ไงฉันชื่อริน
ฉันอยากมาเล่าเกี่ยวกับชีวิตของฉัน
ที่โดนเเกล้งจากที่โรงเรียนทุกๆวันจนฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
หลายครั้งที่ต้องไปโรงเรียนฉันมักจะโดนแกล้งจากเพื่อนในห้องเรียน
แถม พวกเขายังบลูลี่ฉันทำร้ายฉันบางวันฉันเกือบโดนรถชนเพราะพวกเขาผลักฉันตอน
ข้ามถนนแต่รถคันนั้นเบรกทันฉันมองพวกเพื่อนด้วยแววตาเศร้าเขาดูโมโหมากแล้วเขาก็พูดขึ้นว่า"ทำไมมันไม่โดนชนตาย" หลังจากนั้นฉันก็เหม่อสักพักฉันก็ลุกไปเพราะพึ่งนึกได้ว่าอยู่ขวางรถที่เกือบชนตัวเองอยู่เลยรีบวิ่งออกไปพอถึงบ้านแม่ก็ถามว่า"ทำไมกลับมาช้านักพวกฉันกับลูกหิวแล้ว" ฉันก็บอกเหตุผลไปแล้วพ่อก็เดินมาพูดมาแล้วพูดว่า"ดีละที่ไม่ตายถ้าตายใครจะทำความสะอาดบ้าน" จากนั้นพ่อแม่และน้องสาวก็ขำกันใหญ่ส่วนฉันก็ไปเก็บของแล้วเดินไปมาทำอาหารให้พวกเขาต่อฉันคิดว่าทำไมฉันเหมือนคนรับใช้เลยนะหลังจากที่แม่แท้ๆฉันทิ้งฉันไปมีสามีไหม่พ่อก็พาแม่เลี้ยงเเละลูกติดของเขาก้าวเข้ามาในบ้านของฉันกับพ่อพอพวกเขาอยู่ไปได้สักพักพ่อก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือบางวันน้องก็รังแกฉันทั้งตบหน้า, หยิกหรอกัดแขนฉันฉันไปบอกพ่อพ่อก็บอกว่าช่างมันสิแกไม่ตายสักหน่อย
และวันนึงน้องหยิกตัวเองแล้วไปฟ้องพ่อแม่ว่าฉันหยิกเธอพอพ่อได้ยินเขาก็ปลอบน้องใหญ่เลยส่วนแม่เรียกฉันไปแล้วเขาก็ตีฉันจนแขนและหลังฉันฟกช้ำไปหมดตกกลางคืนฉันร้องไห้หนักมากเพราะไม่มีที่ไหนไม่มีใครมาปลอบมาพาฉันออกไปจากความรู้สึกที่ฉันอัดอั้นและเสียใจมากที่สุดบางวันฉันท้อจนทำร้ายตัวเองฉันอยากไปจากโลกนี้มากและคิดว่า"ถ้าตายไปทุกคนคงจะสนใจฉันบ้าง" สุดท้ายวันที่ฉันใฝ่ฝันและรอมาตลอดก็มาวันนั้นตกดึกตอนที่ทุกคนหลับฉันคิดแอบออกมาจากบ้านก่อนไปฉันเดินไปบอกลาทุกคนในบ้านเงียบๆก่อนจะเดินออกจากบ้านไปฉันเดินถึงร้านสะดวกซื้อและซื้อน้ำอัดลมฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงจุดชมวิวที่สวนสาธารณะที่นั้นมีที่กั้นและมีป้ายบอกว่าห้ามปีนระวังตกฉันมองดูป้ายแล้วฉันก็หัวเราะออกมา"555"จากนั้นฉันก็คิดว่าถ้าฉันโดดลงไปฉันจะตายไหมนะถ้าคนที่บ้านรู้ว่าฉันตายเขาจะเสียใจไหมนะไม่สิเขาน่าจะดีใจมากกว่าพอคิดจบฉันก็หยิบน้ำอัดลมที่ซื้อมาดื่มและพูดกับตัวเองมาฉันเหนื่อยมากมากแล้วถ้าตายวันนี้คงจะดีหลังจากกินน้ำเสร็จฉันปีนขึ้นไปบนรั้วกั้นและพูดว่าลาก่อนฉันกระโดดลงไปแล้วจบชีวิตตัวเอง...
