ในวันวันหนึ่งที่เป็นวันปกติของผมทำงานที่เดิมทุกอย่างเหมือนเดิม.ผมไม่ชอบมัน..ผมใฝ่ฝันว่าซักวันหนึ่งที่วันนั้นเป็นวันพิเศษของผม..ที่จะได้ใช้ชีวิตสนุกสนานไปทั้ว... แล้ววันนั้นก็มาถึง วันนั้นเป็นวันปกติผมนอนตามปกติ..แล้วได้ตื่นขึ้น ทุกอย่างช่างน่าอัศจรรย์มากม้าที่มีปีกและเขาปลาที่ว่ายในอากาศป่าที่มีแสงสว่างส่องประกายในตอนกลางคืน..มันช่างอัศจรรย์มาก...แล้วผมเดินไปจนไปเจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่มีปีกหูยาวมีหางที่ขาวและสวยเหมือนกับสีผิวของเขาผมสีเขียวอ่อนที่ผสมกับดวงตาสีฟ้าครามได้อย่างลงตัว..เขางดงามมาก..ผมกับเขาได้ทำความรู้จักกัน..เขาชื่อ"ฮันโรส"เป็นชื่อที่แปลกแต่เขาบอกให้เรียกอย่างนั้น ผมและ"ฮันโรส"ได้ใช้ชีวิตด้วยกันจนผมคิดว่านี่ไม่ใช่ฝันแต่มันคือความจริงผมอยากอยู่ที่นี่ตลอดไปเลยล่ะ...จนวันแล้ววันเล่า..ผมเริ่มเชื่อสนิทใจว่านี่ไม่ใช่ความฝันจนกระทั่งผมลืมไปแล้วว่า"อะไรที่เรียกว่าฝัน"...ผมใช้ชีวิตกับ"ฮันโรส" เขาสอนสิ่งต่างๆให้กับผม...ผมรู้สึกไม่อยากที่จะจากับ"ฮันโรส" ผมรู้สึกบางอย่างบางอย่างที่ทำให้ใจผมเต้นแรงผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร...แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก...หลังจากผ่านไปไม่กี่วันผมสังเกตว่าอาการที่ผมเป็นจะเป็นตอนที่อยู่กับ"ฮันโรส"ทุกครั้งผมได้ใช้ชีวิตเรียบง่าย.....จนมาถึงวันวันหนึ่ง...ที่ผมป่วยหนักจนผิดปกติ...
ผม: แค็กๆ!!
ฮันโรส://เดินเข้ามาพร้อมกับโจ๊ก
ผม://พยุงตัวเองนั่ง
ฮันโรส://เป่าโจ๊ก+ป้อน
ผม://กิน
หลังกินเสร็จ
ฮันโรส: นี่เป็นไงบ้าง รู้สึกเป็นไรบ้าง
ผม: อืม ไม่เป็นอะไรมากหรอก
ฮันโรส: งั้นหรอ//ก้มหน้า
ทั้งที่ฉันเป็นคนทำให้นายเป็นแบบนี้//เงยหน้า
ผม: เอ๊ะ
ผมไม่รู้ว่า"ฮันโรส"กำลังพูดอะไรเขาไม่ได้ทำอะไรผิดซักหนอย
ฮันโรส:นายนะ...ควรที่จะตื่นได้แล้วนะ...นายเริ่มอาการแย่แล้ว
ผม: อะไรกัน... ผมจะอยู่กับคุยต่อให้ตายผมก็จะอยู่!!!
ฮันโรส: อืม ถ้านายจะอยู่นานก็ต้องทนนะ
ผม: อืม
หลังจากผ่านไปหลายวันผมก็ดีขึ้นแบบก้าวกระโดด หลังจากทัน โรส กลับมาจากหาสมุนไพรเขารีบวิ่งมากอดผมอย่างเร็ว
ฮันโรส: //กอดผม
ผม: //กอดตอบ
(อะไรกันแน่ที่เรียกว่าฝัน)
ในโลกความเป็นจริง
ผม://นอนอยู่โรงพยาบาล
//ตาย
ตี๊ด—
คุณหมอค่ะ!!คนไข้ห้อง 666 เสียชีวิตแล้วค่ะ!!!
ณ งานศพ(จบลง)ผ่านไป 6 วัน
ดอก*ฮิกันบานะที่ผสมผสานกับก้านดอกกุหลาบได้พันรอบพื้นที่ศพของผมเขาไว้*
–จบ– ขอบคุณถ้าคุณอ่านละเอียด
