เเก็งซ่าพาป่วนเมือง ตอนที่4 จดหมายถึงคนที่สำคัญ

ในขณะนั้นหลานจิ่งอี๋และหลานซือจุยและเวินหนิงได้เขียนจดหมายถึงใครบางคน"เว่ยอิง"

หลานจิ่งอี๋

แล้วพวกเราจะเขียนอะไรไปดีล่ะ

หลานซือจุย

เขียนถามไปว่าเป็นยังไงบ้างแล้วเราก็เขียนลงไปเกี่ยวกับชีวิตของพวกเรา

จดหมายที่พวกเขาเขียน "(ซือจุย)ท่านอาวุโสโม่มีค่าเองหลานซือจุยท่านเป็นอย่างไรบ้างพวกข้าคิดถึงท่านเหลือเกินโดยเฉพาะคนที่สำคัญที่สุดก็คืออาจารย์ของข้าหลานวั่งจีคิดถึงท่านเหลือเกินจนอยากจะให้พวกข้าออกไปตามหาท่านนี่แหละแต่ข้ารู้นะว่าเขาพูดเล่นถ้าไม่ต้องห่วงพวกข้าหรอกนะพวกข้าสบายดีมากได้กินได้ใช้ดีมากแล้วก็ไม่มีคนผีภูตผีที่ไหนมาทำร้ายอีกด้วย (จิ่งอี๋)ส่วนข้าหลานจิ่งอี๋ข้าเคยพูดไม่ดีกับท่านแต่ข้าก็มีความรู้สึกเหมือนที่ทุกคนรู้สึกเหมือนกันข้าก็อยากคุยกับท่านบ้างนะ(เวินหนิว)คุณชายเว้ยท่านเป็นอย่างไรบ้างข้าสบายดีมากมีเพื่อนๆน้องๆอยู่ข้างๆเต็มเลย"

นี่คือจดหมายที่พวกเขา 3 คนส่งให้เว่ยอู๋เซี่ยน(เว่ยอิง)

หลานจิ่งอี๋

เรียบร้อยแล้วแล้วเราจะส่งไปยังไงล่ะ

เวินหนิง

ข้าเองข้าขออาสาไปส่งจดหมายนอกเมืองข้าเกรงว่าถ้าพวกเจ้าไปกลัวจะเป็นอันตรายต่อพวกเจ้า

หลานจิ่งอี๋

แต่ที่ข้าได้ข่าวมาว่าการส่งจดหมายจะปิดเร็วๆนี้นี่เราต้องรีบไปเลยนะเผื่อเขาอาจจะปิดพรุ่งนี้ก็ได้

หลานซือจุย

เราก็ต้องรีบไปส่งกันวันนี้

หลานจิ่งอี๋

ตอนนี้มันดึกแล้วนะซือจุยเดี๋ยวอาจารย์วั่งจีก็ดุเอาหรอก

โอหยางจือเจิ่น

นิ

โอหยางจือเจิ่น

พวกเจ้า

จินหลิง

........

หลานจิ่งอี๋

หยางจือจินหลิง

จินหลิง

พวกเจ้าจะรออะไรกันอยู่ล่ะจะไปส่งจดหมาย

ได้กระโดดลงมาจากหลังคา

หลานจิ่งอี๋

ตอนนี้มันดึกแล้วนะข้าเกรงว่าอาจารย์จะดุเอาน่ะ

จินหลิง

หรือว่าพวกเจ้าจะรอให้ที่ส่งจดหมายปิดก่อนส่งวันนี้ถึงเร็วพรุ่งนี้เจ้าไม่อยากให้เขาคนนั้นส่งจดหมายกลับมาหรือไง

เวินหนิง

เราจะไปกันดีไหมอ่ะอาเหยียน(ซือจุย)

หลานจิ่งอี๋

คนอย่างซือจุยน่ะไม่ไปหรอก

หลานซือจุย

ข้าจะไปถึงอย่างไรข้าส่งจดหมายให้ถึงมือท่านอาวุโสให้ได้

หลานจิ่งอี๋

ซือจุย!!!!!

จินหลิง

ลีลาอะไรกันล่ะพวกเจ้าจะไปกันหรือไม่

หลานซือจุย

เวินหนิงเจ้าไม่ต้องไปหรอกถ้าไม่อยากให้เจ้าต้องมาโดนทำโทษค่ะเพราะค่าถ้าอาจารย์รู้ว่าจะเอาไปด้วยจะต้องโดนทำโทษหนักแน่นอน

เวินหนิง

แต่ข้าต้องดูแลเจ้านะ

หลานซือจุย

พวกข้ามีเพื่อนกันเยอะแยะขนาดนี้พวกข้าโตแล้วดูแลกันเองได้

หลานซือจุย

เจ้าไม่ต้องไปหรอก

เวินหนิง

คราวนั้นข้าจะดูแลอย่างห่างๆ

หลานซือจุย

อืม..

หลานซือจุย

ไปกันเถอะจิ่งอี๋

หลานจิ่งอี๋

อืม..

โอหยางจือเจิ่น

พวกเราต้องวางแผนกันออกจากเมืองก่อน

หลานจิ่งอี๋

อะไรกันนะพวกเจ้าสองคนออกมาไม่มีใครรู้หรือหยางจือท่านพ่อของเจ้าก็ไม่รู้หรืออจินหลิงล่ะอาของเจ้าก็ไม่รู้หรือ

โอหยางจือเจิ่น

ชะ..ใช่

จินหลิง

อืมๆๆๆไม่เป็นอะไรหรอกไม่มีใครรู้นะดีถ้ามีคนรู้เดี๋ยวก็ไม่มีใครให้ออกมา

หลานจิ่งอี๋

แล้วพวกเจ้าสองคนรู้ได้ไงว่าข้าจะไปส่งจดหมายว่าค่าเขียนจดหมาย

โอหยางจือเจิ่น

บ่าวไพร่ของข้าไปซื้อของให้ข้าที่นอกเมืองพวกเขาเห็นพวกเจ้าได้ยินพวกเจ้าคุยกันข้าก็ว่าจะแวะมาหาพวกเจ้าสักนิดหน่อยแล้วค่อยกลับบ้านเขากินเหล้าว่าได้ยินว่าเจ้าจะเขียนจดหมายอะไรนี่แหละข้าก็เลยชวนจินหลิงพาพวกเจ้ามาส่งจดหมาย

หลานซือจุย

ข้าขอขอบใจเจ้ามาก

จินหลิง

อย่ามัวพูดกันอยู่เลยว่าเราจะวางแผนกันยังไงเนี่ย

หลานซือจุย

ประตูที่สามารถออกได้ก็คือประตูหลังเท่านั้นประตูหน้าออกไม่ได้มียันต์กันอยู่และมีผู้คุม

หลานจิ่งอี๋

แต่ประตูหลังก็มีผู้คุมนะเราจะไปกันได้หรือ

พวกเขาทั้ง 4 คนได้มองหน้ากัน

เวินหนิง

แต่ถ้ารู้มาว่ากำแพงทางทิศตะวันออกเฉียงใต้มีที่ให้ปีน

เวินหนิง

แต่ว่าข้างกำแพงจะเป็นป่าไผ่น่ากลัวมากโดนไปนิดเดียวก็จะถึงนอกเมืองเพื่ออาจจะทะลุไปถึงที่ส่งจดหมาย

หลานซือจุย

เราจะไปทางนั้นกัน

หลานจิ่งอี๋

เอาจริงหรอหลานซือจุย

หลานซือจุย

ใช่มันไม่มีทางไหนแล้วนี่

หลานซือจุย

ไปเถอะ

หลานซือจุย

//ได้เดินไปคนเดียว//

หลานจิ่งอี๋

ข้าไม่เคยเห็นหลานซือจุยเป็นแบบนี้เลยหลานซือจุยเป็นเด็กที่เรียบร้อยไม่เคยทำผิดกฎเป็นคนที่ถูกต้อง

โอหยางจือเจิ่น

ใช่แต่นี่หลังสุดๆกลับมาแหกกฎหลานซือจุยแปลกเนาะ

จินหลิง

ปกติจะพูดกันอีกนานไหมอย่ามาถามข้านะข้าก็เหมือนพวกเจ้านั่นแหละ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ