ซอกตึก
เวลา 23.34 นาที.
จุ๊บ จ๊วบ บ๊วบ~
"อื้อออ อื้ออ อ่อก"
'อ่าาาส์ ซี๊ดด'
'ดี ดี ปากมึงดีชิบหายเลย'
'อ่าส์ นั่นแหละ ดี ลึกอีก'
"อ่อก อ่อก อื้อออ"
'ซี๊ดดด กูจะแตก'
"อื้ออ จ๊วบ บ๊วบ''
'ดี ที่รัก ของกู ลึกอีก ซี๊ดดดด'
''อื้อออ''
'ไม่ไหวแล้ว'
'อยู่นิ่งๆนะ'
'เดี๋ยวกูต่อเอง'
'ซี๊ดดด'
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
"อื้อ อื้อ อื้อ''
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
''อ่อก อื้ออ''
'จะแตกแล้ว ที่รักกูจะแตกแล้ว'
''อื้อ อื้อ อื้อ"
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
'อ่าส์ อื้อ'
'ที่รักกูแตกแล้ว กูแตกแล้ว'
ตั่บ ตั่บ
"อึก อึก อ่อกก'
'ซี๊ดดดด อ่าาาส์'
"อ่อก แค่ก แค่ก "
"ไอ้เหี้ยเมฆ มึงจะฆ่ากูหรอห๊ะ ไอ้สัส"
"เเค่ก แค่ก''
'ฆ่าไรวะ'
"มึงแทงเข้าปากกูไม่ยั้งเลยไอ้เหี้ยกูเกือบขาดอากาศหายใจตาย''
'โอ๋เอ๋นะ กูมันไปหน่อย'
'ใครใช่ให้ปากมึงดีชิบหายขนาดนั้นอ่ะ'
"ไม่ต้องมาจับกู"
'น่า อย่าโกรธเลย'
'สัญญารอบหน้ากูจะแทงปากมึงเบาๆ'
"เบาๆพ่อง"
"กูไม่ให้ทำแล้ว"
'ได้ไง'
"ก็มึงจะฆ่ากู"
'ใช่ที่ไหนเหล่า'
"ไม่ต้องมากอดเลยไอ้เหี้ย''
'จะกอด'
''ปล่อยกู''
'ไม่ปล่อย'
"ไอ้เหี้ยปล่อยกู''
'ไม่ปล่อย'
ปั๊ก!!
เท้าเล็กของปอนด์กระทืบลงบนหน้าเท้าข้างขาวของเมฆอย่างจัง
'โอ้ยยย ปอนด์กูเจ็บ'
"กูบอกให้ปล่อยมึงไม่ยอมปล่อยเอง''
"ช่วยไม่ได้"
'เล่นงี้เลยนะ'
"เออ"
'เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ'
'มึงรู้ใช่ไหม'
"อะไร"
'มึง เป็นเด็กดื้อ'
"พ่อมึงอ่ะ''
''อย่าเข้ามาไอ้เหี้ย" ปอนด์ถอยหลังทันทีที่เมฆเริ่มเดิมมาใกล้
"มึงจะทำอะไร"
'ทำโทษมึง'
"..."
ปอนด์ถอยจนแผ่นหลังชนกับผนังของซอกตึกสูงชัน แขนแกร่งของเมฆยกขึ้นยันผนังกำแพงไว้กันไม่ให้ปอนด์ขยับหนี
'ที่รักของกูเรามาต่อกันเถอะ'พูดจบเมฆก็ก้มลงชกชิงริมฝีปากของปอนด์ทันที
Fin.
