ตอนนั้นผมอายุ 11-12 ตอนนั้นผมชอบตกปลามาก ตอนที่ผมจะตกปลาก็มักจะตกที่ปากซอย เออ!!! บ้านผมนะตั้งอยู่ในซอยแต่ผมจะไปตกไม่ค่อยลึกเท่าไร วันนั้นผมนึกอย่างไงก็ไม่รู้ผมปั่นจักรยานคู่ใจเข้าไปในซอยลึกเลยละ พอผมได้จุดตกดีๆก็จอดและก็ตก วันนัันได้กลับมา4-5ตัวมั้งจำไม่ค่อยได้พอผมจะกลับ นึกสภาพผมอยู่บนถนนลูกรังถัดไปทางขวาจะเป็นครองและอีกฝั่งหนึ่งจะเป็นป่าไผ่ วันนั้นผมก็กลับเย็นมากพอปั่นไปได้ไม่ถึงไหนฟ้าก็มืดลงมืดลง ในซอยผมอะปากซอยก็พอยังมีเสาไฟอยู่แหละ แต่พอเข้าไปค้างในลึกๆก็ไม่มีบ้านคนเลยไม่มีเสาไฟและไม่ค่อยมีคนผ่านทางนั้นด้วย ผมก็ปั่นไปเรื่อยๆ ปั่นไปด้วยเสียวหลังไปด้วย และผมก็ได้ยินเสียงดัง ตุบ!!! และก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งตามหลังมา ผมก็ปั่นแบบสุดขีดเลย แต่โชคดันไม่เข้าข้าง โซ่หลุดตอนนั้นผมนึกในใจ"ไม่อยู่ต่อโซ่แล้ว"ผมวิ่งวิ่งแบบลืมเหนื่อยเลยอะ เสียงนั้นก็วิ่งไล่ตามผมไม่หยุดพอผมวิ่งมาถึงจุดที่มีไฟเสียงนั้นก็หยุดลง แต่ผมไม่ยอมหยุดวิ่ง ผมวิ่งจนถึงบ้านเลย พอผมุถึงแล้ว พ่อกลับแม่ก็มาดูผมด้วยหน้าตาที่แปลกในและท่านก็บอกให้ผมใจเย็น พอผมตั้งสติและใจเย็นลงก็ได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อกลับแม่ฟัง หลังจากนั้นผมก็ไม่เข้าไปในซอยนั้นเลย~~~
สวัสดีครับ ^_________^ จากผมเป็นนักเขียนไหม่ก็อาจจะมีข้อผิดพลาดกันบ้างผมก็ขออภัยไว้ด้วยนะครับ
