เกิดใหม่ใน ตัวร้ายอย่างข้า...จะหนีเอาตัวรอดยังไงดี ทั้งที แน่นอนว่า...ก็ต้องช่วยให้ลั่งปิงเหอกับเสิ่นชิงชิวให้เข้าใจในความรู้สึกของกันและกันเร็วๆ สิ แล้วก็...ต้องชั่วจัดการกับพวกตัวประกอบและตัวละครที่เป็นอุปสรรคด้วย แต่...ก็คงไม่ใช้ทั้งหมดหรอกนะ ไม่งั้นพวกเขาจะรักกันได้ยังไงล่ะ
ไป๋ลู่ชิง:ให้ข้าช่วยไหม
ลั่วปิงเหอ:เจ้ารู้หรือว่าข้ากรุ้มเรื่องอะไร
ไป๋ลู่ชิง:แน่นอนสิ เรื่อง "ซือจุน" ใช่ไหมล่ะ
ลั่วปิงเหอ:ใช่
ไป๋ลู่ชิง:...
• • •
ลั่วปิงเหอ:ซือจุนท่านหิวหรือไม่ขอรับ
เสิ่นชิงชิว:อืม
ลั่วปิงเหอ:เช่นนั้นศิษย์จะไปต้มโจ๊กให้ท่านนะขอรับ
เสิ่นชิงชิว:ไปเถอะ
ลั่วปิงเหอ:ซือจุนท่านชอบไหมขอรับ
เสิ่นชิงชิว:ชอบ
ลั่วปิงเหอ:หากท่านชอบ เช่นนั้นศิษย์จะทำมาให้ท่านทุกวันเลยดีหรือไม่ขอรับ
• • •
ลั่วปิงเหอ:ซือจุนข้าขอโทษ ซือจุนข้าแค่โมโหเท่านั้น ข้าแค่กลัว กลัวว่าท่านจะเกลียดเผ่ามารอย่างข้า ท่านจะไม่รักข้า ข้าแค่กลัวว่าท่านจะไร้ข้าไป ซือจุน... ซือจุน... ซือจุนขอรับ...
ทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางหวนคืนอีกแล้ว...แต่ก็ยังดึงดัน
ทั้งที่รู้ว่าจะไม่กลับมาอีกแล้ว...แต่ก็ยังรอคอย
ไป๋ลู่ชิง:เจ้าดูคนคนนั้นสิ
ลั่วปิงเหอ:เขา...เหมือนซือจุนมาก
ไป๋ลู่ชิง:ไม่ เขาคืออาเสิ่น
ลั่วปิงเหอ:!? เจ้าไม่ได้โกหกข้า...ใช่ไหม
ไป๋ลู่ชิง:แน่นอน
ลั่วปิงเหอ:ซือจุน
เสิ่นชิงชิว:!?
เสิ่นชิงชิว:เจ้าบอกเขาหรอ
ไป๋ลู่ชิง:ในตอนนี้ไม่มีเหตุผลที่ข้าจะปิดปังเขา
• • •
ซือจุน...ข้าขอนะขอรับ
อืม...
