เพราะข้าคือฮองเฮา ตอนที่ 5

[ ตกค่ำชิ่งหวานรีบออกจากจวนอย่างเงียบๆ ]

ซู ชิ่งหวาน

ตอนนี้ทักคนคงจะหลับหมดแล้วล่ะ

ซู ชิ่งหวาน

สมุนไพรอย่างแรกที่ต้องใช้อยู่ในจวนตระกูลซู

" บัว9กลีบ เป็นบัววิเศษที่พบเห็นได้ยากมาก แต่แม่ของข้านำเมล็ดพันธุ์มาปลูกไว้ใช้เวลาหลายสิงปีกว่าจะเกิด มีเพียงข้าที่รู้เรื่องนี้"

"หากเกิดตามธรรมชาติจะพบได้ที่บึงน้ำอมฤตเท่านั้น ดีที่ข้าไม่ได้ไปไกลถึงที่นั่น"

ซู ชิ่งหวาน

ว่าแต่จะหาเจอได้อย่างไรเนี่ย มันเกิดปนกับดอกบัวธรรมดาหมดเลย

เสิ่น ฉิงเฉิน

อะไรเกิดปนกับดอกบัวงั้นรึ?

ซู ชิ่งหวาน

แม่ทัพเสิ่น!?

เสิ่น ฉิงเฉิน

หืม??

เสิ่น ฉิงเฉิน

เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ

"แย่แล้ว...ข้าเคยชินเรียกเขาเช่นนั้น"

ซู ชิ่งหวาน

ฉิงเฉินเจ้ามาทำอะไรที่นี่

เสิ่น ฉิงเฉิน

พูดอะไรของเจ้า

เสิ่น ฉิงเฉิน

ข้าก็แอบมารักษาความปลอดภัยให้เจ้าไง

เสิ่น ฉิงเฉิน

เจ้าเคยถูกรอบทำร้ายตอนกลางคืนข้าจึงแอบมาทุกคืน

เสิ่น ฉิงเฉิน

แต่ไม่นานมานี้ก็ถูกเจ้าจับได้จนได้

"เพราะเหตุนี้เองหรอกรึ"

เสิ่น ฉิงเฉิน

ตกลงเจ้ามาทำอะไรที่นี่

เสิ่น ฉิงเฉิน

ดึกแล้วมันอันตรายรู้รึไม่

ซู ชิ่งหวาน

ข้ารู้ๆ

"จะบอกเขาไปตรงๆดีหรือไม่นะ"

"ช่างเถอะ อย่างน้อยก็มีคนไปด้วย"

ซู ชิ่งหวาน

ข้ากำลังจะหาสมุนไพรที่ช่วยฟื้นฟูพลังเวทย์

เสิ่น ฉิงเฉิน

นี่เจ้าพูดจริงรึ

เสิ่น ฉิงเฉิน

เจ้าไม่เคยคิดที่จะฝึกด้วยซ้ำอยู่ๆจะมาฟื้นฟู

ซู ชิ่งหวาน

ข้าก็แอบฝึกอยู่นั่นแหละ

เสิ่น ฉิงเฉิน

ไม่จริง ข้าอยู่กับเจ้าตลอด

เสิ่น ฉิงเฉิน

ตั้งแต่เด็กเจ้าไม่สนเรื่องพลังเวทย์หรือลมปราณด้วยซ้ำ

" เขารู้จักชิ่งหวานดีจังเลยนะ(-_-)"

ซู ชิ่งหวาน

ช่วงที่เจ้าไปออกศึกกับท่านพี่ใหญ่ ตั้งครึ่งปีข้าก็แอบฝึกแล้ว

ซู ชิ่งหวาน

แล้วสรุปเจ้าจะไปกับข้าหรือไม่

เสิ่น ฉิงเฉิน

ต้องไปอยู่แล้วสิ

{ เขาโถงหวิ่น }

[ เป็นเขาที่หาสมุนไพรในตำนานและสมุนไพรโบราณได้]

[ และเป็นเขตที่มนุษย์ธรรมดาจะเข้ามาได้ยากเพราะอันตรายเกินไป]

เสิ่น ฉิงเฉิน

เจ้าแน่ใจนะว่าที่นี่

เสิ่น ฉิงเฉิน

มันดูอันตรายมากกว่าที่เห็นอีกนะ

ซู ชิ่งหวาน

หรือเจ้าปกป้องข้าไม่ได้ล่ะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

หึ~เจ้าคิดว่าข้าจะปกป้องเจ้าไม่ได้งั้นรึ

ซู ชิ่งหวาน

ข้าก็พูดไปงั้นแหละ

ซู ชิ่งหวาน

ก็รู้อยู่ว่าฝีมือเจ้ามีดีเพียงใด

เสิ่น ฉิงเฉิน

หึๆ~รู้ก็ดีแล้ว เพราะข้าจะคอยปกป้องเจ้าดั่งเจ้าหญิงเลย

[ ทันใดนั้นฉิงเฉินเหมือนจะรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาทางชิ่งหวาน ]

เสิ่น ฉิงเฉิน

ชิ่งหวาน!

[ ชิ่งหวานคว้าดาบจากฉิงเฉินและหันกลับมาฟันเข้าที่คอของสิ่งนั้น ]

( ฉับ!)

ซู ชิ่งหวาน

แย่แล้ว...ข้าฟันจนขาดเลย

[ ฉิงเฉินสตั้นไปสักพักกับสิ่งที่เห็น ]

เสิ่น ฉิงเฉิน

( ﾟдﾟ)

ซู ชิ่งหวาน

เหมือนจะเป็นสัตว์อสูรด้วย

ซู ชิ่งหวาน

เป็นสัตว์ในตำนานที่เหลือไม่มาก

ซู ชิ่งหวาน

แต่เหตุใดจึงมาอาศัยที่เขาโถ่งหวิ่นล่ะ

ซู ชิ่งหวาน

สัตว์อสูรตัวนี้เหมือนข้าจะเคยอ่านเจอในตำราด้วย

ซู ชิ่งหวาน

พวกมันชอบอาศัยอยู่ในหุบเขาแห้งๆที่มีแต่หินไม่ใช่รึ

ซู ชิ่งหวาน

มาปรากฏตัวที่ป่าทึบเช่นนี้ข้าว่าต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆ

ซู ชิ่งหวาน

ฉิงเฉินเจ้าฟังข้าอยู่หรือไม่

เสิ่น ฉิงเฉิน

จะ...เจ้า( ﾟдﾟ)

ซู ชิ่งหวาน

แปลว่าเจ้าไม่ได้ฟังข้าเลยสินะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

มีคนมา

ซู ชิ่งหวาน

"จริงด้วย...มีคนกำลังมาแถวนี้"

"ต้องหาที่ซ่อนก่อน"

[ ฉิงเฉินจับมือชิ่งหวาน]

เสิ่น ฉิงเฉิน

มาทางนี้

[ ทั้งสองเข้าไปหลบในพุ่มไม้มืดๆแถวนั้ย]

เสียงประกอบ

ฝ่าบาท!

เสียงประกอบ

ทางนี้พะย่ะค่ะ!

"ฝ่าบาท?"

"อย่าบอกนะว่าคือ"

จินเฟิง

มีคนฆ่ามันไปก่อนงั้นรึ

{ จินเฟิง ฮองเต้แห่งอาณาจักรหลีพิง หรือก็คือ พอ.ของเรานั่นเอง(. ❛ ᴗ ❛.)}

( ปล.หลีพิง แปลว่า สันติ อาณาจักรแห่งสันติ)

"เขามาทำอะไรที่นี่"

เสียงประกอบ

พะย่ะค่ะ

เสียงประกอบ

เป็นรอยที่ถูกฟัดด้วยดาบ

เสียงประกอบ

และเหมือนจะผ่านไปเพียงครู่เดียวด้วยพะย่ะค่ะ

จินเฟิง

หากผ่านไปไม่นาน

จินเฟิง

คนที่ฆ่ามันก็คงไปได้ไม่ไกลนัก

จินเฟิง

ตามหาให้เจอ

เสียงประกอบ

พะย่ะค่ะ!

[ ทหารทุกนายตอบอย่างพร้อมเพียงและเริ่มออกตามหาทันที]

ซู ชิ่งหวาน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น(เสียงเบา)

เสิ่น ฉิงเฉิน

เมื่อไม่นานมานี้ฝ่าบาทได้รับร้องเรียนจากประชาชนว่ามีสัตว์ร้ายออกอาละวาดในหมู่บ้านแทบนอกเมือง

เสิ่น ฉิงเฉิน

พระองค์จึงออกตามล่ามันด้วยพระองค์เอง

เสิ่น ฉิงเฉิน

ใข้เวลาอยู่นาน

เสิ่น ฉิงเฉิน

และเหมือนว่าเมื่อครู่เจ้าจะฆ่ามันได้หน้าตาเฉยเลย

ซู ชิ่งหวาน

ก็ข้าไม่รู้

เสิ่น ฉิงเฉิน

ก่อนอื่นต้องหนีจากตรงนี้ก่อน

ซู ชิ่งหวาน

ได้

[ ในตอนนั้นเองเหมือนว่าฝ่าบาทจะจับได้]

จินเฟิง

ใครที่อยู่ตรงนั้นออกมาเดี๋ยวนี้

ซู ชิ่งหวาน

เสิ่น ฉิงเฉิน

.....

จินเฟิง

หากพวกเจ้ายังไม่รีบออกมาข้าจะฆ่าพวกเจ้าทันที

"หึ...คิดว่าทำได้ก็ลองดู"

[ ฝ่าบาทเดินเข้าไปใกล้ๆพุ่มหญ้าและชักดาบออกมาพร้อมที่จะฟัน]

เสิ่น ฉิงเฉิน

กระหม่อมเองพะย่ะค่ะฝ่าบาท

จินเฟิง

แม่ทัพเสิ่น?

จินเฟิง

ท่านมาทำอะไรที่นี่?

จินเฟิง

//เก็บดาบ

จินเฟิง

คนที่ฆ่าสัตว์อสูรตัวนั้นคือท่านเองรึ

เสิ่น ฉิงเฉิน

....ใช่แล้วพะย่ะค่ะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

กระหม่อมมาที่นี่เพื่อพาภรรยามาเก็บสมุนไพรหายาก

"ภรรยาอะไรของเจ้า"

จินเฟิง

แม่ทัพเสิ่นท่านมีภรรยาตั้งแต่เมื่อใดกัน

เสิ่น ฉิงเฉิน

จริงๆก็ไม่ใช่ภรรยาหรอกพะย่ะค่ะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

นางเป็น....คู่หมั่นของกระหม่อม

จินเฟิง

งั้นรึ...ข้าอยากเห็นหน้านางแล้วสิ

จินเฟิง

นางที่สามารถทำให้แม่ทัพเสิ่นผู้ไม่สนใจสตรีนางใด มาหลงรักได้

เสิ่น ฉิงเฉิน

เห็นทีจะไม่ได้พะย่ะค่ะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

เพราะนางเป็นคนขี้อายจนน่าตกใจเลยล่ะพะย่ะค่ะ

จินเฟิง

งั้นรึ....เช่นนั้นคงลำบากแย่

"ตั้งแต่เมื่อใดกัน!?"

[ มีผ้าคลุม คลุมอยู่ที่หัวของชิ่งหวาน ทำให้สามารถปิดได้ทั้งหน้าของชิ่งหวาน]

"ฝีมือฉิงเฉินงั้นรึ..."

เสิ่น ฉิงเฉิน

คู่หมั่นของข้านางกำลังตกใจอยู่

เสิ่น ฉิงเฉิน

กระหม่อมขอตัวพานางกลับไปที่จวนก่อนพะย่ะค่ะ

จินเฟิง

เช่นนั้นก็รีบไปเถอะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

พะย่ะค่ะ

[ ฉิงเฉินอุ้มชิ่งหวานและพากลับทันที]

(ระหว่างกลับ)

ซู ชิ่งหวาน

ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องอุ้มข้าก็ได้

เสิ่น ฉิงเฉิน

ก็ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆ

ซู ชิ่งหวาน

เอาเถอะ

ซู ชิ่งหวาน

อย่างน้อยข้าก็ได้สมุนไพรมาแล้ว

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ