มีเด็กชายคนหนึ่งที่ร่าเริงเขาอยู่กับครอบครัวที่รักเขามากตอนนั้นเขามีความสุขมากเลยล่ะ แต่วันหนึ่งเขาก็ได้เสียครอบครัวอันเป็นที่รักของเขาไปเนื่องจากถูกฆาตกรรมโดนพวกมนุษย์ที่ไร้ยุติธรรมจากนั้นเขาก็ได้โตมาในสถานที่สงเคราะห์เด็ก วันหนึ่งเขาได้ออกจากสถานที่สงเคราะห์เด็ก
ออกมาใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเจอแต่พวกมนุษย์ไร้ยุติธรรมมากมายเขาคิดว่าโลกนี้มีแต่พวกมนุษย์ไร้ยุติธรรมกันหมดเลยหรอในขนาดนั้นเขาก็ได้คิดออกว่าถ้าฆ่าพวกมนุษย์ที่ไร้ยุติธรรมให้หมดโลกจะน่าอยู่ขึ้น หลังจากนั้นเขาก็ได้เเข็นฆ่าพวกมนุษย์ที่ไร้ยุติธรรม ในแววตาของเขาว่างเปล่าเหมือนตัวประหลาดที่มาจากนอกโลกและไม่รู้จักกับความรัก และเวลาในชีวิตสุดท้ายเขาได้ฆ่าคนหนึ่งที่ไร้ยุติธรรมคำสุดท้ายที่เขาได้กล่าวคือ "ฉันโดดเดี่ยวมาตลอดเลย ฉันไม่สามารถหาความสิ้นสุดของพวกมันได้แม้จะฆ่าไปมาเท่าไหร่ก็ยังไม่หมด"และได้หมดลมหายใจตรงนั้นนี้คือจุดสิ้นสุดของฉันเองเด็กผู้ชายที่เคยร่าเริงมันได้หายไปนานแล้วเหลือแค่อีกตัวตนหนึ่งที่มีความสุขกับการแก้แค้น มีแต่ความรู้สึกโกรธแค้น อยากจะฆ่าพวกมันให้หมดแต่ก็ทำไม่ได้แล้วเขาทำทำไมหรอก็บอกว่าเขาทำแล้วมีความสุขไง:)
