ตอนที่ 1 งานเทศกาล

ในค่ำคืนของวันหนึ่งเป็นวันที่สำคัญของคนทั้งโลก ซึ่งวันนี้ตรงกับวันที่ 1 มกราคม คนทั่วทั้งโลกต่างก็พากันออกมาพาครอบครััวออกมาสังสรรค์กันอย่างสนุกสนาน ไม่ว่าจะเดินผ่านไปที่ไหน ทุกคนมีรอยยิ้มปีติยินดี ให้กับเช้าของวันใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

...................................

(จ้อกแจ้ก จ้อกแจ้ก)

นี่!!! ฮเยซอน "เธออยู่ที่ไหนแล้วเนี่ย ฉันมารอเธอที่หน้าทางเข้าไชน่าทาวน์แล้วนะ คนเยอะแออัด มาก็เลย ฉันมองไม่เห็นเพื่อนเราสักคน เธอจะมาถึงที่นี่เมื่อไหร่"

หญิงสาววัยรุ่นในชุดเดรสสีแดงที่มาพร้อมกับความมั่นใจ ผมของเธอสั้นบ๊อบสีเทา กับไฮไลท์ที่ปลายผมสีเขียวอ่อนเมื่อมาอยู่ในที่มืดก็ยิ่งทำให้ผมของเธอดูโดดเด่นยิ่งขึ้นใครได้พบเห็นก็ต้องต่างพากันหันมองที่เธอ ริมฝีปากทาด้วยลิปสติกสีแดง ผิวพรรณขาวพร่อง เอ่ยขึ้นระหว่างคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสนิทของเธอ

"ตอนนี้ฉันกำลังมาซื้อขนมกับดอกไม้ไฟที่พวกเธอสั่งฉันไง!!"

อ่า~"ฉันไม่ได้สั่งสักหน่อยเธอจับฉลากหน้าที่ไปซื้อของได้เองนี่น่า"

"จะมาโทษพวกฉันไม่ได้นะ" ฮ่า ฮ่า

"อ่า เข้าใจแล้ว รอก่อนแล้วกันนะเพราะฉันต้องไปนั่งรถไฟฟ้าต่อ เพื่อเดินทางไปไชน่าทาวน์ คงจะอีกประมาณ 30 นาที"

"เธอเข้าไปรอฉันข้างในก่อนก็ได้นะโซอา"

"โอเค งั้นฉันเข้าไปจองที่นั่งรอข้างในก่อนละกัน ถ้าเธอถึงแล้วโทรกลับหาฉันด้วยนะ"

"ได้ๆ ไว้เจอกันนะโซอา" บาย~

หญิงสาวร่างบาง สูง ผิวขาวกับทรงผมทรงwolf cut ของเธอที่ดูมีเอกลักษณ์กับเสื้อคลุมสีน้ำตาลธรรมดากับกางกางยีนส์ขายาวคู่ใจ เอ่ยตอบกลับไป....

*หากใครสงสัยว่าทรงผม wolf cut เป็นทรงแบบไหน แต่ถ้าหากฉันถามคุณว่าคุณรู้จัก ทรงผมยูนาบีไหม?

ทีนี้คุณพอจะนึกออกรึยังคะ ฮ่า ฮ่า*

เฮ้อ~ หญิงสาวถอนหายใจใหญ่

ฮเยซอนหญิงสาวผู้เกลียดงานเทศกาลทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะวันเกิด วันวาเลนไทน์ วันสำคัญต่างๆเธอก็มักจะเบื่อไปซะหมดเพราะเนื่องจากที่เธอ ชอบอยู่ที่เงียบๆและไม่ชอบคนพลุกพล่าน เธอเป็นโสดมานานหลายปีแล้วหรือเรียกได้ว่าโสดมาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้ เพราะไม่ว่าใครที่เข้ามาพยายามที่จะจีบเธอ เธอก็จะปฏิเสธทันที จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอครองโสดมานาน เมื่อเธอมีเรื่องทุกข์ใจเธอก็จะแบกรับความเศร้าไว้คนเดียวไม่บอกให้ใครรับรู้ แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่รับฟังใคร เพื่อนร่วมงานหรือคนที่รู้จักเธอพวกเขามักจะมาขอคำปรึกษาจากฮเยซอนอยู่เสมอและเธอก็สามารถให้คำปรึกษาและให้กำลังใจได้ดีเลยทีเดียวถึงแม้ว่าเธอจะไม่บอกความรูู้่สึกที่เธอรู้สึกอยู่ให้ใครรับรู้ แต่ทุกครั้งเมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอก็จะไปนั่งโต๊ะเขียนหนังสือที่ริมหน้าต่างของเธออยู่เสมอ ความรู้สึก เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาแต่ละวัน เธอจะเขียนบอกให้ไดอารี่ของเธอได้รับรู้

ฮเยซอน !!! " เธออยู่ที่ไหนแล้วพวกเพื่อนๆมาถึงกันหมดแล้วนะ "

" ฉันมารอรถไฟที่สถานีรถไฟแล้ว แต่รถไฟยังไม่มาเลย "

"อ่า~ พวกเพื่อนๆรอดอกไม้ไฟจากเธอกันอยู่นะ อีกไม่กี่นาทีก็จะนับเคาท์ดาวน์แล้ว"

" ฉันรู้แล้วๆ เดี๋ยวจะรีบไปนะ "

" โอเครีบมาเลยนะ ฉันให้เวลาเธออีกแค่ 20 นาทีนะ "

" โอเคๆ"

ให้ตายเถอะ! นี่แหละสาเหตุที่ฉันเกลียดงานเทศกาลแล้วเมื่อไหร่รถไฟจะมาละเนี่ย จะต้องรออีกนานแค่ไหนห๊ะ?

ปูน ปู้น ปูน ปู้น ~~ เสียงที่คุ้นเคยเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้ว

พวกเรา!!!!!! เรามาเริ่มนับถอยหลังกันเถอะ!!!! 10 9 8 7 6 5 4 3 2

1 ปุงปัง!!! ปุง ปัง!!!!~ เสียงพลุที่ดังกังวานไปทั่วโลกประกายไฟเป็นทางยาว ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าในยามค่ำคืนที่มีดวงดาวหลายร้อยดวงประดับประดาอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ปรากฏให้เป็นแสงสีต่างๆ

ผู้คนนับล้านต่างพากันร้องดีใจกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ รวมไปถึง ฮเยซอนด้วย.....

ทันใดนั้นฮเยซอนก็ได้เดินเข้าในประตูรถไฟไปพร้อมๆกับการนับ 1 และพร้อมเสียงพลุที่ถูกจุดขึ้น...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***