"ระยะทางอาจไกลเเค่ไหน เเต่ใจของเรา...ไม่เคยห่าง นํ้าฝนเหม่อมองท้องฟ้ายามเย็นจากหน้าต่างห้องนอน
กล่องข้อความโทรศัพท์นิ่งสนิทมาหลายชั่วโมงเเล้ว เธอกําลังรอ..เหมือนทุกวัน ทุกคืนเธอจะรอฟังเสียงของเขา -อชนะเด็กหนุ่มจากอีกฝั่งหนึ่งของประเทศที่เธอไม่เคยพบเจอ พวกเขาเจอกันผ่านวิดีโอโอคอลครึ่งหนึ่งในช่วงปิดเทอม ใน TikTok' ตอนเเรกมันเเค่เรื่องเล่นๆ เเต่ใครจะรู้ว่าใจของคนสองคนจะผูกผัน กันง่ายดายเพียงนั้น จากคําทักทายทําธรรมดา กลายเป็นการโทรหากัน กลายเป็นข้อความตอนเช้าเเละก่อนนอน กลายเป็นคําว่า "คิดถึง" และ "อยากเจอ " แม้ไม่เคยเห็นหน้ากันจริงๆ แม้จะไม่มีรูปคู่ แต่ทุกความทรงจำ กลับชัดเจนยิ่งกว่าที่อยู่ตรงหน้า เสียอีก "ฝนเราอาจไม่ได้โทรหากันบ่อยเเบบเมื่อก่อนนะ พี่ติดงานที่บ้านเยอะขึ้น เขาพิมพ์ มาคืนนึง หัวใจของเธอเหมือนถูกลมพัดจนเอียงไปเล็กน้อย เเต่เธอยังพิมพ์กลับมาว่า "ไม่เป็นไรเลย เเค่รู้ว่าพี่อยู่ตรงนี้ก็พอเเล้ว"เวลาผ่านไป...ข้อความค่อยๆ ห่าง สายค่อยๆ ห่าง นํ้าฝนยังคงเฝ้ารอ เเม้เพื่อนๆ จะพูดว่า "เธอฝันไปเองหรือเปล่า เธอยังเชื่อว่าเขาจะกลับมา เพราะครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่า "ไม่ว่าจะไกลเเค่ไหนถ้าใจเรายังมองไปที่กันเเละกัน เราก็ไม่เคยห่างเลยนะฝน"---
หลายเดือนผ่านไป เขาโทรมาอีกครั้ง เสียงของเขาอบอุ่นเหมือนเดิม เพียงแต่นิ่งและจริงจังกว่า
"พี่จะไปเรียนต่อเมืองนอก พี่แค่ไม่อยากให้ฝนต้องรอคนที่อาจกลับมาช้าเกินไป"
น้ำฝนนิ่ง เธอไม่ร้องไห้ ไม่โกรธ
"งั้นเก็บพี่ไว้เป็นดาวบนฟ้าก็พอ ให้ฝนเงยหน้าขึ้นไปเมื่อคิดถึง"
เธอยิ้มทั้งน้ำตา
---
ตอนจบ:
น้ำฝนยังคงใช้ชีวิตต่อไป เธอไม่รอเขาอีกต่อไปในแบบเดิม
แต่ทุกคืนก่อนนอน เธอยังคงมองดาว
แล้วกระซิบเบา ๆ ว่า
“ใจเรายังใกล้กัน…ไม่ว่าอยู่ไหน”
