สวัสดีค่ะคือเราจะมาเล่าประสบการของเราไห้ฟังมันเป็น
เรื่องที่ไม่น่าลืมและน่ากลัวที่สุดในชีวิตเรา
เวลาเที่ยงกว่าๆครูไห้เรากับเพื่อนไปขายของในสหกรณ์แล้วสหกรณ์กับหอประชุมมันติดกันพอเรากับเพื่อนขายเสร็จแล้วกำลังจะเก็บของอยู่เราก้เหลือบไปมองในหอประชุมแล้วเห็นเงาคนอ่ะอยุ่บนเวทีในหอประชุมเราเลยสกิดเพื่อนไห้มาดูด้วยกันเพื่อนก้เห็นเหมือนเรานะแล้วเรากับเพื่อนก้รีบปีนหน้าต่างสหกรณ์ออกมาโดยไม่คิดชีวิตเลยหัวก้โขกกับเพดานด้านบนเจ็บมากพอเรากับเพื่อนตั้งสติได้ก้รีบวิ่งหนีคือตอนนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเรากับเพื่อนไม่ได้บอกใครเลยยกเว้นเพื่อนในห้องแล้วคือตอนที่เราเล่าไห้เพื่อนฟังอ่ะมันมีเสียงคนเดินเว้ยแล้วบอกว่าเงียบๆหน่อยนักเรียนคือเราได้ยินแต่คนอื่นไม่ได้ยินแต่!!คือมันมีเพื่อนคนนึงลุงขึ้นยืนแล้วพูดว่า:มึงได้ยินเสียงใครป่ะ:ทุกคนคือตอบว่า ไม่ เราเลยบอกว่ามึงได้ยิน้สียงคนเดินมั้ยไอ้เพื่อนที่มันได้ยินเสียงมันตอบว่ากูได้ยินตอนนั้นทุกคนคือตกใตมากเเต่เราก้ไม่ได้ใส่ใจไรเพราะคิดว่าหูฟาดตอนนั้นครูเขาประชุมอยุ่เรากับเพื่อนที่เบื่อเลยจะไปเข้าห้องน้ำกันระหว่างเดินลงบรรไดเพื้อนเราล้มตกบรรไดเราก้ตกใจแล้วรีบไปช่วยตอนที่ไปช่วยเพื่อนอ่ะเพื่อนมันบอกว่า แขนมึงไปโดนไรมาอ่ะ เราก้ก้มดูแขนตัวเองคือสภาพเเขนตอนนั้นเลือดเต็มเลยแล้วมีรอยเหมือนอะไรข่วนคือน้ำตาเราไหลเลยอ่ะตกใจมากตอนนั้นครูเขาประชุมเสร็จพอดีเลยเดินมาเห็นแล้วถามเราว่าเกิดไรขึ้นเราก้เล่าเรื่องทั้งหมดไห้ครูฟังรวมถึงเรื่องในหอประชุมด้วยครูเขาเลยบอกว่า สงสัยจะเป็นผ.อคนเก่าที่เขาตายไปแล้วเรากับเพื่อนเลยถามว่าเขาตายอย่างไงหรอคะครูเขาก้บอกว่ารถชนต้นไม้ตายเพื่อนเรามันก้ถามครูต่อว่าเขาจะมาหลอกพวกหนูทำไมอ่ะคะคุณครูเขาก้บอกว่าหนูไปพูดรบหรู่อ่ะไรไว้หรึป่าวไม่แน่เขาอาจจะมาจอส่วนบุญคุยไปคุยมาครูเลยจะพาไปทำบุญวันพรุ้งนี้แต่วันนี้ครูไห้เรากับเพื่อนจุดขอขมาเขาก่อนหลังจากวันนั้นเรากับเพื่อนก้ไม่เคยปากเสียอีกเลยเรากับเพื่อนชอบพูดท้าทายบ่อยๆเพราะว่ามันสนุกแต่ตอนนี้คือเข็ดเลย
จบ....
