ยุทธภพแห่งเซียน หุบเขาศักดิ์สิทธิ์

ณ หุบเขาแห่งหนึ่ง

หุบเขาได้ชื่อว่าแม้แต่ผู้มีวรยุทธสูงส่ง

ผู้บำเพ็ญเพียร

ก็มิอาจพิชิตได้

นั่นคือคำกล่าวขานต่อกันมาของ

‘หุบเขาศักดิ์สิทธิ์’

คืนหนึ่งที่ฝนตกหนัก

เสียงฟ้าร้องดังกึกก้องไปทั่วแผ่นดิน

ในหุบเขาแห่งหนึ่ง

มีทารกน้อยผู้หนึ่งถูกทอดทิ้งอยู่

อุแว้ อุแว้

เสียงทารกที่ใดกัน?

//เดินไปเห็น

เจ้ามาได้อย่างไร?

อุแว้ อุแว้

เจ้าคงตอบข้าไม่ได้สินะ

//อุ้มทารก

ผู้ใดกันทิ้งชีวิตน้อยๆนี่

//เปิดผ้ามองทารก

ผิวขาวราวหิมะ

เส้นผมสีเงินงดงามราวใบหยก

ดวงตาสีมรกตอ่อนสะท้อนแสงจันทร์

ช่างน่าชังนัก

รูปร่างของเจ้าดูงดงามราวกับเทพ//มอง

ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวงและสายฝนโหมกระหน่ำเช่นนี้//มองพระจันทร์

ดูท่าเจ้าคงจะเป็นของขวัญสำหรับข้าสินะ//มองทารก

‘เยว่ส่าง’

หลังจากวันนั้น

ข้าได้เลี้ยงดูทารกน้อยผู้นี้

จนเวลาล่วงเลยไป180ปีแล้ว

ถึงเวลาแล้วที่ทารักน้อยในวันนั้น

ต้องออกไปท่องยุทธภพในวันนี้

เยว่ส่าง

ท่านอาจารย์!//เดินมา

เยว่ส่าง

ท่านเรียกข้าหรือ?

ลู่เสียน

ใช่ ขึ้นมาสิ//ตบที่นั่งข้างๆ

เยว่ส่าง

//ขึ้นไปนั่ง

ลู่เสียน

เยว่ส่าง ถึงเวลาแล้ว//มองฟ้า

เยว่ส่าง

งั้นหรอ..//หงอย

เยว่ส่าง

ข้าคงคิดถึงท่านมากเลย..//มองลู่เสียน

ลู่เสียน

เจ้ามีอายุมากพอที่จะเป็นเจ้าของชีวิตตนเองแล้ว

ลู่เสียน

มากเกินพอแล้ว

ลู่เสียน

ได้เวลาที่เจ้าจำต้องออกท่องยุทธภพแล้ว

เยว่ส่าง

แล้วท่านหละ?//มองฟ้า

ลู่เสียน

ข้าจะจำศีล

เยว่ส่าง

ข้าต้องไปเดี๋ยวนี้หรือ

ลู่เสียน

ใช่แล้ว//ลูบหัวเยว่ส่าง

ลู่เสียนใช้มือจับศรีษะของศิษย์ตนเบาๆ

แล้วจูบหน้าผากพร้อมให้สิ่งจำเป็นในแผ่นดินใหญ่

ทั้งสองร่ำลากันด้วยความสงบ

ลู่เสียนมองเยว่ส่างที่ห่างออกไปเรื่อยๆ

ลู่เสียน

//ลุก

ลู่เสียน

ครานี้ก็ขึ้นอยู่ที่เจ้าแล้ว

ลู่เสียน

‘หยางเฟิง’

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ