ไอเดีย ลูกครึ่งเทพ/มาร ทำหน้าที่เป็นคิวปิดน้อยที่คอยช่วยคนให้สมหวังเพื่อที่จะได้เป็นเทพเต็มตัว แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพราะไอเดียมีเลือดของมารผสมอยู่ในตัวทำให้เป็นเทพช้ากว่าเทพตนอื่น
วันหนึ่ง ไอเดียเช็คค่าเปอร์เซ็นความรักของเหล่ามนุษย์ แล้วบังเอิญเจอเปอร์เซ็นความรักของมนุษย์คนหนึ่งที่สูงมากเท่าที่ไอเดียเคยเห็นมา ไอเดียมีความคิดจะช่วยมนุษย์คนนั้นให้สมหวัง ถึงต้องแหกกฎสวรรค์ที่ต้องห้ามลงไปที่โลกมนุษย์ และช่วยเหลือคนที่ไม่ใช่คู่ลิขิตกันก็ตาม....
"มนุษย์ผู้นั้นสินะ ที่ยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อคนที่ชอบ!" ไอเดียเอ่ยออกไปด้วยความตื่นเต้น
"ข้าช่วยเจ้าได้นะ เจ้าชอบคนผู้นั้นใช่หรือไม่"ไอเดียพูดกับมนุษย์หนุ่มคนนั้นพร้อมชี้ไปที่คนที่เขาชอบ
"นายรู้ได้ยังไง?!" ชายหนุ่มคนนั้นหันมาด้วยความตกใจ
"ใช่จริงด้วย~"ไอเดียพูดแซว
"นายเป็นใคร" มนุษย์หนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบพร้อมขมวดคิ้ว
"ข้าคือคนที่จะทำให้เจ้าสมหวังกับความรักอย่างไรเล่า"
ไอเดียตอบพร้อมยิ้ม
"ฉันมีวิธีของตัวเอง ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนาย"
มนุษย์หนุ่มพูดจบก็ลุกเดินหนีออกไป แต่ไอเดียไม่ยอม เขาอยากช่วยให้มนุษย์คนนั้นสมหวังจึงตามตื้อไม่เลิก
"อย่างน้อยก็บอกชื่อให้ข้ารู้บ้างซี้ หนีข้าทำไมเล่า"
ไอเดียพูดแล้วเบะปาก
"น่ารำคาญ" มนุษย์หนุ่มเอ่ย แล้วเร่งฝีเท้าขึ้น
"ข้าชื่อไอเดียนะ เจ้าชื่ออะไรบอกข้าหน่อยสิ~"
ไอเดียยังคงวิ่งตาม
"หืม เจ้าหยุดเดินแล้วหรือ ทำไมล่ะ รำคาญข้ามิใช่รึ"
ไอเดียพูดจบก็มองไปทางที่มนุษย์หนุ่มกำลังมอง
เขาเห็นคนที่มนุษย์คนนั้นชอบกำลังจูบอย่างดูดดื่มกับคู่ลิขิตของตน มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลย แต่ทำไมไอเดียรู้สึกเศร้า เพราะสีหน้าของมนุษย์หนุ่มคนนั้นงั้นเหรอ?
สีหน้ามนุษย์หนุ่มคนนั้นเหมือนจะโกรธไปพร้อมกับเศร้าในเวลาเดียวกัน ไอเดียไม่อยากให้มนุษย์หนุ่มต้องเห็นภาพแบบนี้จึงลากเขาออกมา
"เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว ไม่หล่อเลยนะ"ไอเดียพูดพร้อมจับปากของมนุษย์หนุ่มให้ยิ้มขึ้น
"ตอนนั้นนายถามฉันใช่มั้ยว่าชื่ออะไร...." มนุษย์หนุ่มถาม
"ใช่ๆๆ เจ้าชื่ออะไรงั้นหรือ"ไอเดียตาลุกวาว
"ฉันชื่อทิวลิป" ทิวลิปพูดเสียงนิ่ง
"ชื่อเหมือนดอกไม้ชนิดหนึ่งเลย! เจ้าคงเหมือนดอกทิวลิปสีขาวที่ยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อคนที่เจ้าชอบสินะ!" ไอเดียกล่าว
ทิวลิปถึงกับชะงักกับคำตอบ เพราะไม่เคยมีใครกล่าวกับเขาแบบนี้ มีแต่คนบอกว่าชื่อเขาคือดอกไม้ที่สื่อถึงรักที่หมดหวัง ไม่สมหวังกับความรัก จะทำให้คนรอบข้างแตกแยก....
"ทิวลิปๆ เจ้ายอมเป็นเพื่อนกับข้าแล้วใช่หรือไม่"
ไอเดียพูดพร้อมยิ้มและยื่นมือมาตรงหน้าทิวลิป
ทิวลิปรู้สึกสับสนว่านี่คือความรู้สึกอะไร หรือนี่เขา...
กำลังดีใจอยู่?
ทิวลิปจับมือไอเดียแล้วลุกขึ้น ตอนนี้เขารับรู้แล้วว่านี่คือความรู้สึกของความสุข💖
"เอางี้มั้ย ถ้าข้าช่วยเจ้าจีบคนที่เจ้าชอบได้สำเร็จเมื่อไหร่ ข้าจะหายไปเอง"ไอเดียพูดพร้อมยิ้ม ไอเดียรู้อยู่แก่ใจว่าทิวลิปคงไม่ชอบคนน่ารำคาญแบบเขา
" อืม " ทิวลิปตกลง
เวลาผ่านไป5ปี......
ทิวลิปและไอเดียสนิทกันมากเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทเลยล่ะ ไอเดียช่วยคิดวิธีจีบคนที่ทิวลิปชอบ ส่วนทิวลิปเองก็สอนการใช้ชีวิตในโลกมนุษย์ให้ไอเดีย ทั้ง2คนไม่ได้หวังประโยชน์จากกัน แต่เพราะอยู่ด้วยกันแล้วสนุกมีความสุขตังหากล่ะ
จนกระทั่งก็มาถึงวัน.....
"ลัลลา~ฉิ๊งฉ่องดีกว่า~"ไอเดียกำลังอารมณ์ดีที่ทิวลิปใกล้จะสมหวัง?
มีเสียงฝีเท้าของคน2คนเดินมา ไอเดียได้ยินจึงรีบเอาป้ายเตือนพื้นลื่นมาไว้หน้าห้องนํ้าแล้วรีบเข้าไปซ่อนตัวอย่างเงียบที่สุด...
ใช่มันคือเสียงฝีเท้าของทิวลิปและคนๆนั้น(คนที่ทิวลิปชอบ) "ทิวลิปบอกว่าชอบเราใช่มั้ย" คนคนนั้นกล่าว
ทิวลิปเพียงพยักหน้ารับ
"หึ๊ ได้สิถ้านาย....." อ้อมลูบหน้าอกทิวลิปพร้อมพูดไป
" เอาลูกตาทั้ง2ข้างของยัยไอเดียมาให้ฉันสิ! " อ้อมเอ่ย
" ?!!! " ไอเดียกับทิวลิปถึงกับตกใจ
ที่อ้อมต้องการตาของไอเดียเพราะโลกที่พวกเขาอยู่วัดพลังกันที่ดวงตา ซึ่งดวงตาของไอเดียงดงามและบริสุทธิ์มีความสามารถลึกลับที่ไม่เคยมีใครรับรู้มาก่อน
(ไปดีกว่าเรา...เราต้องไปเตรียมให้ลูกตากับทิวลิป เขาจะได้สมปราถนา...เราจะไม่ผิดสัญญา จะได้หายไปสักที
ฮึก....) ไอเดียคิดในใจ พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว.....ไอเดียเลยใช้เวทเคลื่อนย้ายเพื่อไปรอทิวลิป
แต่คำตอบของทิวลิปกลับคือ....
" ขอโทษนะ ผมคงทำให้คุณไม่ได้ " ทิวลิปกล่าวเสียงเรียบพร้อมหน้านิ่ง
"ถ้านายทำไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้รับรักจากฉันเลย"อ้อมเอ่ยพร้อมยิ้มมุมปาก
"คุณคิดว่าผมชอบคุณจริงๆน่ะเหรอ เหอะแสดงว่าผมคงแสดงเนียนมากสินะ" ทิวลิปขมวดคิ้ว
" แสดงออกขนาดนั้นจะปฏิเสธฉันทำไม"อ้อมยังคงคิดว่าทิวลิปชอบตน
" ผมจะบอกอะไรให้นะยัยปากกลิ่นปลาร้า ผมทำเป็นชอบคุณเพราะไม่อยากให้ใครบางคนหายไปตังหากล่ะ"
" ผมชอบคุณ ใช่ แต่ แค่เคยไง ตั้งแต่เขาคนนั้นเข้ามาในชีวิตผม เขาคือแสงสว่าง คือความสุข คือเหตุผลที่ผมมีชีวิตอยู่ต่อ ไม่ใช่คุณ "
" ฉะ..ฉันไม่เชื่อนายหรอกนะ การกระทำนายมันบ่งบอกแล้ว!" อ้อมเริ่มสั่น
" การกระทำ? แบบนี้เหรอ?" ทิวลิปใช้มีดตัดผมของอ้อม
" กรี๊ดดดด ฉันจะไปฟ้องแน่! " อ้อมวิ่งหนีออกไป
ทิวลิปได้กลับไปหาไอเดีย แล้วเฝ้ามองอยู่ห่างๆสักพัก
" ฮึก มันจะจบแล้วเหรอ ไม่อยากกลับไปเลย😭 " ไอเดียร้องไห้ตัวสั่น
ทิวลิปที่เห็นอย่างนั้นจึงเดินเข้าไปหา แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินไอเดียเอ่ยว่า...
" ฉันไม่กล้าควักลูกตาตัวเองเลย... ไม่ได้สิ!
ทิวลิปต้องนำตาของฉันไปให้อ้อมนี่นา ถ้าฉันปฏิเสธก็ถือว่าฉันผิดสัญญา การลงมาที่นี่จะไม่มีความหมาย "
ทิวลิปได้รับรู้แล้วว่าไอเดียได้ยินสิ่งที่ตนกับอ้อมคุยกัน เขารู้ว่าไอเดียฟังถึงประโยคนั้นจะต้องรีบหนีไปสักที่เพื่อเตรียมพร้อมเป็นแน่ จึงไม่ได้ฟังในสิ่งที่เขาพูดหลังจากนั้น
จังหวะที่ไอเดียจะเริ่มควักลูกตาของตัวเอง
ได้มีมืออุ่นของทิวลิปเข้ามาจับห้ามไว้
" จะทำอะไร " ทิวลิปเอ่ยเพื่อความแน่ใจ
" ผมก็แค่...จะทำให้นายสมหวังไง... " ไอเดียฝืนยิ้มอย่างเห็นได้ชัด
" ฉันจะสมหวังถ้านายควักลูกตาตัวเองรึไง "
ทิวลิปเอ่ยเสียงเข้ม
" ก็ เพื่อแลกให้อ้อมรับรักนายนี่นา... " ไอเดียพูดด้วยสีหน้าหงอย
" นายแอบฟังจริงๆด้วย " ไอเดียได้ยินแบบนั้นได้ตกใจ
" นายไม่ต้องควักลูกตาเพื่อฉันหรอกนะ
ฉันเลือกนาย ไม่ใช่อ้อม ที่ฉันยังพยายามจีบอ้อม
ก็เพราะอยากอยู่กับนายนานๆ ไม่อยากให้นายหายไป อยากอยู่กับนายตลอดชีวิต ไม่ว่าจะกี่ปี่ก็ตาม แล้วก็....คนที่ฉันชอบคือนายนะ ไอเดีย "
ไอเดียอึ้งในสิ่งที่เขาได้ยิน มันเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย? ทิวลิปไม่เคยโกหกเราเลยนะ ไอเดียคิดในใจ สุดท้ายก็อดกั้นไว้ไม่ได้ ไอเดียร้องไห้ด้วยความดีใจ พร้อมโผล่เข้ากอดทิวลิป
ทิวลิปยิ้มด้วยความเอ็นดู เขาลูบหัวไอเดียเพื่อปลอบประโลม กอดจะจูบลงบนหน้าผากของคนตัวเล็ก
ทั้งสองเปิดใจคุยกัน ในระหว่างที่ไอเดียเผลอนั้น ทิวลิปได้ประกบจูบอันเร่าร้อน ไอเดียไม่ตกใจเลยด้วยซํ้า แต่กลับจูบตอบทิวลิปด้วยเช่นกัน.....
หลังจากวันนั้น.... ทิวลิปและไอเดียได้ตกลงคบหากัน
แต่เรื่องมันยังไม่จบเพียงเท่านี้.....
_________________________________________
รอติดตามต่อไปได้ แอดกะว่าจะทำนิยายเรื่องนี้อยู่แต่เอาเรื่องเก่าสักเรื่องให้จบก่อน;-;
*ยังไม่แก้คำผิด*
