยชิดะ อายูมิ

เน่ๆ

โยชิดะ อายูมิ

ว่าแต่เป็นคดีอะไรหรอเก็นตะคุง

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

ตามจับโจนขโมยสร้อยเพชรครับ

เอโดงาวะ โคนัน

เริ่มวันไหน

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

พรุ่งนี้คับ

ไฮบาระ ไอ

ถูกขโมยไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เอ่อ

โยชิดะ อายูมิ

มีอะไร

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

งานนี้ฉันขอถอนตัวนะ

โคจิมะ เก็นตะ

ึทำไมอะ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

พรุ่งนี้ชั้นมีธุระน่ะ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

มาไม่ได้

โยชิดะ อายูมิ

งี้ก็ไม่มี

โยชิดะ อายูมิ

คนเป็นโล่ตอนที่โดนโจมตีแล้วสิ

โคจิมะ เก็นตะ

นั้นสิ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เอ่อ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

งั้นชั้นไปก่อนนะ

โยชิดะ อายูมิ

อืม

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//เดินออกไป

โยชิดะ อายูมิ

ชิ

โยชิดะ อายูมิ

ไม่ค่อยจะช่วยงานเลย

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

ไม่น่ารับเข้ามาเลย

โคจิมะ เก็นตะ

ว่าแต่งานนี้ที่ไหนหรอ

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

ข้างโรงเรียนครับ

โคจิมะ เก็นตะ

กลับกันเต๊อะ

โยชิดะ อายูมิ

เจอกันพรุ่งนี้นะ

ทั้งหมดก็แยกน้ายกันกลับบ้าน

ผ่านไปสองวัน

ณ โรงพยาบาล

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//รีบวิ่งมาพร้อมกระเช้า

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//เปิดประตูเข้า

โคจิมะ เก็นตะ

//นอนขาถูกยกขึ้นอยู่ยนเตียง

โคจิมะ เก็นตะ

อ่าวหวัดีเ–

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

นายจะมาทำไม

โยชิดะ อายูมิ

นั้นสิ

โยชิดะ อายูมิ

เมื่อวานนี้ถ้านายอยู่ควรเป็นนายสิที่ขาหัก

โยชิดะ อายูมิ

ไม่ใช่เก็นตะ

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

นั้นสิ่

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ข ขอโทษ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เมื่อว่นชั้นมีไปเที่ยวกับครอบครับในรอบส–

โยชิดะ อายูมิ

นายเห็นการเที่ยวสำคัญกว่าความปลอดภัยหรอ

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

ใช่ พวกเรารับนายมาเป็นโล่เพื่อนที่พวกเราจะได้ไม่บาดเจ็บ

โยชิดะ อายูมิ

กลับไปเลยนะ

โยชิดะ อายูมิ

ฉันไม่ยอมรับนาย

โยชิดะ อายูมิ

ในกลุ่มขบวนการนักสืบเยาวชน

โยชิดะ อายูมิ

อีกต่อไป

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

ผมด้วย

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ผ ผมข ขอโทษ

โยชิดะ อายูมิ

กลับไปเลยนะ

ซึบุรายะ มิซึฮิโกะ

ออกไป

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ครับ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//เอากระเช้าวางไว้ที่เก้าอี้เดินออกไป

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//หลบอยู่ตรงมุมหนึ่งของโรงพยาบาล

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//ยื่นร้องไห้เงียบ

จนผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//เห็นสองคนนั้นเดินออกไป

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//เดินเข้าไปในห้องเก็นตะ

โคจิมะ เก็นตะ

//หันมามองยิ้ม

โคจิมะ เก็นตะ

นายมาเยี่ยมงั้นสินะ

โคจิมะ เก็นตะ

ดีใจจัง

โคจิมะ เก็นตะ

😃😃

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ข ขอโทษนะ

โคจิมะ เก็นตะ

นายขอโทษเรื่องอะไร

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ที่เมื่อวานไม่อยู่

โคจิมะ เก็นตะ

นายจะขอโทษทำไม

โคจิมะ เก็นตะ

ฉันไม่ระวังเอง

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ฉันไปน่าไปกับครอบครัวเลย

โคจิมะ เก็นตะ

ไม่เอาน่า

โคจิมะ เก็นตะ

ไปเที่ยวกับครอบครัวที่เจอหน้ากันปีละ2ครั้งในรอบ4ปีนี่หน่า

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

รู้ได้ไง

โคจิมะ เก็นตะ

นายเคยเราให้พวกเราฟังนี่หน่า

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

จ จำได้ด้วยหรอ

โคจิมะ เก็นตะ

จำได้สิ

เก็นตะพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง

โคจิมะ เก็นตะ

ถึงชั้นจะเรียนไม่เก่ง

โคจิมะ เก็นตะ

สืบคดีไม่เอาถ่าน

โคจิมะ เก็นตะ

กีฬาไม่ได้เรื่องเหมือนพวกนั้น

โคจิมะ เก็นตะ

แต่ฉันก็ให้ความสำคัญกับเพื่อนทุกคน

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ขอบใจนะเก็นตะ

โคจิมะ เก็นตะ

เรื่องอะไรหรอ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เรื่องที่นายเป็นคนเดียวที่คอยอยู่ข้างฉันในทุกเรื่อง

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ไม่ว่าจะตอนที่ครอบครัวไม่อยู่นายก็มาอยู่เป็นเพื่อนฉัน

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ตอนที่ทะเลาะกับแม่นายก็เป็นคนมาปลอบฉัน

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ตอนที่ฉันเศร้านายก็เป็นคนทำทำให้ฉันยิ้ม

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ขอบใจในทุกอย่างนะ

โคจิมะ เก็นตะ

อืม

โคจิมะ เก็นตะ

นี่

โคจิมะ เก็นตะ

นายร้องไห้มาเหรอ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เปล่าไม่ได้ร้อง

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//หลบตา

โคจิมะ เก็นตะ

ทำไมตาบวมละ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ฝุ่นมันเข้าตา

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เฉยๆ

โคจิมะ เก็นตะ

ไม่ต้องร้องนะ

โคจิมะ เก็นตะ

นายไม่ผิด

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

อืม

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เก็นตะ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

นายรู้จักไลน์มั้ย

โคจิมะ เก็นตะ

มันคืออะไรหรอ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

มันเป็นแอปพลิเคชัน

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ที่คล้ายกับเมล

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

แต่มีความปลอดภัยสูง

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เรามาติดต่อกันผ่านแอปนั้นนะ

โคจิมะ เก็นตะ

อื้ม! ได้สิ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ในมือถือที่ฉันให้เป็นของขวัญวันเกิดใช้โหลดไว้ให้แล้ว

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

มาแอดเพื่อนกันนะ

โคจิมะ เก็นตะ

อืม

โคจิมะ เก็นตะ

มันทำไงอ่ะ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เอามาสิฉันสอนให้

โคจิมะ เก็นตะ

อยู่นี่//หยิบให้

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

รับมา

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ดีใจจัง

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ใช้รูปคู่เราสองคนตั้งวอลเปเปอร์ด้วย

โคจิมะ เก็นตะ

แน่นอนนายเป็นคนให้มานิ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//ยิ้ม

โคจิมะ เก็นตะ

//ยิ้มตาม

โคจิมะ เก็นตะ

นายน่ะเหมาะกับรอยยิ้มที่สุด

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

หรอ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

งั้นฉันจะยิ้มบ่อยนะ

โคจิมะ เก็นตะ

อื้ม

โคจิมะ เก็นตะ

สอนฉันเล่นไลนขหน่อยสิ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

ได้

ทั้งสองใช้เวลาด้วยกันจนผ่านไปจนมืด

โคจิมะ เก็นตะ

นายควรกลับได้แล้วนะ

โคจิมะ เก็นตะ

มืดแล้วมันอันตราย

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

นั้นสินะ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

เรื่องคุยในไลน์นี่เป็นความลับของเราสองคนนะ

โคจิมะ เก็นตะ

อื้มได้สิ

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

Bye bye my Good friend

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

Didn't think I'd be able to say these words twice today

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

さようなら

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//ยิัมเดินออกไป

โคจิมะ เก็นตะ

ซาโยนาระ หรอ

โคจิมะ เก็นตะ

เดี๋ยวก่อนหมายความว่า–

ฮิบาริ เคียวกะ(เด็ก)

//ยิ้มให้ก่อนจะปิดประตู

โคจิมะ เก็นตะ

นึกถึงอดีต

ในอดีต

เคียวกะ:นี้ไฮบาระ เก็นตะ

ทั้งสองคน:มีอะไรหรอ

เคียวกะ:รู้รึเปล่าว่าในชีวิตนี้ใช้พูดคำว่าซาโยนาระไปเพียงแค่สองครั้งเท่านั้น

เก็นตะ:ทำไมละ

เคียวกะ:ฉันใช้พูดครั้งแรกคือตอนที่พี่ฉันจากไป

ครั้งที่สองคือหลังไปเที่ยวกับครอบครัว

ทั้งสองคน:ใช้น้อยจังนะ

ใช้น้อยเหมือนกลัวจะหมดไปเลย

เคียวกะ:ซาโยนาระ แปลว่าลาก่อน

เคียวกะ:นิยามคำว่าลาก่อนของฉันคือ

การที่เราต้องจากลาไปไม่วันได้กลับมาอีกเลย หรือ ไม่ก็อีกนานกว่าเราจะพบกัน

โคจิมะ เก็นตะ

หมายความว่าไง//ร้องไห้

โคจิมะ เก็นตะ

เคียวกะ//ร้องไห้

โคจิมะ เก็นตะ

//ร้องไห้จนหลับ

Bye bye

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ