ก้มเก็บ...เงยหน้า...
เรื่่องนี้เป็นเรื่องผีจากประสบการณ์ของผม แต่เป็นเรื่องสั้นนะ แบบสั้นมาก เกิดเมื่อวันที่ ×× เดือน ×× ปี 2565
.
.
เกิดเหตุที่ หลังห้องครัวของผม และหลังห้องครัวของผมจะเป็นประมาณ(มุมมองจากประตู)มีถังน้ำสีน้ำเงินใหญ่ทางซ้าย อ่างน้ำเล็กๆ มีขันลอยน้ำตรงกลาง ทางขวามีโอ่งน้ำหลายใบกับไม้คานแขวนของ และชั้นวางอุปกรณ์ ด้านหลังเป็นป่า มีต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้เขียวชอุ่ม และมีต้นไม้เต็มไปหมด ซึ่งบรรยากาศก็มืดมิด มีเพียงแค่ แสงไฟจากห้องครัวที่ส่องสว่าง...และระยะห่างประตูกับอ่างล้างมือ ห่างประมาณ 2 เมรต
.
.
.
.
"ผมเดินไปล้างมือหลังห้องครัว หลังจากทานข้าวเสร็จ ลมเย็นพัดแผ่วผ่าน ทำให้อากาศยิ่งหนาวเย็นจับผิว แต่ผมก็เดินช้าๆ ตามปกติ ก่อนจะย่อตัวลง ล้างมือช้าๆ ปล่อยความคิดล่องลอยอยู่ครู่หนึ่ง
พอล้างมือเสร็จ ผมก็เดินกลับเข้าไปในห้องครัว เสียงฝีเท้าของตัวเองดังเบาๆ บนพื้นกระเบื้อง แต่ระหว่างเดิน สายตาก็สะดุดกับบางอย่างที่พื้นตรงหน้า ผมก้มลงหยิบขึ้นมาดู...มันเป็นแค่เศษใบไม้ธรรมดา ผมเลยเงยหน้าขึ้น
แต่ก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้ยเต็มที่ ผมก็หยุดชะงัก เท้าสีดำคล้ำ มีรอยช้ำแดงจางๆ ยืนอยู่ตรงหน้าประตูในห้องครัว! ผมหยุดนิ่ง ดวงตาเบิกกว้างเหมือนถูกแช่แข็ง ขวัญกระเจิงไปชั่วขณะ ลมหนาวเหมือนพัดวูบผ่านตัว แต่ผมกัดฟัน ตั้งสติ บอกตัวเองเสียงสั่นในใจ "แค่ตาฝาด...แค่ตาฝาด..."
พอผมรวบรวมความกล้าลุกขึ้นยืนอีกครั้ง สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือ...ความว่างเปล่า ไม่มีเท้า ไม่มีใครอยู่ในห้องครัวเลย มีเพียงเสียงลมหวีดหวิว และบรรยากาศที่เย็นยะเยือกจับขั้วหัวใจ..."
เรื่องนี่เกิด ขึ้นตอนที่ผม ป.5 ซึ่งผมจำไม่ได้หมดถี่ถ้วน แต่ผมจำเท้านั้นได้ดีเลยล่ะ...
ช่วงนั้นเกิดเรื่องที่ทำให้ผมเห็นสิ่งประหลาดเยอะมาก ตอนที่ผม ป.5 ความทรงจำพวกนั้นมันจึงเริ่มหายไปตามกาลเวลาแล้วคับ ผมจำได้แค่ไม่กี่เรื่อง..ซึ่งเรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในนั่น
ผมอาจจะเขียนได้ไม่ดีนะคับ เพราะผมเขียนครั้งแรก และอธิบายไม่ค่อยถูก ผมเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง แถมปกติ ผมก็เป็นคนพูดไม่รู้เรื่องด้วย...ขอบคุณนะครับที่อ่าน
