เดือนธันวาคมเริ่มต้นด้วยหมอกจางในเมืองเล็ก ๆ บนภูเขา นทีนั่งอยู่หน้าร้านกาแฟเล็ก ๆ ของเขา ลมหายใจลอยเป็นไอขาวในอากาศหนาวจัด เขาสวมเสื้อคอเต่าสีเทาและผ้าพันคอสีน้ำเงินเข้ม ตาเหม่อมองออกไปยังถนนสายเล็กที่ปกคลุมด้วยเกล็ดหิมะบาง ๆ
นทีไม่ใช่คนพูดเก่ง เขาเป็นศิลปินวาดภาพที่มาเปิดร้านกาแฟในเมืองนี้หลังแม่ของเขาเสียไปเมื่อปีที่แล้ว ทุกวันของเขาเรียบง่าย ดื่มกาแฟ ฟังเพลงแจ๊สเบา ๆ และวาดภาพลูกค้า แต่วันนี้ต่างออกไป
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น นทีเงยหน้าขึ้นช้า ๆ แล้วหยุดนิ่ง
ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงประตู ตัวสูง ผมดำยุ่งเหยิง ตาสีดำสนิทเหมือนเงาในคืนไร้แสง เขาสวมเสื้อโค้ทสีดำที่เปียกน้ำหิมะ และดูเหมือนจะไม่รู้ว่าตัวเองหนาวแค่ไหน
"ขอ...กาแฟร้อนหน่อยครับ" น้ำเสียงของเขานุ่มนวลแต่แฝงความสั่นไหวบางอย่าง
นทีพยักหน้าไม่พูดอะไร เขาชงกาแฟแล้ววางลงตรงหน้าแขกประหลาดคนนั้น
"คุณมาจากไหน?" นทีถามในที่สุด
ชายคนนั้นเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบว่า "ผม...ไม่แน่ใจครับ
