เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน ฝนตกปรอยๆ อากาศเย็นกว่าทุกวัน ต้นเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกระเป๋าใบเดิม เขาเลือกเดินกลับบ้านทางเดิมที่เดินทุกวัน แม้จะเปียกเล็กน้อยแต่ก็ไม่รีบ
ระหว่างทาง ต้นเห็นลูกแมวตัวหนึ่งหลบฝนอยู่ใต้ต้นไม้ มันตัวเล็กและสั่นเล็กน้อย ต้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอดเสื้อคลุมออกมาบังให้ลูกแมว แล้วอุ้มมันไปหลบฝนที่ป้ายรถเมล์ใกล้ๆ
ฝนหยุดตกในไม่นาน เจ้าของลูกแมววิ่งตามหามาด้วยสีหน้าโล่งใจ ต้นส่งลูกแมวคืนและยิ้มให้ เขาไม่ได้พูดอะไรมาก แค่รู้สึกอุ่นใจแปลกๆ
เมื่อเดินถึงบ้าน แม่ถามว่าทำไมเสื้อเปียก ต้นตอบเพียงว่า “ฝนตกครับ” แล้วนั่งกินข้าวเย็นตามปกติ
คืนนั้น ต้นหลับสบายกว่าทุกวัน ทั้งที่เป็นวันธรรมดาเหมือนเดิม