ชีวิตที่"น่าเบื่อ"

\~กริ๊งงงงงงงงงงงง\~

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเวลา6:00น.ของวันจันทร์

"อื้อออ...อีกแล้วหรอ" เสียงที่งัวเงียของฉัน พร้อมกับเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก

"ฉันยังอยากนอนต่ออยู่เลย"

แต่ฉันก็ต้องยอมลุกขึ้นมาพร้อมกับตาที่ยังปิดสนิท

"อือออ ฉันต้องไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อน"แต่ขณะนั้น....

\~ตึก.......โครมมมม\~

เท้าเล็กๆของฉันก็ไปโดนข้าวของที่กอง(เกะกะ)อยู่บนพื้น

"โอ้ยยยยย ใครเอาของมาวางไว้ตรงนี้กันเนี่ย ฮื้ออ เจ็บชะมัดเลย"

"เดี๋ยวนะ! วันนี้มีประชุมนี่นา"

ฉันรีบแต่งตัวไปทำงานพร้อมกับเท้าที่เจ็บอยู่ นี่พระเจ้าเล่นตลกกับฉันใช่มั้ยเนี่ยยยย

7:30(ขณะที่กำลังเดินทาง)

"คุณลุงคะ ช่วยขับเร็วๆหน่อยได้มั้ยคะ พอดีหนูรีบ"

ฉันบอกกับลุงขับรถแท็กซี่ทั้งๆที่รถติดยาวเหยียดและไม่ขยับมา20กว่านาทีแล้ว

"รถมันติดมากเลยหนู ขยับไม่ได้เลย"

'นี่มันวันซวยชะมัดเลย'ฉันคิดได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าพูดออกไปหรอก

และแล้วววว....สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดก็เกิดขึ้น พระเจ้านี่มันอะไรกันนะ ทำไมฉันถึงได้ซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้

"ลิส บอสเรียกพบที่ห้องนะ ด่วนเลย" พี่นี พี่ที่แผนกฉันบอกฉันอย่างเสียงแข็ง ฉันสัมผัสได้ถึงความหายนะจากเสียงนั้น

"ค่ะพี่ เดี๋ยวลิสจะรีบไปเดี๋ยวนี้"

ณ ห้องบอส

"อลิสา ฉันไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่....."

"บอสคะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาสายนะคะ ฉันแค่..."

ฉันพูดสวนบอสขึ้นมา

"อลิสา! ฉันไม่ได้อยากได้คำแก้ตัว เดือนนี้เธอรู้ไหมว่าเธอมาสายกี่ครั้งแล้ว และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย!"

"บอสคะ....." ฉันอึ้ง และรู้สึกพูดไม่ออก ถึงแม้ว่าฉันจะเบื่องานนี้แค่ไหน แต่นี่ก็เป็นงานเดียวที่ฉันใช้หารายได้ แต่ฉันก็ยอมรับเพราะมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด

"เธอทำงานได้ดีนะ แต่เธอจัดการตัวเองไม่ได้เลย เธอต้องรู้จักบาลานซ์ชีวิตของเธอสิ" ฉันสัมผัสได้เลยว่าครั้งนี้บอสจริงจังมาก

"ค่ะบอส ฉันเข้าใจค่ะ"ฉันยิ้มให้บอสทั้งๆที่ในใจฉันแทบจะร้องไห้ออกมา

เห้อออ ฉันก็ยังเป็นฉันอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ\~ ฉันออกมาเดินที่สวนสาธารณะ มองดูแสงเเดดที่กำลังจะลับขอบฟ้า บอสยังยังใจดีที่ให้ฉันทำงานจนจบเดือนนี้แต่ฉันไม่อยากอยู่ให้ใครหนักใจอีก เลยขอออกวันนี้เลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download