เเก็งซ่าพาป่วนเมือง ตอนที่2 ความคิดถึงลอยเข้ามา

โอหยางจือเจิ่น

ร้านนี้ยังดูดีสวยงามเหมือนเมื่อก่อนถึงจริงๆ

หลานซือจุย

ใช่สวยงามเหมือนเมื่อก่อน แต่มันขาดสิ่งนึงไปไม่เหมือนเมื่อก่อนน่ะสิ

จินหลิง

ขาดอะไรไปหรือ

หลานจิ่งอี๋

แค่นี้เจ้าก็ไม่รู้หรือไงข้ายังรู้เลย

จินหลิง

อะไร!

หลานจิ่งอี๋

เเฟนสาวไง

โอหยางจือเจิ่น

หลานซือจุยไม่มีคู่

จินหลิง

//ยิ้มชอบใจ//

หลานซือจุย

ไม่ใช่

หลานซือจุย

พวกเจ้าจำท่านอาวุโสโม่กันได้หรือไม่

หลานจิ่งอี๋

ท่านอาวุโสโม่

จินหลิง

เขาหรอ

หลานซือจุย

ท่านอาวุโสโม่หรือเว่ยอู๋เซียนไง

โอหยางจือเจิ่น

ข้าจำได้ๆ

โอหยางจือเจิ่น

เป็นเพราะเขาแท้ๆที่ทำให้พวกเรารอดมาถึงทุกวันนี้

จินหลิง

จริงของเจ้า

หลานซือจุยเอาแต่คิดถึงบรรยากาศที่ได้มานั่งกินกับเว่ยอู๋เซี่ยนและหลานจ้าน

แต่ปาฏิหาริย์ก็ได้เกิดขึ้นทุกคนรีบอ่านเลยนะคะ admin จะไม่บอกว่าตอนไหนที่จะมีปาฏิหาริย์

โอหยางจือเจิ่น

มาๆพวกเรามานั่งกันเถอะ

ทุกคนได้นั่งลง

พวกเขาได้สั่งอาหารเครื่องดื่ม

หลานจิ่งอี๋

จินหลิงเจ้าลองชิมเต้าหู้แข็งนั้นดูสิอร่อยมากเลยนะข้าเคยกินมันแล้วอร่อยมากทำให้ผิวพรรณดีขึ้นด้วย

จินหลิง

เต้าหู้แข็งเต้าหู้บ้านเจ้าหรือแข็ง

หลานจิ่งอี๋

ถึงบ้านเจ้าจะไม่มีแต่บ้านข้ามี

หลานจิ่งอี๋

ไม่ต้องถามหลานซือจุยว่าที่ตะกูลหลานมีหรือไม่มีมันมีที่บ้านเกิดค่าที่เมืองอื่นจะรีบกินมันเถอะก่อนที่รสชาติมันจะหาย

จินหลิง

เจ้าแน่ใจหรือว่านี้คือเต้าหู้

หลานจิ่งอี๋

ข้าแน่ใจ 100%

จินหลิง

//ดมกลิ่น คิดในใจว่าทำไมกลิ่นแปลกๆเหมือนอะไรสักอย่างแต่นึกไม่ออก//

จินหลิง

//ได้กินเต้าหู้นั้นเข้าไป แต่สิ่งที่ตามมาคือ//

จินหลิง

เฮี๊ยะ!หลานจิงอี๋อะไรของเจ้าเนี่ยนี่มันไม่ใช่เต้าหู้สักหน่อยนี่มันข่าชัดๆ

หลานจิ่งอี๋

อร่อยไหมล่ะเชื่อคนดีนัก

จินหลิง

ใครเชื่อใครดีนัก

หลานจิ่งอี๋

ก็เมื่อวันก่อนไปซื้อของในตลาดมีโจรมาหลอกขายครูหยกโดนหลอกว่าเป็นหยกแท้ขายให้ราคาถูกเป็นไงล่ะซื้อไป

หลานจิ่งอี๋

เอาหยกมาใส่เอวหยกกลับร่วงแตกข้างในหยกกับไม่ใช่หินแต่เป็นแค่พลาสติก

โอหยางจือเจิ่น

ถ้างั้นเจ้าก็เสียเงินไปฟรีๆเลยน่ะสิจินหลิง

หลานซือจุย

พวกชอบเอาแต่พูดเยอะเกินไปแล้วอาจารย์เคยสอนว่าเวลากินข้าวห้ามพูด

จินหลิง

นี่เจ้าฉันจะติดอาจารย์เจ้ามากเกินไปแล้วนะ

พวกเขาได้นั่งกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย

ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาได้กินเสร็จแล้วเดินออกจากร้าน

หลานจิ่งอี๋

ข้าอิ่มแล้วอ่ะพวกเจ้าอิ่มกันหรือยัง

โอหยางจือเจิ่น

ใช่ถ้ากินจนท้องจะแตกแล้วเนี่ย

จินหลิง

อะไรกันพวกเจ้าหนี้ไม่ได้เรื่องกันเลยสั่งอาหารมาเยอะแต่ก็กินไม่หมดเปลืองเงิน

หลานจิ่งอี๋

ดูเจ้าซะก่อนไหมจินหลิงพวกข้าสั่งอาหารมาคนละ 2 เมนูเจ้าสั่งมา 3-4 เมนูกินได้แค่เมนูเดียวส่วนที่เหลือก็เอามาให้เพราะค่ากินมันถูกต้องหรือไง

หลานซือจุย

//เถ้าแก่ข้าวางเงินไว้ตรงโต๊ะ//

หลานซือจุย

//ลุกออกจากโต๊ะและเดินออกจากร้านไปอย่างคนเดียว//

หลานจิ่งอี๋

อ้าวซือจุยนั่นเจ้าจะไปไหนน่ะรอข้าด้วย

โอหยางจือเจิ่น

รอข้าด้วย

จินหลิง

อะไรของพวกเจ้าเนี่ย//วิ่งตามไป//

หลานจิ่งอี๋

ซือจุย!ซือจูบ!เจ้าจะรีบไปไหนของเจ้า

หลานจิ่งอี๋

//เหนื่อย//

จินหลิง

//เหนื่อย//

โอหยางจือเจิ่น

//เหนื่อย//

หลานจิ่งอี๋

นิซื้อจุย อะไรของเจ้าเนี่ยเจ้ารีบวิ่งทำไม

หลานซือจุย

ข้ารีบวิ่งเพราะข้าจะมาซื้อของพวกนี้

จินหลิง

ของเล่นของเด็กเนี่ยนะ

จินหลิง

ข้าไม่เห็นจะชอบตรงไหนเลยของพวกนี้

หลานซือจุย

//ได้ซื้อของเล่นก็คือผีเสื้อกระดาษ//

โอหยางจือเจิ่น

ถ้าเจ้าซื้อของเสร็จแล้วข้าวบ้านเรารีบกลับเมืองกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะว่าเอา

หลานจิ่งอี๋

ใช่พวกเจ้าสองคนก็ต้องรีบกลับเมืองของพวกเจ้าเหมือนกันนี่ก็ค่ำมากแล้ว

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ