ไลก้าค่อย ๆ อุ้มร่างเล็กที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่นขึ้นบันไดด้วยความระมัดระวัง หัวใจเต้นแรงเป็นจังหวะเพราะตลอดทางธันวายังคงซบหน้าอยู่กับซอกคอเขา ส่งลมหายใจอุ่น ๆ รดผิวให้ขนลุกซู่ ไลก้าแทบต้องกัดฟันข่มอารมณ์ไม่ให้หลุดไปไกล
เมื่อมาถึงห้องที่แลมโบจัดเตรียมไว้ เขาใช้เท้าถีบประตูเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปแล้วค่อย ๆ วางร่างเล็กลงบนเตียง กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ผสมกับกลิ่นเหล้าที่ติดอยู่บนกายธันวาลอยคลุ้งเข้าจมูก ทำเอาหัวใจไลก้าสั่นระรัวโดยไม่รู้ตัว
“หลับให้สบายเถอะครับ” เขาพึมพำเบา ๆ พลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ร่างเล็ก
ทว่า—ในจังหวะที่เขากำลังจะผละตัวลุกออกไป จู่ ๆ มือเล็กก็พุ่งมาคว้าข้อมือเขาไว้แน่น ไลก้าชะงัก หันกลับไปมองด้วยสายตาแปลกใจ
“คุณครู…?”
ไม่ทันให้ตั้งตัว ธันวาก็ดึงแรง ๆ จนไลก้าล้มลงไปบนเตียง ร่างสูงเอนไปคร่อมเกือบจะทับอีกฝ่ายเต็ม ๆ ก่อนที่ใบหน้าคมจะถูกดึงเข้าหาโดยไม่ทันตั้งตัว
ริมฝีปากนุ่มร้อนประกบแนบลงมากับริมฝีปากเขาอย่างฉับพลัน กลิ่นเหล้าผสมกับกลิ่นหอมหวานเฉพาะตัวของธันวาแตะเข้ามา ไลก้าเบิกตากว้าง สติแทบหลุดไปชั่วขณะ
“อืม—!”
หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิด ธันวาล็อกต้นคอเขาไว้แน่น ไม่ยอมให้ถอยหนี ริมฝีปากเล็กบดเบียดอย่างเงอะงะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่กลับเร้าอารมณ์จนไลก้าเกือบควบคุมไม่อยู่
ไลก้าพยายามจะถอนหน้าออก “คะ…คุณครู! พอแล้วครับ คุณเมา—”
แต่ธันวากลับกระซิบแผ่วข้างริมฝีปาก “ไม่ให้ไป…อย่าหนี…” เสียงสั่นพร่าจนหัวใจไลก้าหวั่นไหว
เขาหลับตาแน่น สูดหายใจลึก แล้วก็พ่ายแพ้ให้กับแรงดึงดูดนั้นในที่สุด มือใหญ่ยกขึ้นโอบเอวเล็กโดยอัตโนมัติ ก่อนจะจูบตอบกลับไปอย่างหมดสิ้นการต่อต้าน ความอบอุ่นและความนุ่มละมุนทำให้โลกทั้งใบเหมือนหยุดหมุน
จูบยืดยาวจนธันวาเริ่มหอบหายใจแรง เขาจึงยอมผละออกเล็กน้อย มองคนตรงหน้าที่แก้มขึ้นสีแดงจัด ดวงตาครึ่งหลับครึ่งตื่นเหมือนจะงอนก็ไม่ใช่ จะอ้อนก็ไม่เชิง
“รู้ตัวไหมครับว่ากำลังทำอะไรอยู่” ไลก้าเอ่ยถามเสียงแหบพร่า
ธันวาไม่ตอบ ได้แต่หอบหายใจถี่ ๆ พลางมองเขาด้วยสายตาเลื่อนลอยเหมือนจะร้องไห้ ไลก้าสูดหายใจอีกครั้ง พยายามควบคุมตัวเองก่อนจะก้มลงกระซิบใกล้หู
“ถ้าพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วโกรธกัน…ผมจะยอมรับทุกอย่าง แต่คืนนี้…อย่าห้ามผมเลยนะครับ”
คำพูดนั้นพรั่งพรูออกมาจากหัวใจที่ไม่อาจข่มได้อีกต่อไป และก่อนที่ธันวาจะตอบ เขาก็โน้มหน้าลงไปประกบจูบอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เพียงการจูบขอร้อง แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่กักเก็บมานาน—อบอุ่น ร้อนแรง และแสนหวาน
