//คำเตือน//มีเนื้อหาที่รุนแรงมีการใช้อาวุธและมีเลือด ใครที่มีจิตใจอ่อนไหวก็เลื่อนผ่านไปได้เลย
.
.
.
"พี่จ๋า ช่วยหนูด้วย"
เด็กผู้หญิงเอ่ยด้วยนํ้าเสียงสะอึกสะอื้นเชนที่งงกับสิ่งที่เด็กผู้หญิงปริศนาพูดก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาในยามเช้าพร้อมกับเสียงนกร้องกับสายลมเบาๆที่พัดผ่านทางหน้าต่างมา
"นี่มัน...ฝันอะไรวะเนี่ย?"
พูดจบก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาปลุกที่ตอนนี้เวลา07:57แล้ว
"เฮือก!!สายแล้วนี่หว่าต้องไปเรียนแล้ว!!!"
เมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบแต่งตัวทันที
.
.
.
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
"เฮ้อ~ เกือบสายซะสิ เรานี่มันไอ่เด็กตื่นสายแท้ทรูเลย"
พูดจบก็ถอดหายใจขึ้นมา
"ตื่นสายอีกแล้วนะพี่เชน~"
เด็กหญิงที่นั่งข้างๆเชนเอ่ยถามขึ้น นั่นก็คือรินน้องสาวของเชนนั่นเอง
"ก็เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยแถมฝันร้ายอีกหนะ"
"งั้นเลิกเรียนเราไปซื้อนํ้าปั่นที่ร้านประจำมั้ยละ?"
"ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวพี่เลี้ยงน้องรินเองนะ^^"
"พี่นี่ใจดีที่สุดของหนูเลย♥"
.
.
.
ณ เวลาเลิกเรียน
สองพี่น้องที่ซื้อนํ้าปั่นเสร็จแล้วกำลังขี่จักรยานซ้อนท้ายกลับบ้านในทางที่เปลี่ยวเพราะเป็นทางลัดกลับบ้านก็มีรถตู้สีดำมาจอดขวางไม่ให้ปั่นไปต่อ จากนั้นก็มีชายแปลกหน้าสองคนใส่ชุดสีดำปกปิดหน้ามิดชิดออกมาจากรถตู้คันนั้น เชนที่เห็นความผิดปกติจึงรีบกลับหัวจักรยานแล้วรีบปั่นหนีชายแปลกหน้าสองคนนั้นทันที ชายสองคนนั้นก็ไม่รอช้าขับรถตู้ตามสองพี่น้องไป แต่ด้วยรถตู้ที่เร็วกว่าจักรยาน รถตู้จึงไปชนกับท้ายจักรยานทำให้เสียหลักให้จักรยานล้มลงไปพร้อมกับเชนและรินที่กระเด็นไปคนละทิศทาง เมื่อชายแปลกหน้าสองคนที่กำลังขับรถตู้เมื่อเห็นดังนั้นก็รีบลงจากรถแล้วจับตัวรินที่หมดสติอยู่ไปข้างในรถตู้ เชนที่พยายามพยุงตัวไปช่วยน้องสาวชายอีกคนที่เห็นดังนั้นก็รีบไปที่ตัวของเชนแล้วใช้เข็มฉีดยาสลบฉีดเข้าไปในแขนด้านซ้ายของเชน จากนั้นภาพที่เชนเห็นก็ค่อยๆดำมืดสนิดแล้วสลบไป
.
.
.
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"อึก ปวดหัว"
เมื่อเชนตื่นขึ้นมาก็เห็นพ่อแม่นั่งเก้าอี้รอข้างๆเตียงของเชน เมื่อพ่อแม่เห็นเชนตื่นก็คุยกับเชนด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"เชนลูกแม่! ตื่นแล้วเหรอลูกเจ็บตรงไหนมั้ยเราเป็นห่วงลูกมากเลยนะ"
"ใช่แล้วพ่อก็เป็นห่วงลูกเหมือนกัน"
"แล้วน้องสาวของผมละครับ?"
เมื่อเชนพูดถึงน้องสาว พ่อแม่ก็หยุดชะงักแล้วเงียบไปพักหนึ่ง จากที่นํ้าเสียงอบอุ่นก็กลายเป็นนํ้าเสียงเศร้าสร้อย
"พยายามตามหาแล้วละแต่ก็ตามหาไม่เจอ แต่พ่อเชื่อว่าจะตามหาเจอในเร็วๆนี้แน่"
พ่อตอบด้วยนํ้าเสียงตึงเครียดผสมปนเศร้าไปด้วย
"...งั้นเหรอครับ"
"เอาละลูกแม่ พ่อกับแม่คงต้องไปแล้วละกินยาตามที่หมอสั่งด้วยนะ"
หลังจากที่พูดจบพ่อกับแม่ก็ออกจากห้องไป ปล่อยทิ้งไว้ให้เชนอยู่ตามลำพัง
"หวังว่าจะหารินเจอนะ" คิดในใจ
.
.
.
ผ่านไป5ปี
ณ ห้องรับแขก
"พวกเราเจ้าหน้าที่ต้องขอโทษแก่คุณทั้งสองท่านด้วยครับ เนื่องจากผ่านไป5ปีแล้วต้องยกเลิกการค้นหาแต่เพียงเท่านี้ เราขอตัว"
จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ออกจากบ้านไป
"ไม่เป็นไรนะลูกชาย ถ้าลืมๆไปก็ดีขึ้นเอง"
"ลืมๆไปอย่างที่พ่อว่าดีนะลูก"
จากนั้นทั้งสองพ่อแม่ก็ออกจากห้องไปเหลือไว้เชนที่นั่งอยู่
จากนั้นเชนก็หวนคิดว่าทำไมพ่อแม่เตือนไม่ให้ไปห้องชั้นใต้ดินในตอนเด็กๆเชนที่เกิดลางสังหรณ์สงสัยจึงแอบเข้าไปในห้องใต้ดินในตอนกลางคืน เมื่อเปิดประตูเข้าไปแล้วเปิดไฟห้องใต้ดินก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าในชั้นใต้ดิน เชนที่สงสัยจึงเดินเข้าไปเรื่อยๆว่ากลิ่นมาจากไหน แต่ก็ช็อคเพราะว่าภาพตรงหน้าเป็นรินที่กลายเป็นโครงกระดูกไปแล้วพร้อมกับคราบเลือดที่ติดกับพื้นใต้โครงกระดูก
"มะ ไม่จริงใช่มั้ย" นํ้าเสียงที่สั่นเทาที่ยืนมองหัวของรินที่ตอนนี้ได้กลายเป็นกระโหลกไปแล้วพร้อมกับนํ้าตาที่ไหลออกมา
เสียงฝีเท้าที่เดินลงมาชั้นใต้ดินเดินมาหาเชน
"ไม่นะลูกรักของแม่ มาพบกับสิ่งที่ไม่ควรเห็นเสียแล้ว"
"ไม่ต้องไปสนใจน้องสาวของลูกอีกแล้ว ตอนนี้น้องสาวของลูกได้จากไปแล้ว ตอนนี้ก็อยู่กับปัจจุบันซะ"
พ่อแม่พูดด้วยนํ้าเสียงที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเชนที่ยืนหันหลังมองโครงกระดูกอยู่
"ทำไม...พวกพ่อแม่ถึงทำแบบนี้กับน้องสาวผม?"
เชนที่พูดด้วยความโกรธจ้องไปที่สองพ่อแม่
"ยัยเด็กนั่นก็แค่เกิดมาจากความผิดพลาดของเราสองคนเท่านั้นเองเพราะไม่ใช่ผู้ชาย เพราะฉะนั้นลืมๆสิ่งที่เห็นซะ"
"พ่อว่าใครเกิดความผิดพราดนะ?"
เชนที่พูดด้วยนํ้าเสียงที่เย็นชาพร้อมกับสายตาที่ เคียดแค้นหันหน้าไปมองพ่อแม่ เมื่อเห็นสีหน้าของเชนในตอนนี้ก็หยุดชะงัก
"นี่ลูกคิดจะทำอะไร—อ๊ากกกกก!!!!!"พ่อที่ยังพูดไม่ทันขาดคำ เชนที่เห็นมีดอยู่ใกล้ๆโครงกระดูก จึงใช้มีดปักเข้าไปในดวงตาข้างขวาแล้วแทงลึกเข้าไปจนถึงคอของพ่อตัวเองจนล้มลงพร้อมกับเสียงกรีดร้องความเจ็บปวด เลือดก็กระเด็นเต็มพื้นพร้อมทั้งกระเด็นโดนหน้าเชนด้วย แม่ที่ช็อคและเห็นดังนั้นจึงคิดจะรีบหนีขึ้นไป แต่ก็ไม่ทันจะก้าวเท้า เชนที่เห็นขวานวางอยู่บนโต๊ะ จึงใช้ขวานจามเข้าไปเต็มแรงที่ต้นคอแม่ของตนเองจนหัวออกจากบ่าล้มลงนอนลงกับกองเลือดที่กระเซ็นไปทั่วพื้นห้อง พ่อที่พยายามพยุงตัวลุกขึ้น ก็โดนเชนใช้ขวานจามเข้าไปที่หัวซํ้าๆจนตาย นอนแน่นิ่งลงกองกับกองเลือด
ในตอนนี้แววตาของเชนที่มองร่างไร้วิญญาณทั้งสองคนที่ตายไปด้วยนํ้ามือของตน มองด้วยความเย็นชาไม่ใยดี จากนั้นเชนก็หยิบเศษกระดูกของรินแล้วเดินขึ้นไปเอาเศษกระดูกใส่เข้าไปในแจกันดอกไม้ซ่อนกลิ่นดอกไม้ที่รินชอบ แล้วจากนั้นก็ไปแล้วใช้นํ้ามันราดทั่วๆบ้าน จากนั้นก็จุดไฟเผาบ้านตัวเอง เชนที่มองบ้านตัวเองไฟใหม้พร้อมกับแจกันดอกไม้ซ่อนกลิ่น ในตอนนี้หัวใจของเชนได้แตกสลายไปพร้อมกับภาพตรงหน้าของรินที่จากไป
"น้องสาวของพี่เราไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กันเถอะนะ"
เชนที่พูดกับแจกันพร้อมกับรอยยิ้ม จากกันก็เดินจากไป
.
.
.
[ END]
