Chapter 3

สถานการณ์กลับมาเงียบสงบอีกครั้งผู้เป็นพี่เองก็มองน้องชายตาปริบๆไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่น้องพูดสักเท่าไหร่ เพราะเจ้าตัวเองเป็นคนใสๆ(?)ไม่ค่อยรู้เรื่อง แบบนี้!

"งั้น...จะทานแล้วนะครับ"

ใบหน้าหล่อฉีกยิ้มออกมา ก่อนจะยกตัวผู้เป็นพี่ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะอาหารที่ถูกปูด้วยผ้าสีขาวสะอาดตา ประดับด้วย แจกันดอกไม้ และเทียนสุดหรู

"จะ...จะทำอะไรหน่ะ!!!"

ผู้เป็นพี่หันไปถามน้องชายของตนที่ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์อยู่ ชายเสื้อถูกเลิกขึ้นด้วยมือหนาก่อนจะบีบเอวเล็กเบาๆ

"ตะ..ใต้!ปล่อย!!!!"

ทิศเหนือขึ้นเสียงใส่คนน้องดังลั่นทั่วบ้าน ร่างสูงชะงักหยุดนิ่ง

นี่พี่ชายขัดขืนหรอ? ไม่ยอมให้ผมทำงั้นหรอ? ทำไมต้องขึ้นเสียงหล่ะ? ไม่ชอบผมหรอ? ไม่สิ...พี่ชายต้องชอบผมอยู่แล้วใช่มั้ย...

ร่างเล็กรีบลุกออกจากโต๊ะอาหารทันที สีหน้าเปลี่ยนจากรอยยิ้มสดใสกลายเป็นกลัวจนตัวสั่น ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงไม่พูดอะไรแล้วรีบเดินขึ้นห้องทันที

ร่างสูงเองก็เหลือบตามองตามพี่ชายไป ใบหน้าที่ดูไร้ความรู้สึกแ แสยะยิ้มออกมาให้กับความดื้อรั้นของพี่ชาย หลายต่อหลายครั้งที่เขาถูกตามใจจนตอนนี้กลายเป็นนิสัย

-อะไรที่เขาอยากได้ก็ต้องได้ ถึงแม้จะต้องใช้รุนแรงก็ตาม-

...[แชท]...

ไนท์:สตอรี่อะไรของมึง!เ*ี่ยนคือไร!!!

^^^พูดมากหน่ะ...:ทิศใต้^^^

ไนท์:โอ้แหม่~คงจะเรื่องพี่ชายตัวเองอีกละม๊างง

^^^เออ..เกือบได้แล้ว...แต่พี่เขาขัดขืนกู:ทิศใต้^^^

ไนท์:สมแล้ว!กูไม่อยากคิดสภาพถ้ามึงได้พี่เขา

พูดแล้วก็ทรมานแทนมึงมันโรคจิตแบบนี้กูสงสาร

^^^มึงอยากตายใช่มั้ย?:ทิศใต้^^^

ไนท์:ก็มันจริงบางรายก็ตุยเย่ บางรายก็เขารพ.

ทำเอากูสงสารของเล่นของมึงจริงๆ

^^^หึ...ไม่มีใครดีไปกว่าพี่กู:ทิศใต้^^^