เอลิซ่ามองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกบานใหญ่ ดวงตาคมกริบฉายแววเย็นชาในกรอบใบหน้าที่แต่งแต้มอย่างบรรจง ผมสีน้ำตาลเข้มถูกม้วนจัดทรงอย่างสวยงามรับกับชุดเดรสผ้าซาตินสีแดงเลือดหมูที่รัดรูปโชว์สัดส่วนบาดตา ชุดนี้ถูกเลือกมาอย่างตั้งใจเพื่อภารกิจพิเศษ เพื่อครอบครองหัวใจที่เธอปรารถนาและเพื่อทำลายศัตรูที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดตลอดชีวิต
ความเจ็บปวดที่ฝังลึกในใจของเอลิซ่าเริ่มขึ้นตั้งแต่วันที่ แม่ของเธอ นางอลิซ ต้องยอมหลีกทางให้กับนางเอมี่ ผู้หญิงที่เข้ามาแย่งความรักของนายอีริค พ่อของเธอไปอย่างหน้าไม่อาย ไม่เพียงแค่นั้น นางไลล่า ย่าของเธอ ก็คอยซ้ำเติมความเจ็บปวดด้วยคำพูดรุนแรงและความเกลียดชังที่ไม่มีวันจางหาย แม้ว่านางอลิซจะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่กลับต้องใช้ชีวิตอย่างเจ็บช้ำกับลูกสาวเพียงลำพัง
หลายปีที่ผ่านมา เอลิซ่าและแม่ต้องทนกับการถูกรังแกสารพัด ทั้งจากนางไลล่าผู้เป็นย่าและนางเอมี่ผู้เป็นแม่เลี้ยง นางเอมี่และนางไลล่ามักจะใช้คำพูดเชือดเฉือน บิดเบือนความจริง และยุยงให้ นายอีริค ผู้เป็นพ่อเกลียดชังเธอมากยิ่งขึ้น ส่วนนายอีริคกลับนิ่งเฉย ไม่ปกป้อง ไม่ห้ามปราม แถมยังดูเหมือนจะหลงนางเอมี่จนหน้ามืดตามัว เขามีเพียงแต่ เอมิลี่ ลูกสาวคนเล็กที่เป็นที่รักยิ่งกว่าสิ่งใด และพร้อมจะปกป้องลูกสาวคนโปรดคนนี้สุดชีวิต ในทางกลับกัน เมื่อเอลิซ่าพยายามกลั่นแกล้งเอมิลี่เพื่อเรียกร้องความสนใจจากพ่อ เธอกลับถูกลงโทษอย่างรุนแรงเสมอ นั่นยิ่งเพิ่มความเกลียดชังในใจของเอลิซ่าที่มีต่อนางเอมี่ เอมิลี่ และแม้กระทั่งพ่อของเธอเอง
ความทุกข์ระทมเหล่านั้นหล่อหลอมเอลิซ่าให้กลายเป็นผู้หญิงแข็งกระด้างที่ภายนอกดูร้ายกาจ แต่ภายในเต็มไปด้วยความเปราะบาง เธอไม่ต้องการให้ชีวิตของเธอต้องซ้ำรอยแม่ เธอจะไม่ยอมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเกมรักที่เดิมพันด้วยหัวใจของ สแตนลีย์ ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อม ลูกชายของเพื่อนแม่เธอที่เธอหลงรักมานานแสนนาน แต่หัวใจของเขากลับมุ่งตรงไปหา เอมิลี่ น้องสาวต่างมารดาผู้ไร้เดียงสา
เอมิลี่คือภาพสะท้อนที่ตรงข้ามกับนางเอมี่และนางไลล่าอย่างสิ้นเชิง เธอมีจิตใจงดงาม โอบอ้อมอารี และไม่เคยเห็นด้วยกับการกระทำอันโหดร้ายของแม่และย่าเลยแม้แต่น้อย เอมิลี่รักนางอลิซเหมือนแม่แท้ๆ และพยายามจะสร้างความสัมพันธ์พี่น้องกับเอลิซ่ามาโดยตลอด แต่ความพยายามนั้นกลับถูกปฏิเสธและถูกมองด้วยสายตาเย็นชามานานหลายปี เอลิซ่าคิดเสมอว่าความดีของเอมิลี่คือการเสแสร้งเพื่อแย่งชิงทุกอย่างไปจากเธอ
ค่ำคืนนี้ เอลิซ่าได้นัดพบกับ บิลลี่ ชายหนุ่มที่หลงรักเธออย่างโงหัวไม่ขึ้น บิลลี่เป็นคนเดียวที่มองเห็นความอ่อนแอภายใต้ความร้ายกาจของเธอ และพอจะเข้าใจถึงที่มาของความโกรธแค้นที่สั่งสมมานาน ในมุมมืดของงานเลี้ยง เอลิซ่าค่อยๆ เดินเข้าไปหาบิลลี่ สายตาของเธอดึงดูดจนเขาไม่อาจละไปได้ เธอใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามปกเสื้อของเขา ก่อนจะกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงเย้ายวน "ฉันมีข้อเสนอให้คุณ"
บิลลี่มองสบตาเธออย่างลึกซึ้ง หัวใจของเขาสั่นไหวด้วยความปรารถนา เอลิซ่าบรรยายแผนการของเธออย่างเยือกเย็นและรวบรัด เธอต้องการให้บิลลี่ช่วยนำเรื่องที่เธอต้องการจะเซ็นสัญญาซื้อขายบริการสินค้าพิเศษให้กับกลุ่มมาเฟีย โดยสินค้าที่ว่านั้นคือน้องสาวของเธอเอง ซึ่งเขาจะต้องทำให้เอมิลี่สลบลงไปก่อน แล้วลักพาตัวไปตามที่นัดหมายไว้กับพวกมาเฟีย แต่เมื่อบิลลี่ถามถึงเหตุผล เธอกลับสวมบทเป็นเหยื่อเพื่อเรียกร้องความสงสาร
"ฉันไม่ต้องการให้น้องสาวของฉันต้องเจ็บปวด เธอแค่ต้องหายไปจากโลกนี้ และเมื่อเอมิลี่ไม่อยู่แล้ว สแตนลีย์ก็จะหันมาสนใจฉัน" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ และสัญญาว่าจะยอมมอบกายและใจให้บิลลี่ ถ้าเขายอมทำตามที่เธอต้องการทั้งหมด และเพื่อมัดจำ เธอก้มลงประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขาอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน แซ่บถึงพริกถึงขิง
บิลลี่หลับตาลงรับจูบนั้นด้วยความเต็มใจ แต่ในใจกลับมีความรู้สึกผิดบาปเกิดขึ้น เขารู้ดีว่าแผนการนี้ร้ายกาจเกินไป แต่ความรักที่มีต่อเอลิซ่าทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้ เขาโทรศัพท์ไปหาแสตนลีย์ทันที เพื่อบอกเล่าแผนการของเอลิซ่าทั้งหมด สแตนลีย์ตกใจอย่างมากและรีบไปหาเอมิลี่ที่บ้านทันทีเพื่อบอกความจริงทั้งหมด
เอลิซ่าที่กลับมาที่บ้านและกำลังจะเตรียมฉลองให้กับชัยชนะที่ยังมาไม่ถึงก็ต้องหยุดชะงักเมื่อประตูห้องของเธอถูกเปิดออก เธอมองเห็นแสตนลีย์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาผิดหวังอย่างถึงที่สุด "ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้" สแตนลีย์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ทำไมคุณต้องทำร้ายน้องสาวของคุณด้วย"
เอลิซ่ามองไปยังเอมิลี่ที่ยืนอยู่ข้างหลังแสตนลีย์ ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของน้องสาวทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวด แต่ความโกรธก็เข้ามาแทนที่ "เธอไม่เคยเป็นน้องสาวของฉัน!" เธอตะโกน "ฉันต้องสูญเสียทุกอย่างก็เพราะเธอ!"
เอมิลี่ก้าวออกมาข้างหน้าพร้อมกับสวมกอดพี่สาว "ไม่จริงค่ะพี่ หนูไม่เคยอยากได้อะไรเลย" เธอกระซิบ "สิ่งที่หนูต้องการมีแค่พี่ค่ะ" น้ำตาแห่งความจริงใจของเอมิลี่หลั่งรินลงมาบนไหล่ของเอลิซ่า ทำให้หัวใจที่แข็งกระด้างของเธอค่อยๆ สั่นคลอน สแตนลีย์บอกความจริงกับเธอว่าบิลลี่โทรมาเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง นั่นทำให้เธอรู้ว่าคนที่เธอไว้ใจที่สุดกลับทรยศเธอ
เอลิซ่าทรุดลงกับพื้น ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เธอหลั่งน้ำตาออกมาเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี เธอมองเห็นภาพสะท้อนความผิดพลาดของตัวเองที่ทำให้คนที่รักเธอต้องเจ็บปวดทั้งหมด ทั้งแม่ของเธอที่ต้องเจ็บช้ำเพราะย่าและแม่เลี้ยง และคนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือตัวเธอเองที่ต้องสูญเสียทุกอย่างที่เคยมีไป ทั้งเพื่อน ครอบครัว และคนที่รัก
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น นางอลิซ แม่ของเธอเดินเข้ามาในห้อง นางทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ลูกสาวและโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนที่อบอุ่นและคุ้นเคย "ไม่เป็นไรนะลูกรัก" นางอลิซกระซิบ "แม่ไม่เคยต้องการอะไรจากใคร ขอแค่ลูกได้เป็นคนที่มีความสุขก็พอแล้ว" เอลิซ่ากอดแม่แน่นขึ้นด้วยความรู้สึกผิด น้ำตาแห่งความเสียใจหลั่งรินออกมาไม่ขาดสาย "หนูขอโทษค่ะแม่ หนูทำผิดพลาดไปแล้ว" เธอพูดด้วยเสียงสะอื้น "หนูทำในสิ่งที่ผิดต่อเอมิลี่"
นางอลิซลูบหัวลูกสาวอย่างแผ่วเบา "ไม่เป็นไรหรอกลูก ทุกคนทำผิดพลาดได้เสมอ แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือเราต้องยอมรับมัน" นางอลิซบอกเอลิซ่าว่าการยึดติดกับความแค้นนั้นไม่เคยนำพาใครไปสู่ความสุขที่แท้จริงได้ การปล่อยวางคือสิ่งที่สำคัญที่สุด "การปล่อยวางมันจะทำให้ลูกได้เริ่มต้นใหม่และมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม" นางอลิซพูดด้วยความรักและห่วงใย
ในที่สุดเอลิซ่าก็เข้าใจถึงความหมายของการปล่อยวาง เธอหันไปขอโทษเอมิลี่อย่างจริงใจ เอมิลี่โอบกอดพี่สาวไว้ด้วยความรักที่บริสุทธิ์และให้อภัยในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้ง บิลลี่ เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย เขาเดินตรงไปหาเอลิซ่าอย่างไม่ลังเล เขารู้ว่าการกระทำของเอลิซ่านั้นเกิดจากความเจ็บปวดที่สั่งสมมานาน ไม่ใช่ความชั่วร้ายที่แท้จริงในจิตใจของเธอ
"ผมรู้ว่าคุณเจ็บปวดมากแค่ไหน" บิลลี่พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "และผมเลือกที่จะให้อภัยคุณ เพราะผมรักคุณและพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ" คำพูดของบิลลี่ทำให้เอลิซ่าตื้นตันใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอเพิ่งรู้ว่าคนที่รักและเข้าใจเธออย่างแท้จริงคือชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้มาโดยตลอด ไม่ใช่คนที่เธอหลงรักมานานอย่างสแตนลีย์ที่หันหลังให้เธออย่างง่ายดาย
เอลิซ่ายิ้มออกมาทั้งน้ำตา เธอจับมือของบิลลี่ไว้แน่นอย่างไม่คิดปล่อย "ขอบคุณนะคะที่รัก" เธอพูด "หนูขอโอกาสได้เริ่มต้นใหม่กับพี่ได้ไหม" บิลลี่พยักหน้าอย่างช้าๆ แล้วทั้งสองก็โอบกอดกันไว้ภายใต้อ้อมกอดของความรักและความเข้าใจที่เพิ่งเบ่งบานในใจของพวกเขา
บทสรุปของครอบครัว
หลังจากการคืนดีของสองพี่น้องและจุดเริ่มต้นความรักของเอลิซ่าและบิลลี่ ทุกอย่างในบ้านของตระกูลก็เปลี่ยนไป เมื่อความจริงถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคน โดยเฉพาะ นายอีริค ผู้เป็นพ่อ เขาถึงกับเข่าทรุดเมื่อได้รู้ว่าลูกสาวคนโตของเขาต้องทุกข์ทรมานมากเพียงใดเพราะความนิ่งเฉยและการเข้าข้างที่ผิดๆ ของตัวเอง นางเอมี่ ผู้เป็นแม่เลี้ยงและ นางไลล่า ผู้เป็นย่าไม่มีใครกล้าสบตาพวกเขาอีกต่อไป เพราะความจริงที่ว่าพวกเธอคือต้นเหตุของความเจ็บปวดทั้งหมดถูกเปิดเผยออกมาแล้ว และในสายตาของนายอีริค พวกเขาก็กลายเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถืออีกต่อไป
นายอีริคพยายามที่จะขอโทษเอลิซ่าและนางอลิซ แต่สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงแค่การยอมรับความผิดพลาดและปล่อยให้นางอลิซและเอลิซ่าได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยไม่มีเขาอยู่ในชีวิตอีกแล้ว ส่วนนางเอมี่และนางไลล่า เมื่อความจริงถูกเปิดเผยและถูกตัดขาดจากทุกคนในครอบครัว พวกเธอก็ต้องเผชิญหน้ากับความโดดเดี่ยวที่ไม่มีวันสิ้นสุด
จบบริบูรณ์
