~รักกับผี~
"นาย "
เสียงเรียกแห่งความรักของผม ได้บังเกิดขึ้นในเวลานั้น 'คิม' เด็กนักเรียนห้องมอห้าทับสาม ซึ่งผมก็ชอบเขามานานแล้วแต่เขาคงไม่รู้ตัวหรอกมั้ง ผมก็สนิทกับเขาไม่มากนัก แล้วผมก็พึ่งรู้ชื่อเล่นของเขาเพราะผมเป็นคนไม่เริ่มคุยก่อน เป็นคนเงียบๆประมาณนั้นมั้งเขาเป็นคนที่ทำให้ผมนั้นรักเขาไปตลอดกาล...
ถ้าถามว่าผมเป็นใครน่ะหรอ ก็คงต้องบอกก่อนว่าผมก็ไม่ได้เป็นคนเด่น คนดังอะไรหรอก
ผมชื่อ "กีต้าร์" ที่มีหกสาย นักเรียนชั้นมอห้าทับสี่
รูปร่างหน้าตาก็ก็ดูดีพอใช้ ไม่ได้ขี้เหร่อะไรหรอก สูง 156 ซม. -_- ส่วนน้ำหนักก็มาตรฐาน แค่ใครได้เห็นหน้า ก็ต่างพากันลุ่มหลงในตัวผม แล้วให้คำชมว่า " ไอเตี้ย TT "
" ห้ะ..เรียกเราหรอ? " ผมขานรับ ทำตัวปกติและแอบเขินนิดๆ...ก็คนที่แอบชอบ มาคุยด้วยอ่ะเนอะ><
" ใช่...นายนั่นแหละ "
" นายมีอะไรหรอ " ผมถามอีกฝ่ายด้วยความรันทด ทั้งเขิน และทำตัวไม่ค่อยจะถูก
" นายชื่อไรอ่ะ " อีกฝ่ายถาม
" เราชื่อ 'กีต้าร์' ...นายล่ะชื่ออะไรหรอ "
" อ๋อ...เราชื่อ 'คิม' " ชื่อเขาแม่งหล่อโคตรๆเลยอ่ะ เหมาะสมกับหน้าตาจริงๆ...TT
" อ๋อ... " ผมก็ตอบกลับไปสั้นๆ แค่นั้น เนื่องจากผมทำอะไรไม่ถูก
" เรา...มาเป็นเเฟนกันมั้ย " ห้ะ...อ้ากกก!!...ในใจผมกรี้ดลั่น คนที่ผมชอบเขาขอผมเป็นแฟน!!
" เราชอบนายมานานแล้วอ่ะ " ผมแทบจะขิตตรงนั้นเมื่อเขาบอกว่าชอบเราตั้งแต่ตอนไหนอ่ะ ผมไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าเขาก็ชอบผมมานานเหมือนกัน
" เราก็ชอบนายมานานแล้วเหมือนกัน " ไอเหี้ย สารภาพรักชัดๆ!!
" เรามาเป็นแฟนกันนะ "เฮืออกก><
" ครับ... " ผมตอบสั้นๆเช่นเคย
หลังจากที่ผมกับเขาได้คบเป็นแฟนกัน ผมมีความสุขมากๆ เขาทั้งคอยดูแลเอาใจใส่ผมกับทุกๆเรื่อง ทำให้ความสัมพันธ์ของเราสองคนเเน่นหนึบ ผมคบกับเขานานสิบเอ็ดเดือนจะเข้าหนึ่งปี ซึ่งนับจากวันนี้ในอีกในหนึ่งวันข้างหน้า ก็ถึงวันครบรอบหนึ่งปีแล้ว... วันนี้ผมมาโรงเรียน แต่เขาลาคุณครูไม่ได้มาโรงเรียน เขาบอกว่าพ่อเขาป่วยไม่สบายต้องดูแล ส่วนแม่ต้องไปทำงาน แล้วเขาก็บอกกับผมว่าจะมารับกลับบ้านตอนเย็นด้วย หลังจากเรียนเสร็จหมด
" เธอครับ "
" ครับเธอ " ผมตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่เสียงเขาดูแปลกไป หรือผมคิดไปเองไม่รู้นะ
" วันพรุ่งนี้วันอะไรครับ "
" วันครบรอบหนึ่งปีที่เราครองรักอยู่ด้วยกันไงครับ " ผมยิ้มให้กับอีกฝ่ายอย่างมีความสุข
" เค้ามีของขวัญให้เธอด้วยนะ " เค้ายิ้มให้ผมซึ่งรอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่บ่งบอกว่าเขามีความสุขมาก
" เค้าก็มีให้เธอเหมือนกันครับ "
" อยากรู้จังว่าของขวัญที่ว่าจะเป็นอะไรน้า "
"เค้าก็อยากรู้ว่ามันจะเป็นอะไรเหมือนกัน "
" วันนี้...เดี๋ยวเค้าไปส่งบ้านนะ "
" ขอบคุณนะคับเธอ "ผมยิ้มอย่างมีความสุข หลังจากนั้น เขาก็ขี่รถพาผมไปส่งที่บ้านผม ในระหว่างที่ขี่รถกลับ ผมกอดเอวเค้า แล้วผมก็รู้สึกแปลกๆอีกครั้ง เพราะตัวเขาเย็นมากๆ อากาศคงจะหนาวเย็น เลยตัวเย็นมั้ง ผมคงคิดมากไป ซึ่งเวลาก็มืดค่ำพอดี
" ขับกลับบ้านก่อนนะ...บายๆคับ " เขายิ้มให้ผม
" คับ ขี่รถดีๆนะคับเธอ...บายๆ " ผมตอบกลับเขา พร้อมยิ้มให้ จากนั้นเขาก็ขี่รถออกไป เมื่อผมเดินเข้าบ้าน แม่ผมก็ถามผมทันทีที่มาถึง
" ลูกกลับบ้านใครมาส่งหรอ " ทำไมแม่ผมถึงถามแปลกๆนะ
" กลับมากับแฟนคับแม่...แฟนผมมาส่ง " ผมก็ตอบแม่ไปตามความจริง
" เมื่อกี้แม่มองออกไปดู แม่ไม่เห็นใครมากับลูกเลยนะ " ทำไมแม่พูดแบบนี้ ในเมื่อเมื่อกี้ แฟนผมก็มาส่งผม
" แม่ตาฝาดรึป่าว...ช่างมันเถอะแม่ " ผมจึงไม่สนใจ คิดว่าแม่คงตาฝาดมองไม่เห็น ผมก็เดินขึ้นห้องไป อาบน้ำ กินข้าว จากนั้นผมก็นอนลงบนที่นอนรักของผม พรุ่งนี้วันเสาร์ ผมหยุด ผมคิดจะถามแฟนผมว่ามาสังสรรค์ที่บ้านผมหรือบ้านเขา ผมเลยโทรไปหาเขา แต่คนที่รับ กลับไม่ใช่แฟนผม:(
" ฮะโหลจ้า " เสียงผู้หญิง มีอายุ พูดขึ้น แต่เสียงของผู้หญิงคนนี้ดูแปลกๆ เหมือนพึ่งร้องไห้มา น้ำเสียงแหบเบา
" ฮะโหลครับ...นี่ใครรับสายครับ " ผมถามอีกฝ่าย
" แม่ของน้องคิมเองจ้า...นี่ใครละจ้ะ "
" ผมแฟนของคิมเองครับ...คิมอยู่ไหนอ่ะครับ...ผมขอคุยกับคิมหน่อยได้มั้ยครับ " ปลายสายเงียบสักพัก
" หนู...ลูกแม่เสียแล้วลูก " อะไรกัน เป็นไปได้ยังไง ในเมื่อไม่นานมานี้ พึ่งคุยกัน
" แม่พูดอะไรเนี่ย " ผมตอบกลับไปทันที
" จริงๆ...แม่ไม่ได้โกหกนะ "
" คิมเป็นอะไรเสียอ่ะแม่ " ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่น แล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมา
" เมื่อเย็นวันนี้คิมเขาขี่รถเสียหลักตกคลองจมน้ำเสีย " เย็นวันนี้เขามารับผมหนิ แล้วเขาไปจมน้ำได้ยังไง ผมงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างมาก จนผมคิดได้ว่า เมื่อเย็นที่เขามารับผมกลับบ้าน เขาดูผิดแปลกไป
ผมจึงตัดสินใจ ไปงานศพของเขาในเวลานั้นเลย ผมทำตัวไม่ถูกในงาน หลังจากงานศพเขาเสร็จเรียบร้อย ผมงง และคิดตลอดว่า เหตุกาลที่เกิดขึ้นวันนั้น มันคืออะไร แล้วของขวัญของผมมันคืออะไรกันแน่ มันฝังอยู่ในใจผมตลอดมา
" เค้าสัญญา...ว่าจะรักเธอ...ตลอดไป " ผมพูดทั้งน้ำตา...ผมรักเขามาก รักที่สุด และไม่เคยมีเเฟนอีกเลยหลังจากนั้นมา เพราะผมยังมีเขาอยู่เคียงข้างเสมอ .... รักกับผี...
จบบริบูรณ์
