ขอบคุณที่เคยอยู่ด้วยกันมากตลอดนี้ปีสุดถ้ายแล้วที่จะได้อยู่ด้วยกัน จะได้เจอกันอีกเมื่อไรก็ยังไม่รู้เลย ปี2556
ขอบคุณที่อยู่มาด้วยๆกันตั้งแต่อนุบาลจนป.6 ทุกคนก็ต้องต่างแยกกันไป จะไม่ลืมเลยเรื่องที่เคยทำด้วยกัน
ให้ยังไง แม้ว่ามันจะเป็นแค่เวลาสั้นๆ มันดูไม่เหมือนที่คิดไว้เลย 8ปีมันไวจังนะ เราจะไม่ลืมเลยพวกมึงเป็นเพื่อนดีที่สุดเลย ขอบคุณที่เป็นมากกว่าเพื่อน ไปไหนไปด้วยกัน
( ไบร์ท วิ ลิต้า แก้ม แอม ไอซ์(ช) ไอซ์(ญ) ปีใหม่ กุล จ๋า แมนยู กาย ภูมิ เนม)
ถ้าโตไปเราจะคุยกันแบบไหนนะ จะคุยแบบเดิมรึเปล่านะ
(วิ) วิมึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดเลยนะ มึงเป็นทุกอย่างจริงๆ เดี๋ยวก็ต้องแยกกันแล้ว มึงไม่ไช่แค่เพื่อนรัก แต่มึงคือพี่น้องกูที่กูพร้อมยอมให้มึงทุกอย่าง ถ้ากูได้อยู่กับมึงอีกกูก็อย่างอยู่ไปนานๆเลย แต่ก็นะมีพบก็ต้องมีจาก
จะให้ย้อนเวลาไปก็คงไม่ได้ ก็ไม่ไช่นิยายนิที่จะทำอะไรก็ได้ เมื่อก่อนก็คิดนะว่าไม่อยากให้เกิดขึ้นคิดฝันกันไว้ว่าจะอยู่ด้วยกัน แต่มันก็คงจบแค่นี้แหละ ดูแลตัวเองด้วยนะ ปัจฉิมปีนี้มึงอยากได้อะไรว่ะกูให้มึงได้นะ แต่สิ่งที่กูอยากได้มันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก
ให้มึงเคยทะเลาะกัน หรือตบตีกัน ยังไงมึงก็รักกัน กูรู้
จะลืมก็ลืมไม่ได้ เมื่อก่อนแม่งเห็นหน้าจนเบื่อแต่ตอนนี้มันรู้สึกอยากเจอทุกวัน อยากไปร.รก็เพราะเพื่อน ถ้าขาดเพื่อนไปมันคงเงียบมากเลยสินะ ไช่เดี๋ยวกูก็ลืม แต่ก็นะถ้าภาพมันยังอยู่กูก็ไม่ลืมหรอก 555ที่เล่ามามันดูปัญญาอ่อนดีนะ แต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆอะนะ
กูรักพวกมึงมากๆไอเพื่อนรัก!!!
