ลันลั้นล้าาาาา ....จากวันนั้นถึงวันนี้วันที่ฉันเปลี่ยนไป ไม่รู้ทำไมนะฉันถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เห้ออ แปลกจัง วันที่ฉันเคยสนใส วันที่ฉันเคยยิ้มได้ วันที่ฉันเศร้า วันที่ฉันเสียใจ วันที่ฉันร่าเริงและวันที่ฉันรู้สึกโครตดีเลย ....แต่ทำไมวันนี้มันถึงเปลี่ยนไปนะทำไมกันแค่ความรู้สึกก็ยังไม่มีเลย ฉันไม่มีความรู้สึกมาตั้งนานแล้ว...แค่อยากเสียใจก็เสียใจไม่เป็นแล้ว...ทำไมกันความรู้สึกฉันถึงได้เป็นแบบนี้กัน..ทำไมกัน.
อดีต
แม่:แกมันอีตัวซวย!!
แม่:เป็นเพราะแกฉันถึงต้องขายหน้า!!!
แม่:ทำไมแกไม่ตั้งใจเรียนแบบพี่สาวแกบ้าง!
แม่:ห้ะ!!!
ฉัน:แ..ม่ คือ.อ คือ..หนู..ข..อ.โ.ทษ😥
แม่:เก็บคำขอโทษของแกไปซะ!!!
แม่:ถ้าแกตั้งใจเรียนแล้วผลเรียนแกจะเป็นแบบนี้ไหม
แม่:ห้ะ!!!
พ่อ:คุณ
พ่อ:พอเถอะ ลูกเราก็ได้ตั้งที่8เลยนะ
แม่:ที่8เหรอ
แม่:ที่8เหรอ!!!
แม่:ยังมีหน้ามาพูดว่าที่8อีกเหรอ!!!
แม่:อีนังโง่!!!
แม่:มึงหัดดูพี่สาวมึงทั้ง พี่มึงได้ที่1มาตลอด!
แม่:ไม่เหมือนมึง!!!
แม่:อีนังลูกไม่รักดี!!!
แม่:แกรู้ไหมว่าแกทำให้ฉันขายหน้า!!
แม่:แกรู้บ้างไหม!!!!
แม่:ห้ะ!!!
แม่:ฉันจะมีหน้าไปออกสัวคงได้ไง!!!
แม่:ฉันจะทำยังไงถ้าคนอื่นเค้าถามว่า "ทำไมลูกอีกคนถึงเรียนเก่งอีกคนถึงเรียนพอได้ล่ะ เลี้ยงลูกยังไง"
แม่:แกจะให้ฉันทำไง
แม่:ห้ะ!!!
พี่สาว://แสยะยิ้ม😏
ฉัน://เห็น+ร้องไห้
พ่อ:วั้นเอาอย่างงี้
พ่อ:พ่อจะให้แกไปอยู่บ้านอีกหลังหนึ่ง
พ่อ:อาจจะไกลไปจากโรงเรียนซักหนิดแต่ก็ไม่ไกลมาก
พ่อ:แกไปอยู่ที่นั่นถาวรเลย แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก
พ่อ:โอเคไหมคุณ//ถามผู้เป็นภรรยา
แม่:ก็ดี
แม่:ให้มันไปซะก็ดี
แม่ฉันจะได้ไม่ต้องขายหน้าใคร
แม่:เห้ออ //เดินออกไป
แม่:จะพูดไงดีนะ~ถ้าคนถาม
แม่:อ๋อ คือพอดีไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันอ่ะค่ะ ลูกขอไปอยู่คนเดียว แต่ที่จริงตอนแรกฉันก็ไม่อนุญาตหรอกค่ะ แต่ทำไงได้ในเมื่อลูกจะไปอย่างเดียวเย
ฉัน://พูดไรไม่ออก+ร้องไห้
ฉัน://เดินออกไปแบบไม่ลาใคร
ปัจจุบัน
หึ ทำไมนะ...
