กาลครั้งหนึ่ง มีสาวผมยาวผู้หนึ่งงดงามเหมือนดอกไม้ใครเห็นก็รักหลงเธอได้เข้าโรงเรียนที่เรียนทีแรกมีคนชมเธอว่าสวยมากมายแต่เธอไม่สนใจใครเพราะชีวิตเธอไม่อยากอยู่บนโลกอีกแล้วเธอเป็นโรคชนิดหนึ่งทำให้น้ำตาไหลตลอดทำให้รู้สึกเหงาแล้วเธอทำลายตัวเองตามตัวเธอมีแผลเต็มไปหมดแต่ภายนอกคนนึกว่าเธอยิ้มแย้มแจ่มใสมีอารมณ์ขันแต่ในใจเธอนั้นมีแต่ความเศร้าเสียใจเครียดเต็มไปหมด
รอยยิ้มของเธอทำให้คนอื่นดีใจแต่ยิ้มนั้นมีแต่ความสุขเศร้าเสียใจที่บอกใครไม่ได้ก็แค่นั้นความรู้สึกที่มีในนั้นเหมือนในชีวิตจริงคนเราทั้งโศกเศร้าเสียใจเต็มไปหมดจนคิดว่าไม่อยากอยู่ในโลกใบนี้อีกต่อไป
จบ
