ข้ามภพมาเป็นคุณหนูผู้ตกอับ ตอนที่3

ภายใต้กำเเพงที่สูงตระหง่านกว่า3เมตรมีสาวใช่เดินทำงานกันอย่างขยันขันเเข็ง

มีหนึ่งเรื่อนที่อยู่ภายใต้กำเเพงนั้นด้วยเช่นกันเรือนนี้ไม่ใช่ของใครที่ไหนเเต่เป็นรังหนูของลั่วหยุนฮวาเอง

ตอนนี้มีร่างของสาวน้อยอายุประมาณ14ปียืนอยู่หน้าประตูเพื่อเฝ้าคุณหนูของนาง

นางนั่งๆยืนๆอยู่นี่กว่า1ชั่วยามเเล้วป่านนี้ไม่รู้ว่าคุณหนูของนางเป็นยังไงบ้าง

.........

ทางด้านลั่วหยุนฮวานั้นหลังจากนางดึงควาทรงจำของร่างก่อนมาทำความเข้าใจในการฝึกฝนพลังเเล้วนางค่อยๆนั่งขัดสมาธิเเละค่อยๆหลับตาลง

ลั่วหยุนฮวาทำการดึงพลังรอบตัวมาหมุนเวียนรอบตัวนางตอนนี้พลังงานสายหนึ่งไหลเข้ามาตาหลอดเส้นเลือดลมปราณความรู้สึกนี้เเปลกมากเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวอ่อนโยนไหลวนในร่างกายสายเเล้วสายเล่า

จนในที่สุดพลังงานของนางต้องหยุดชะงักเพราะมีบางสิ่งกั้นไว้อยู่สิ่งนี้เหมือนผนึกที่รัดโซ่ขนาดใหญ่ไว้ไม่สามารถทะลวงเข้าไปได้

ลั่วหยุนฮวา

เป็นสิ่งนี้สินะที่ทำให้ร่างก่อนไม่สามารถฝึกฝนพลังได้

เเต่มันใช้ไม่ได้กับเธอผู้เป็นนักฆ่าจากศตวรรษที่21

นางเป็นคนใหม่ไม่ว่าอุปสรรคจะยากเย็นเเค่ไหนนางต้องสู้

นางค่อยๆถอนหายใจออกมาพร้อมกับรวบรวมพลังใหม่อีกครั้งเเต่ครั้งนี้นางรวบรวมพลังไว้มากกว่าเดิมในจุดใดจุดหนึ่งของร่างกายนางนางต้องการใช้พลังมหาศาลเหล่านี้ทะลวงโซ่ตรวนนี้ออกไปซะ

หลังจากได้พลังงานตามที่ต้องการเเล้วนางค่อยๆเคลื่อนพลังมหาศาลนี้ไปทะลวงจุดที่ถูกโซ่ตรวนเเต่สิ่งที่นางได้ทำให้นางงงเป็นไก่ตาแตก

โซ่ตรวนนั้นค่อยๆคลายออกอย่างน่าประหลาดใจ

ดีล่ะ!จะได้ไม่ต้องเสียเวลา...

เเต่.....ความดีใจของคนจะดีใจได้นานขนาดไหนกันเชียว?เพราะตอนนี้พลังงานมหาศาลที่ออกมาจากผนึกนั้นทำให้ร่างกายของนางเจ็บปวดราวกับจะฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ

ลั่วหยุนฮวา

อ๊า!!!

นางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เสี่ยวมั่ว

คุณหนู!!

เสี่ยวมั่วหลังจากได้ยินเสียงร้องของคุณหนูนางไม่รอช้าที่จะรีบวิ่งเข้ามา

นางพยายามจะเข้าไปช่วยกลับเห็นพลังงานที่อัดเเน่อยู่บนตัวของคุณหนูของนางหากนางเข้าไปขัดจังหวะตอนนี้คุณหนูคงได้ตัวระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆเเน่

นางทำได้อย่างเดียวคือขออย่าให้คุณหนูเป็นอะไรเเละเชื่อมั่นในความสามารถของคุณหนูของนางเท่านั้น

.......

ลั่วหยุนฮวาพยายามอดทนจนถึงขีดสุดไม่ว่าจะเจ็บปวดมากเเค่ไหนนี่คือบททดสอบ

นางจะไม่ยอมเเพ้!!

พลึ่บ!!!

ภาพต่างๆในหัวของนางค่อยๆเรือนรางเเละดับลง

นางทำสำเร็จ!!

สำเร็จเเล้ว!!!

........

ดวงตาที่โดนปิดด้วยความมืดมิดค่อยๆเปิดออกให้เห็นโลกที่เต็มไปด้วยเเสงสว่างสุกสกาว

นางตายเเล้วหรอ?

นางได้ขึ้นสวรรค์หรอ?

ไม่มีทาง!อย่างนางต้องตกนรก!จะให้ใครอมพระมาบอกว่านางได้ขึ้นสวรรค์นางก็ไม่เชื่อ

เเล้วทำไมนางต้องเเช่งตัวเองด้วยล่ะ?

บ้าไปเเล้ว!!

.......

ถ้าตื่นเเล้วก็ลืมตาเถอะ

ลั่วหยุนฮวา

เจ้าเป็นใคร?!!

ลั่วหยุนฮวา

เป็นยมทูตมารับข้าหรอ?

ไป๋หลง

ท่านบ้าไปแล้วรึ?

ลั่วหยุนฮวา

นี่พูดให้มันดีๆหน่อยคนบ้าอะไรจะสวยขนาดนี้

ไป๋หลง

หึหึ นายหญิงในที่สุดท่านก็กลับมา

กลับมา?กลับมาอะไรหรือนางเป็นยมบาล?

ไป๋หลง

1000ปีมาเเล้วในที่สุดท่านก็กลับมาข้ารอท่านมาตลอด

ลั่วหยุนฮวา

พันปี!!!นี่มันอะไรกันฉันงงไปหมดเเล้ว

ไป๋หลง

อย่ากังวลไปนายหญิงนี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเเต่มันเป็นชะตา

ลั่วหยุนฮวา

ชะตาที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะอย่างนี้สินะ

ไป๋หลง

ใช่เเล้วข้าไป๋หลงขอคารวะนายหญิง

ไป๋หลงพูดเเล้วเอามือมาวางที่อกข้างซ้ายพร้อมกับคุกเข่าหนึ่งข้าง

ลั่วหยุนฮวา

นี่เจ้าทำอะไรน่ะรีบลุกขึ้น

ลั่วหยุนฮวานางรีบไถลตัวไปข้างหน้าพร้อมกับพยุงชายตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

ลั่วหยุนฮวา

เเล้วที่เจ้าบอกว่ามันเป็นชะตาเเล้วข้ามาที่นี่เพราะอะไร

ไป๋หลง

ท่านจะรู้เอง

ลั่วหยุนฮวา

ที่ร่างเดิมฝึกพลังไม่ได้เพราะอะไร

ไป๋หลง

เรื่องนี้เป็นเพราะข้าผนึกพลังของท่านไว้โดยนำพลังของท่านมาผนึกพลังของท่านเองเพราะพลังของข้าไม่เพียงพอที่จะผนึกพลังของท่านไว้ไม่ว่ายังไงก็เเล้วเเต่มีเเต่ท่านที่สามารถปลดผนึกได้

ไป๋หลง

ส่วนร่างเดิมนั้นเป็นเพียงผู้นำทางเเละผู้อยู่อาศัยในร่างนี้ชั่วคราวเท่านั้นวางใจได้

ลั่วหยุนฮวา

อย่างนี้นี่เอง

ลั่วหยุนฮวา

เเต่ว่าดูเหมือนว่าพลังของเจ้าไม่ได้น้อยเลยหนิเจ้ายังพูดว่าพลังข้าเหนือกว่าเจ้าอีกหรอ

ลั่วหยุนฮวา

หรือว่าเป็นพลังที่ข้าเคยมีเมื่อชาติที่เเล้วหรอ

ไป๋หลง

ใช่เเล้วเเต่ถึงเเม้ว่าท่านพึ่งจะทลายพลังได้เเต่พลังในผนึกนั้นทั้งหมดเป็นพลังของท่าน พลังของท่านกลับมาเเล้ว

ไป๋หลง

พลังของท่านยิ่งใหญ่มากไม่มีใครสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของท่านได้เเม้เเต่ข้า

ไป๋หลง

ท่านจะเป็นคนเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง

ลั่วหยุนฮวา

เปลี่ยนเเปลงทุกสิ่งหมายความว่าไง เเล้วพลังที่มหาศาลนั้นคืออะไร

ไป๋หลง

ท่านจะเป็นคนเปลี่ยนแปลงชะตาของโลกนี้ข้าบอกได้เพียงเท่านี้ท่านควรไปได้เเล้วมีคนรอท่านอยู่

ลั่วหยุนฮวา

ดะ...เดี๋ยว!!

ลั่วหยุนฮวา

เฮือก!!!!

ลั่วหยุนฮวาสะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนเก่าๆของนางโดยมีร่างผอมบางร่างหนึ่งนอนหมอบลงที่เตียงด้วย

เสี่ยวมั่วนางดูคุณหนูของนางตลอดจนเห็นคุณหนูของนางล้มลงนอนราบไปกับเตียงทำให้เสี่ยวมั่วหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม

เเต่หลังจากนางตรวจดูอาการของคุณหนูเเล้วจึงพบว่าไม่เป็นอะไรมากเเค่สลบไป นางนั้นพอรู้วิชาการเเพทย์อยู่บ้างจึงรู้ว่าคุณหนูไม่เป็นอะไร

ถ้าหากนางไม่รู้วิชาการเเพทย์เเล้ว ป่านนี้คุณหนูของนางคงตายไปตั้งเเต่ตอนนั้นเเล้วเป็นนางเองที่คอยดูเเลคุณหนูของนาง

ลั่วหยุนฮวา

อ๊าาา~ร่างกายเบาขึ้นเยอะเลย

ลั่วหยุนฮวา

เอ๊ะ!!เเผลหายไปไหน?

ตอนนั้นนางยังมีรอยเเผลอยู่ข้อมืออยู่เลยเดิมเป็นแผลลึกทำไมถึงไม่มีเเล้วล่ะ

เเถมร่างกายไม่เจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว

ไป๋หลง

นี่คือกายกายาเจ็ดสีกายนี้ไม่ว่าจะจะเเผลลึกเเค่ในหรือใกล้ตายหากยังมีลมหายใจเเผลจะผสานเเละทำการรักษาตัวเองกายนี้ยังสามารถด้านพิษได้ทุกชนิดไม่มียกเว้น~~

อยู่ๆก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังเข้ามาในห้วงจิตของนางนี่เป็นเสียงของไป๋หลง

กายกายาเจ็ดสีนางจำได้จากความจำก่อนหน้านี้ของร่างเดิมกายนี้เป็นกายที่วิเศษหากใครได้ครอบครองต่างก็ต้องมีอำนาจเหนือฟ้าเเต่กายนี้หายไปกว่าพันปีเเล้วไม่เคยปรากฏมาก่อนหรือว่าได้ว่านี่เป็นเเค่ตำนานที่เล่าขานต่อกันมา... อย่าบอกนะว่านางกำลังครอบครองกายที่วิเศษนี่อยู่!!

สวรรค์!!

ไป๋หลง

ท่านคิดไม่ผิด

ลั่วหยุนฮวา

เเล้วข้าต้องทำไงต่อไป

ไป๋หลง

นี่เป็นชีวิตท่านข้าคงบอกไม่ได้

ลั่วหยุนฮวา

ชิ!!เจ้านี่กวนชะมัด

ไป๋หลง

หึหึ

ยังยังจะมาหัวเราะ ชิ!!