( ปีพุทธศักราชที่ 1825 )
สมชัยอาณาจักรสุโขทัยที่มีพ่อขุนรามคำแหงเป็นกษัตริย์
ที่เรือนแห่งหนึ่ง (๐๖ : ๒๑ )
“ ไปๆไปๆเพลานี้จะรอช้าอยู่ใย ” เสียงของแม่ถนาดังขึ้น แม่ถนาหญิงสาวผู้ที่มีสามีเป็นถึงขุนนางชนชั้นระดับสูง แถมมีลูกชายอันเป็นที่รักอย่าง อัสถา
ภายในหอหลังของเรือนที่ตอนนี้เหล่าบ่าวไพร่ก็กำลังยุ่งอยู่กับการจัดสำรับเพื่อไปเข้าวัดในวันนี้
“ พวกเจ้ายุ่งวุ่นวายกัน มีอันใดเกิดขึ้นรึ ”
ชายหนุ่มร่างโปร่ง หรือ พ่ออัสถา พูดขึ้นพร้อมกับเดินออกมาจากห้องในสภาพที่พึ่งตื่น
บ่าวไพร่เห็นจึงตกใจยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับรีบจับชายหนุ่มไปแต่งตัวอาลน้ำเพื่อจะไปเข้าวัดพร้อมกับท่านหญิงใหญ่
( ๐๗ : ๔๘ )
ที่หน้าเรือนใหญ่ ที่ตอนนี้มีท่านหญิงและท่านขุนพร้อมกับชายหนุ่มนั่งพูดคุยกัน
" อัสถา ลูกก็โตเป็นชายแล้วใยจึงไม่ยอมแต่งสักทีละ " ขุนเพียงผู้เป็นพ่อพูดขึ้น เสริมด้วยคำพูดของผู้เป็นแม่
“ นั้นสิ จะให้จัดเลยรึไม่ ยังไงเจ้าก็ต้องแต่งกับคนที่แม่และพ่เลือกไว้ให้ ”
ชายหนุ่มทำได้เพียงนั่งฟังความคิดเห็นจากฝ่ายของพ่อและแม่พร้อมกับครุ่นคิดอยู่พักใหญ่
แต่ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดอะไร เสียงไอ้เจี๊ยบเด็กประตำเรือนก็ดังขึ้น ( ลูกสาวของพระยานางเสด็จมาแล้ว )
ท่านหญิงพร้อมกับท่านขุนจึงลุกเดินออกไปเพื่อไปต้อนรับหญิงสาวผู้นั้น ส่วนชายหนุ่มก็ไม่ได้ตามไปแต่อย่างใด เพียงแค่นั่งอยู่เฉยๆ
“ ท่านๆ ท่านอัสถา ” เสียงเรียกชื่อของชายหนุ่มดังขึ้น เสียงนี้เป็นเสียงของคุณชายจากวังหลังผู้ที่เป็นลูกน้อยจากเมียของบ่าวและนาย
ชายหนุ่มรีบวิ่งไปหาร่างสูงก่อนจะเอายถามขึ้น
“ เจ้ามาได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าท่านโดนกักขังอยู่ที่วังหลังแล้วรึ ”
“ ข้าแหกจากทหารมา ”
“ เจ้ามามีอันใดรึ ”
“ ข้ามาเพียงแค่คิดถึงท่าน และมาพร้อมกับคำถามหนึ่งข้อ ”
ชายหนุ่มพยักหน้าให้อีกคน เพื่อวห้อีกคนพูดสิ่งที่จะถามออกมา
“ เจ้าจะหนีไปกลับจ้ารึไหม หนีไปทางตะวันออกได้รึไหม หนีไปไกลๆเราจะได้อยู่กันสองคน ”
“ ไม่ ”
ชายหนุ่มปฎิเสธร่างสูงพร้อมกับสายตาที่เศร้าหมอง ร่าฃสูงไม่ตอบโต้แต่ก็รู้เหตุว่าทำไมชายหนุ่มจึงปฎิเสธ
“ อัสถาลูก ! ออกมานี้หน่อย ”
ขายหนุ่ใได้ยินเสียงเรียกจึงรีบออกไปพร้อมกับบอกให้ร่างสูงรีลหนีเพราะอาจจะถูกจับได้ว่าหนีมา
( ย้อนกลับไปห้าวันหลังจากวันนี้ )
ยามราตรีที่ไรซึ่งสิ่งแสงไฟ มีแต่แสงเล็กๆจากคบเพลิงของร่างสูงและแสงหิ่งห้อยที่วนไปมา
ร่างสูงและขายหนุ่มนั่งพูดคุยกับถึงอนาคตที่เป็นไปไม่ได้ เพราะสมัยนั้นการรักร่วมเพศถือเป็นการผิดผีไม่ถูกขังก็ประหาร
“ ข้ากลัวจังถ้าวันใดต้องแยกจากเจ้า กลัวจะไม่เห็นหน้าอีก ”
“ งั้นถ้าเราหนีไปละ ”
“ อย่าเลยเมฆา มันอันตรายต่อตัวเจ้า ”
ทั้งสองนั่งจับพร้อมกับกอดกัน
:
:
:
ชายหนุ่ม อัสถา ผู้มีพ่อแม่เป็นขุนนางกับหญิงสาวผุ้ที่มาจากสกุลใหญ่ ส่วน ร่างสูง เมฆาผู้เป็นลูกน้อยของขุนกับบ่าวที่ได้หนีไปมีลูก แต่สุดท้ายก็ไม่รอด
ความรักครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่สวยงาม เพราะสมัยนั้นการรักร่วมเพศถือเป็นการผิด ประหารหรือไม่งั้นก็จับขังหรือทำให้ทั้งสองแยกจากกันตลอดชั่วนิรันดร์กาล
