เพราะข้าคือฮองเฮา ตอนที่ 2

เหออัน

คุณหนูฮืออออ

เหออัน

ท่านบาดเจ็บมาอีกแล้ว

เหออัน

คุณหนูเปียกหมดเลย

เหออัน

หม่อมฉันจะไปเตรียมน้ำให้อาบนะเพคะ

"คนใช้ส่วนตัวของนางสินะ"

ซู ชิ่งหวาน

เดี๋ยวก่อน

เหออัน

เพคะ

ซู ชิ่งหวาน

ข้าเป็นใคร

เหออัน

?????

เหออัน

อะ...อะไรนะเพคะ???

ซู ชิ่งหวาน

ตอบคำถามข้าก็พอ

เหออัน

ท่านคือ คุณหนูแห่งตระกูลซู ซู ชิ่งหวานเพคะ

[ บุตรสาวคนที่5 ของตระกูลซู เป็นบุตรสาวของสนมรองของประมุขซู รูปร่างหน้าตาดูอ่อนแอไร้ความสามารถ มักจะถูกทำร้ายร่างกายเป็นประจำ ]

[ ตั้งแต่แม่ตายไป ประมุขซูก็ไม่เคยสนใจใยดีอีกเลย]

เหออัน

คุณหนูเป็นอะไรมากหรือไม่เพคะ

เหออัน

ท่านถูกแกล้งเป็นประจำและหนักขึ้นทุกวันเลยนะเพคะ

เหออัน

ถึงแม้ท่านจะเป็นถึงลูกแท้ๆของท่านประมุขซูแต่กลับไม่มีใครแกรงกลัวท่านเลย

" เป็นนางที่ข้าเลือกในวันนั้น...วันที่ข้าตาย"

(ผู้หญิงที่ถูกกลุ่มควันพุ่งใส่)

"ในตอนนั้น คนที่มาจากตระกูลซูที่ยืนอยู่ตรงนั้นมีแค่นาง"

"และนางก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในตอนนั้นแล้ว"

"แต่พอเข้ามาจริงๆกลับมีชีวิตที่รันทดอะไรเช่นนี้"

"ข้าเคยสังเกตเห็นนางตอนที่ยังมีชิวิตอยู่"

"นางถูกแกล้งเป็นประจำ ข้าเองก็เข้าไปช่วยหลายครั้งแต่ก็ยังถูกแกล้งอยู่ดี"

"ครั้งนี้...ข้าจะพาชีวิตเจ้าไปโด่ดเด่น...แน่นอน"

"ข้าจะเปลี่ยนทั้งชีวิตเจ้า...และชีวิตข้า"

ซู ชิ่งหวาน

เจ้าชื่ออะไร

เหออัน

อ่ะ??อะไรนะเพคะ

เหออัน

ตายแล้ว!

เหออัน

ท่านต้องกระทบทระเทือนที่หัวแน่ๆ

เหออัน

หน่อมฉันจะไปเรียกหมอนะเพคะ

ซู ชิ่งหวาน

ไม่ต้อง

ซู ชิ่งหวาน

ต่อจากนี้หากข้าถามคำถาม

ซู ชิ่งหวาน

เจ้าแค่ตอบมาก็พอ

เหออัน

.........

ซู ชิ่งหวาน

ไม่ได้ยินที่ข้าพูดรึ

เหออัน

พะ...เพคะๆ

เหออัน

หม่อมฉันชื่อเหออัน

ซู ชิ่งหวาน

ท่านพ่อล่ะ

เหออัน

วันนี้ท่านประมุขซูเข้าวังไปทำกิจเพคะ

ซู ชิ่งหวาน

งั้นรึ......หึ~

เหออัน

ซู ชิ่งหวาน

เหออัน....เจ้ารู้หรือไม่

ซู ชิ่งหวาน

ว่าวันนี้วันอะไร

เหออัน

วันนี้.....หม่อมฉันคิดว่าไม่มีอะไร-อ่ะ!

เหออัน

ใช่ๆ

เหออัน

ถ้าหากสำหรับตระกูลเรา

เหออัน

วันนี้เป็นวันครบรอบคุณหนูใหญ่ตายเพคะ

"แม้กระทั่งตายไปยศอะไรก็ไม่เหลือเลยงั้นรึ"

ซู ชิ่งหวาน

ใช่

ซู ชิ่งหวาน

แล้วศพของข้า......

เหออัน

ซู ชิ่งหวาน

แล้วศพของท่านพี่ถูกฝังไว้ที่ไหน

เหออัน

เอ่อ...ท่านลืมใหญ่ลืมโตนะเพคะ

เหออัน

แล้วใยจู่ๆจึงถามเกี่ยวกับนางล่ะเพคะ

ซู ชิ่งหวาน

ตอบ...ข้ามา

เหออัน

พะ...เพคะๆ

เหออัน

ไทเฮามีรับสั่งให้นำศพของคุณหนูใหญ่ไปทิ้งลงหน้าผา

เหออัน

เพราะคุณหนูใหญ่มีมลทินใหญ่หลวง นางจึงถูกกระไม่ต่างจากสัตว์ชั้นต่ำ

เหออัน

ไทเฮาได้กล่าวไว้เช่นนี้เพคะ

"สัตว์ชั้นต่ำ...งั้นรึ"

เหออัน

คะ...คุณหนู....//กลัว

" ตระกูลซูมีบุตรสาวทั้งหมด7คน บุตรชาย4 คน"

"ข้าที่เกิดก่อนพวกเขา จึงถูกอิจฉาริษยาเป็นประจำ"

"ก่อนอื่นเลย...ข้าต้องทำให้ทุกคนเกรงกลัวข้าบ้าง และไม่กล้ามาลังแกข้าอีก"

"อย่างน้อยชิ่งหวานก็ไม่ได้ร่างกายอ่อนแอขนาดนั้น"

"พลังเวทย์ใช้งานได้ปกติ ลมปราณก็ไม่ได้เสียหาย รวมๆแล้วก็ใช้ได้เลยนิชิ่งหวาน"

"เหตุใจจึงยอมให้ถูกแกล้งอยู่เช่นนี้"

เหออัน

คุณหนูหม่อมฉันคิดว่าวันนี้ท่านพักผ่อนเถิดนะเพคะ

เหออัน

วันนี้ท่านคงเหนื่อยมามาก

เหออัน

ซ้ำยังถูกผลักลงไปในแม่น้ำอีก

เหออัน

นอนพักเถิดนะเพคะ

ซู ชิ่งหวาน

อืม....วันนี้ข้าควรพักก่อน

( แกร่ก! แกร่ก )

ซู ชิ่งหวาน

//ลืมตา

"มีคนเข้ามา...."

[ ชิ่งหวานร่ายพลังเวทย์ที่ฝ่ามือเตรียมพร้อมโจมตี ]

ซู ชิ่งหวาน

เสิ่น ฉิงเฉิน

เดี๋ยวๆ!

เสิ่น ฉิงเฉิน

นี่ข้าเอง

ซู ชิ่งหวาน

//หยุด

"แม่ทัพเสิ่น?"

"เขามาทำอะไรที่นี่"

ซู ชิ่งหวาน

ท่านมาทำอะไร

"เขารู้จักกับชิ่งหวานงั้นรึ"

เสิ่น ฉิงเฉิน

วันนี้เจ้าบอกว่าอยากไปดูผีเสื้อไฟบนเขาไม่ใช่รึ

[ ปล.ผีเสื้อไฟ คือสัตว์ในตำนานที่จะออกมาให้เห็นเฉพาะกลางคืนทุกๆร้อยปี ]

ซู ชิ่งหวาน

ข้าน่ะรึ

เสิ่น ฉิงเฉิน

ใช่...ป่านนี้เจ้ายังไม่เตรียมตัวอีก

เสิ่น ฉิงเฉิน

รีบไปกันเถอะ

ซู ชิ่งหวาน

[ ฉิงเฉินอุ้มชิ่งหวานและพาข้ามกำแพงออกไปนอกจวน]

{ เขาเหิ่งหวิน }

[ มีผีเสื้อนับร้อยตัวโบยบินส่องแสงสีแสด มีแปลวไฟเล็กๆส่องสว่างออกมา ]

[ ป่าที่เงียบสงั่นมีเพียงชายหญิงคู่หนึ่งนั่งเชยชมผีเสื้อนั้น]

เสิ่น ฉิงเฉิน

เจ้าดูสิ....บางตัวมีสีครามปนด้วย

ซู ชิ่งหวาน

อืม...นั่นสิ

"ข้านึกออกแล้ว....ตอนที่พวกเขายังเด็ก...พวกเขาชอบมาเล่นด้วยกันเป็นประจำ"

"พวกเขาอายุเท่ากัน...และเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว"

"หึ~ตอนนั้นข้ายังเฝ้ามองพวกเขาเป็นเล่นซนกันอยู่เลย"

"จะว่าไปแม่ทัพเสิ่นก็มีฝีมือไม่ธรรมดาเลย...ตอนที่ข้ายังมีชีวิตอยู่"

"เขาคอยสู้รบเคียงข้างข้า และได้ชัยมาพร้อมกับข้า"

"เขาเป็นคนที่รักพวกพ้องมาก"

เสิ่น ฉิงเฉิน

ชิ่งหวาน

เสิ่น ฉิงเฉิน

เจ้าจำได้หรือไม่ว่าวันนี้วันอะไร

ซู ชิ่งหวาน

.....จำได้สิ

ซู ชิ่งหวาน

ใครจะลืมลง

เสิ่น ฉิงเฉิน

หึ...นั่นสิ

เสิ่น ฉิงเฉิน

วันนี้เป็นวันที่ฮองเฮาทรงสิ้น

เสิ่น ฉิงเฉิน

ตั้งแต่พวกเรายังเด็กพระองค์คอยสอนและเฝ้ามองะวกเราอยู่เสมอ

เสิ่น ฉิงเฉิน

ข้าและเจ้าใฝ่ฝันอยากจะเก่งเหมือนพระองค์

เสิ่น ฉิงเฉิน

อยากจะอยู่เคียงข้างพระองค์ให้ได้

เสิ่น ฉิงเฉิน

และสุดท้ายข้าก็ทำได้...ได้อยู่เคียงข้างท่าน...ได้สู้รบเคียงข้าท่าน

เสิ่น ฉิงเฉิน

แต่ตอนนี้....แม้แต่พระนามของท่านใครๆก็ไม่อยากเอ่ยถึง

ซู ชิ่งหวาน

ข้าว่า....ท่านคงจะภูมิใจในตัวเราแน่ๆ

เสิ่น ฉิงเฉิน

ข้าก็หวังเช่นนั้น

เสิ่น ฉิงเฉิน

กลับกันเถอะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

มันดึกแล้วเจ้าอาจหนาวได้

ซู ชิ่งหวาน

อืม....ข้าเหนื่อยแล้วล่ะ

ซู ชิ่งหวาน

ขากลับไม่ต้องอุ้มแล้วนะ

เสิ่น ฉิงเฉิน

หืม?

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ