(แอดมาต่อให้ในเรื่องสั้นๆนะครับ)
ผม=เคส เขา=วีอา
หลังจากที่เรื่องทั้งหมดจบไปผมได้แอบเข้ามาในห้องของเขาผมพบรูปที่เขาถ่ายกับผมไว้เยอะไปหมดแต่ผมสังเกตเห็นสิ่งหนึ่งในนั้นคือใบรับรองแพทย์ ผมพึ่งรู้ว่าเอาเป็นอันไซเมอร์และโรคมะเร็งระยะสุดท้าย เมื่อผมได้เห็นใจผมแทบแตกสลายและเข่าทรุดน้ำตาตกอยู่ตรงนั้น ผมไม่คิดเลยว่าเขาจะเหลือเวลาน้อยขนาดนี้ อยู่ๆผมได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดประตูในก้องน้ำผมจึงรีบหาที่แอบเพื่อแอบดู และเขาก็โผล่มาและได้เปิดสมุดเล่มหนึ่ง ผมจึงลุกขึ้น แต่ยังดีที่เขายังไม่ลืมผม เขาถามผมว่า"มาทำอะไรที่นี้?"
ผมไม่รู้จะตอบอะไรและได้กอดเขาพร้อมน้ำตา
วีอา:เป็นอะไร?
:ไปกินข้าวกันไหม
ซีอา:ได้สิ
หลังจากนั้นผมก็ได้ไปกินข้าวกับเขา ผมไม่กล้าถามเรื่องพวกนั้นเลย ผมอยากใช้เวลานี้อยู่กับเขาให้ได้นานที่สุด อยู่ๆผมก็พูดคำๆหนึ่งขึ้น
เคส:ผมรักอานะ...ผมอยากอยู่กับอาตลอดไป
วีอา:เป็นอะไรรึเปล่าถึงพูดอย่างนี้
ผมเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องเพื่อจะทำให้ผมไม่เสียใจไปมากว่านี้
พรุ่งนี้ผมเลยชวนเขาไปสวนดอกไม้ ในใจผมอยากจะบอกเขาว่ารักเขามากแค่ไหน แค่ไม่ไม่กล้า
วันต่อมา......
ผมได้เดินไปหาเขาที่ห้อง เขากลับจำผมไม่ได้ ผมจึงแนะนำตัวให้เขารู้จักและได้พาเขามาสวนดอกไม้ที่นั้นไว้
เคส:ให้ผมถ่ายรูปให้ไหม
วีอา:ไม่ต้องหรอกครับ ผมเกรงใจ
ผมรู้ว่าเขาลืมผมจริงๆ และหลายๆเดือนต่อมาผมก็ทำซ้ำๆแนะนำตัวทุกวันเพื่อหวังไว้ว่าเขาจะจำผมได้บ้างแต่กละบไม่ได้ช่วยอะไรเลย จนวันสุดท้าย ที่เขาจะได้อยู่กับผม
08.00 (บทสนทนา)
วีอา:พรุ่งนี้มาเที่ยวกับฉันอีกได้ไหม
เคส:ผมไก็สิครับ(รู้ว่าพรุ่งนี้เขาจะไม่อยู่แล้ว)
วีอา:ผมชอบมากเลยนะครับเวลาที่ได้อยู่กับคุณ อยู่ๆผมก็นึกว่าผมเคยไปเที่ยวกับคุณที่ไหนบ้าง
วีอา:ผมจำได้ว่าผมเป็นโรคมะเร็งนิ แล้วพรุ่งนี้...
เคส:ใช่ครับ พรุ่งนี้เราคงมาเที่ยวกับผมไม่ได้แล้วแหละ
วีฮา:แย่จริง😕 ผมอยากอยู่กับคุณตลอดเวลาเลย
เคส:ผมก็อยากครับ อยากอยู่ตลอดไปเลย
--คำบัญยายจากวีอา
ผมได้อยู่กับคุณแล้วมีความสุขมากๆเลยอยากให้เรามีพรุ่งนี้😕 คุณผมให้ผมมีความสุขแม้ว่าผมจะจำคุณไม่คาอยได้แต่ขอบคุณช่วงเวลาดีด้วยนะครับ ผมจำไม่ได้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ผมรักคุณนะครับ
------
หลังจากเขาพูดเสร็จผมน้ำตาไหลตลอดเวลา และผมได้กอดเขาเป็นรอบสุดท้าย และอยู่ๆภาพที่ผมอยู่กับเขาก็ดำมืดลง
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากนั้นผมได้ตื่นขึ้นในห้องของเขา ผมมองดูนาฬิกาในมือถือเพื่อจากดูเวลาว่าเหลืออีกกี่ชม. แต่หลังจากที่ผมดูน้ำตาผมเริ่มไหลอีกรอบเพราะนี้คืออีกวันแล้ว ผมรีบลุกจากเตียงและได้พบจดหมายหนึ่งวางอยู่ผมหยิบขึ้นมาอ่าน
ฝันดีนะครับ ผมขอลาคุณนะถ้าคุณตื่นมาแล้วผมอยากจะบอกว่าผมอยู่กับคุณได้แค่ยี้แหละครับ ขอบคุณเวลาดีๆนะครับ :จากวีอา
หลังจากอ่านจนหมายนี้เสร็จผมรีบขึ้
นรถเพื่อไปร.พ หลังจากถึงร.พ ผมเห็นหมอเดินไปเดินมาหน้าห้องฉุกเฉิน ผมได้เขาไปถาม ในห้องนั้นคือเขา ผมขอร้องหมอให้ผมได้เจอเขาเป็นครั้งสุดท้าย ผมขอร้องอยู่นานจนหมอให้ผมเข้าไป ตอนที่ผมเขาไปผมเจอผมนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับหมอและพยาบาลรอบตัว ผมวิ่งตรงไปหาเขา ก่อนที่เขาจะหลับตาผมได้จับมือเขาและพูดว่า"ผมรักคุณ)เขาได้แค่ยิ้มและตอบว่า"คุณเป็นใคร" ผมอยากจะกอดเขามากแต่มันคงไม่ได้ และเขาก็พูด"ผมแกล้งคุณน่า"
ทันทีที่เขาพุดยังไม่จบ พยาบาลก็พูดขึ้นว่า คนไข้ใกล้จะหมดลมหายใจแล้วนะคะ เขาพูดขึ้นว่า"ผมก็..รักคุณนะ บายนะเด็กดี"หละงจากที่เขาพูดจบเขาก็หลับตาลงและหมดลมหายใจตรงนั้น ผมได้แต่ยืนร้องไห้และจับมือที่ยังอุ่นๆของเขา😭
7ปีต่อมา....
ผมลืมเรื่องทั้งหมดไปแล้วจนผมได้เดินผ่านห้องเขาแต่เรื่องทั้งหมดมันก็ดันติดอยู่ในห้อง ผมตัดสินใจว่าจะเผาของทั้งหมดในห้อง ผมจึงเรียกแม่มาเพื่อจะทำความสะอาดทั้งหมด ระหว่างที่ผมกำลังสทุกเล่มหนึ่ง ผมลองเปิดดูก็เจอแต่สิ่งที่เขียนไว้นานแล้ว ผมได้ลองอ่านหน้าแรกก็รู้ว่าเขาได้เขียนถึงผมไว้ และมีกน้าหนึ่งที่มีดอกกุหลาบและแหวนคั้นไว้อยู่ผมเลือกจากวางไว้เชยๆและหาอย่างอื่นจนผมพบจนหมายที่เขียนไว้นานเมื่อกันในจนหมายนั้น
1/1/2559 (ผมหวังว่าคุณจะได้อ่านมัน)
ถ้าคุณได้พบจนหมายของผม ผมคงไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว ผมขอบคุณนะที่เขามาในชีวิตผม คุณทำให้ผมมีความสุขที่สุดผมีรักคุณมาก ผมไม่อยากจากคุณไปเลยผมขอโทษที่ผมไปก่อนคุณ คุณคือคนรักของผม ผมอยากมีชีวิตอีกครั้งเพื่อมาอยู่กับคุณแต่มันคงเป็นไปไม่ได้ ถ้าคุณอ่านมาถึงตรงนี้แล้วผมจะบอกอีกครั้งว่า ผมรักคุณที่สุดในโลกเลย อยากจะเอ่ยปากบอกคุณทุกเวลาว่าผมรักคุณและรักคุณคนเดียว
-ผขอโทษที่ไม่อยู่เป็นเพื่อนคุณ ขอให้มีความสุขบนโลกใบนี้นะ ผมรักคุณที่สุดในโลกเลย
;จากซีอา💗
(แอดมาต่อในเรื่องสั้นให้นะ แต่งไปร้องไปเปิดเพลงคู่ชีวิตด้วย😭😭😭😭)
