\~กริ๊งงงงงงงงงงงง\~
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเวลา6:00น.ของวันจันทร์
"อื้อออ...อีกแล้วหรอ" เสียงที่งัวเงียของฉัน พร้อมกับเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก
"ฉันยังอยากนอนต่ออยู่เลย"
แต่ฉันก็ต้องยอมลุกขึ้นมาพร้อมกับตาที่ยังปิดสนิท
"อือออ ฉันต้องไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อน"แต่ขณะนั้น....
\~ตึก.......โครมมมม\~
เท้าเล็กๆของฉันก็ไปโดนข้าวของที่กอง(เกะกะ)อยู่บนพื้น
"โอ้ยยยยย ใครเอาของมาวางไว้ตรงนี้กันเนี่ย ฮื้ออ เจ็บชะมัดเลย"
"เดี๋ยวนะ! วันนี้มีประชุมนี่นา"
ฉันรีบแต่งตัวไปทำงานพร้อมกับเท้าที่เจ็บอยู่ นี่พระเจ้าเล่นตลกกับฉันใช่มั้ยเนี่ยยยย
7:30(ขณะที่กำลังเดินทาง)
"คุณลุงคะ ช่วยขับเร็วๆหน่อยได้มั้ยคะ พอดีหนูรีบ"
ฉันบอกกับลุงขับรถแท็กซี่ทั้งๆที่รถติดยาวเหยียดและไม่ขยับมา20กว่านาทีแล้ว
"รถมันติดมากเลยหนู ขยับไม่ได้เลย"
'นี่มันวันซวยชะมัดเลย'ฉันคิดได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าพูดออกไปหรอก
และแล้วววว....สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดก็เกิดขึ้น พระเจ้านี่มันอะไรกันนะ ทำไมฉันถึงได้ซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้
"ลิส บอสเรียกพบที่ห้องนะ ด่วนเลย" พี่นี พี่ที่แผนกฉันบอกฉันอย่างเสียงแข็ง ฉันสัมผัสได้ถึงความหายนะจากเสียงนั้น
"ค่ะพี่ เดี๋ยวลิสจะรีบไปเดี๋ยวนี้"
ณ ห้องบอส
"อลิสา ฉันไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่....."
"บอสคะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาสายนะคะ ฉันแค่..."
ฉันพูดสวนบอสขึ้นมา
"อลิสา! ฉันไม่ได้อยากได้คำแก้ตัว เดือนนี้เธอรู้ไหมว่าเธอมาสายกี่ครั้งแล้ว และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย!"
"บอสคะ....." ฉันอึ้ง และรู้สึกพูดไม่ออก ถึงแม้ว่าฉันจะเบื่องานนี้แค่ไหน แต่นี่ก็เป็นงานเดียวที่ฉันใช้หารายได้ แต่ฉันก็ยอมรับเพราะมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด
"เธอทำงานได้ดีนะ แต่เธอจัดการตัวเองไม่ได้เลย เธอต้องรู้จักบาลานซ์ชีวิตของเธอสิ" ฉันสัมผัสได้เลยว่าครั้งนี้บอสจริงจังมาก
"ค่ะบอส ฉันเข้าใจค่ะ"ฉันยิ้มให้บอสทั้งๆที่ในใจฉันแทบจะร้องไห้ออกมา
เห้อออ ฉันก็ยังเป็นฉันอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ\~ ฉันออกมาเดินที่สวนสาธารณะ มองดูแสงเเดดที่กำลังจะลับขอบฟ้า บอสยังยังใจดีที่ให้ฉันทำงานจนจบเดือนนี้แต่ฉันไม่อยากอยู่ให้ใครหนักใจอีก เลยขอออกวันนี้เลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
