ยามเย็นพลบค่ำในวันหนึ่ง..หลังจากกลับมาจากเลิกงานเธอก็ได้เดินกลับบ้านตามปกติอย่างทุกๆวันแต่ดูเหมือนครั้งนี้จะแตกต่างจากทุกวันเพราะมีบ้านหลังหนึ่งมีงานวิวาห์กับเจ้าสาวเจ้าบ่าวเข้าใหม่ปลามัน..แต่ที่ผิดสังเกตคือในงานจัดเป็นธีมสีดำแปลกตาต่างจากพิธีวิวาห์ที่เคยเห็น..เพราะงานวิวาห์ปกติแล้วต้องจัดในธีมที่สดใสให้ดูเป็นสิริมงคล..ขณะที่เธอเดินผ่านก็มีหญิงสาวคนหนึ่งได้เชิญเธอเข้าไปเพื่อร่วมงานด้วย..แต่เธอปฎิเสธเพราะเกรงใจและอีกอย่างก็ไม่ได้รู้จักกัน..กลับกันหญิงสาวคนนั้นก็กล่าวขึ้นมา..มาช่วยเป็นสักขีพยานให้บ่าวสาวหน่อยได้ไหม..ในเมื่อเป็นคำขอที่ไม่อาจปฎืเสธได้เธอจึงตอบตกลง..และเดินตรงเข้าไปในงาน..ภายในงานมีเวทีขนาดเล็กและมีเก้าอี้ที่ตั้งเรียงกันเป็นแถวเพื่อให้แขกและญาติๆได้นั่ง
คู่บ่าวสาวดูเหมาะสมกันเมื่อเริ่มพิธีในการกล่าวสัญญาระหว่างบ่าวสาว..ทุกคนต่างลุกขึ้นปรบมือแสดงความยินดี..เวลาผ่านไปไม่นานก็ถึงเวลาที่ฝ่ายเจ้าสาวต้องโยนดอกไม้ทั้งบ่าวสาวจึงหันหลังด้านล่างเวทีเหล่าบรรดาญาติๆและแขกต่างก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง..แต่ครั้งนี้ดูแตกต่างจากเมื่อครู่..นี้ทุกคนในงานดูนิ่งเงียบ..บรรยากาศก็เริ่มเปลี่ยนไป..จากที่ดูครึกครื้นสนุกสนานต่างจากธีมเมื่อกี้นี้..กลายเป็นว่าทุกคนเงียบสนิทไม่มีเสียงดนตรีไม่มีเสียงพูดคุย..หญิงสาวก็ยืนงงและตกใจมากว่าเกิดอะไรขึ้น..ขณะที่เธอยืนงงกับความนิ่งเงียบนั้นจู่ๆทุกคนในงานก็ค่อยๆหันมาหาเธอแม้กระทั่งบ่าวสาวบนเวที
ขณะที่พวกเขากำลังหันมาเธอก็ไม่ได้ทำอะไรมากเพราะเธอแค่เข้ามาเป็นสักขีพยานตามที่ถูกเชิญมาในงานครั้งนี้ก็เท่านั้น
แต่เมื่อเธอสังเกตดูทุกคนดีๆสายตาที่ควรเป็นมนุษย์มนากลับกลายเป็นความดำมืดนัยน์ตาดูของผู้คนในงานดูกลวงโบ๋สีผิวที่ดูควรเป็นปกติกลับซีดเซียวส่วนบ่าวสาวผิวกลับค่อยๆซีดลงนัยน์ตาของทั้งคู่ดูกลวงโบ๋ไม่ต่างอะไรจากทุกคนที่ยืนจ้องมองมาทางเธอเลย..จากรอยยิ้มแสดงความยินดีค่อยๆเปลี่ยนไป
กลายเป็นความเย็นชาดูไม่เป็นมิตรนัก..หญิงสาวค่อยๆถอยหลังเดินออกจากงานเพราะเธอคิดว่านี่คงไม่ใช่งานวิวาห์ตั้งแต่แรกแล้ว..เพราะแค่เข้าไปเป็นสักขีพยานให้บ่าวสาวแค่นั้นเอง
แต่ไม่คิดเลยว่าทุกคนในงานจะต้อนรับเธออย่างเป็นมิตรขนาดนี้
เมื่อเธอเดินออกมาได้สักระยะหนึ่งแล้วเธอก็หันกลับไปดูแต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นบ่าวสาวและบรรดาคนในงานมายืนชะเง้อดูตรงทางเข้าด้วยสายตาที่กลวงโบ๋และรอยยิ้มที่แสยะฉีกขึ้นบน
..ขอบคุณที่มาร่วมงานของเรานะคะ^^..