สวัสดีค่ะ อันนี้คือเรื่องจริงของแอด และไม่ได้รักกันค่ะเริ่ม
บลู เด็กหญิงที่แอบชอบเพื่อนในต่อหลายครั้งแม้อนุบาลแต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมเธอมาร.ร.สายประจำ(มาเร็วบ้างเป็นบางครั้ง)และมีอยู่มาวันนึงเธอได้ถูกย้ายที่ซึ่งมีคนมานั่งที่เธอชื่อ "มิว" ปัจจุบันเป็นเพื่อนเธอในขณะนี้เธอถูกย้ายที่ต่อหลายครั้งเพราะเธอมาสาย แต่วันนึง เธอถูกย้ายที่เธอได้นั่งข้างกับผู้ชายที่ชื่อว่า "พชร" (ชื่อเล่นสิงหา) ซึ่งในตอนแรกๆก็ไม่ได้สนิทอะไรมากหลังๆ เราสองคนสนิทกันจนเพื่อนของบลูได้แซวว่าเป็นแฟนกับพชร ซึ่งบลูก็คิดกับพชรเกินเพื่อนแต่ไม่รู้ว่าในใจพชรคิดยังไงกับเธอ อยู่มาวันนึงพชรเกิดป่วยหยุดหลายวัน ในวันนึง.. เธอถูกย้ายที่เพราะครูให้ย้าย เธอเกือบน้ำตาไหล แต่ก็ห้ามเอาไว้ ระหว่างทางกลับบ้าน เธอก็น้ำตาคลอคิดถึงใบหน้าผู้ชายคนนั้น หลังจากนั้น พี่สาวเธอได้ติดโควิด จึงต้องหยุดไป และในวันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2565 เธอได้มาโรงเรียนตามปกติ แต่เธอก็ต้องเห็นคนที่เธอรู้สึกดีด้วย คุยกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
ตอนนั้นเธอพยายามไม่สนใจ จนในที่สุดที่เธอเริ่มสังเกตุ เธอก็เริ่มสังเกตุไป วันนั้นคาบแรก ตอนเธอส่งงานและเห็นคนที่เธอชอบ ยังทำงานไม่เสร็จเธอจึงพูดเบาๆใส่เขาไปว่า "ไปตายไป" พร้อมกับเอาสมุดชี้หน้าเขา แล้วก็เดินกลับที่นั่งของเธอ
และต่อๆมาในตอนพักกลางวันเธอได้พูดกับคนที่เธอชอบไปว่า"ไปตายไป" แล้วคนที่เธอชอบก็ตอบกลับมาว่า "ก็อยาก"หรืออะไรสักอย่างนี้แหละเพราะเสียงคนอื่นมันดังเลยได้ยินไม่ชัด และในคาบถัดมาเธอจึงได้รู้ ว่าในตอนที่เธอนั่งข้างเขาแล้วเขาพูดอย่างสนิทสนมมันก็แค่..
เพราะเขานั่งอยู่คนเดียวมันก็เลยทำให้เขาเหงามั้ง ก็เลยอยากหาเพื่อนคุย.. เขาก็คุยกับคนอื่นไปทั่ว ก็นะ.. ตอนนั้นฉันเลยคิดขึ้นมาได้ว่า ฉันจะลองเมินเขา ไม่ได้เรียกร้องความสนใจ แต่ความคิดนั้นก็ไม่ได้ผล สุดท้ายเธอก็เปิดปากพูดกับเขาแค่ไม่กี่คำ มันคงดีสุดแล้ว:( อ๋อลืมบอกค่ะและฉันก็สามารถตัดใจจากเขาได้ขึ้นมาอีก 49% ค่ะ
หลังจากนั้น บลู ก็ได้รู้แล้วว่าทำไมแฟนเก่าของคนที่เธอรู้สึกดีด้วยจะสื่ออะไรในตอนนั้น
ถึงตอนแล้วฉันก็พยายามไม่สนใจเขา แค่อีกนิดเดียวฉันก็สามารถตัดใจจากเขาได้แล้ว แต่ก็ใจเนอะ มันทำให้เราชอบเขาไป ตอนนี้เราก็คุยกันเหมือนปกติแค่ไม่มีเวลาเท่านั้น:|
ขออนุญาติเจ้าของภาพค่ะ!
