คำเตือน*
📍นำอิมเมจบุคคลอื่นมาใช้เพื่ออรรถรสในอ่านเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาทำให้บุคคลใดเสียดาย เนื้อหามีคำหยาบคาย ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 17 ปี ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ Enjoy Reading🤍
ธรรมดาที่แสนพิเศษ
—
10.23 น.
"..กี้ มึงลุกไปหุงข้าวดิ กูหิวข้าว.."
ร่างบางออกเสียงสั่งในขณะที่นอนคว่ำหน้าซุกหาความอุ่นจากหมอนใบใหญ่อยู่ คนที่นอนข้างๆ ขยับเล็กน้อยก่อนจะงัวเงียลืมตาตื่นช้าๆ เพราะเสียงใสที่ไล่ไปหุงข้าว
"..กี่โมงแล้ววะเนี่ย.."
เขาบ่นพึมพัมกับตัวเองแต่ก็ไม่วายไปเข้าหูคนที่นอนอยู่ข้างกันจนได้
"มึงก็ดูนาฬิกาดิวะกี้"
"..คร้าบ ขอโทษคร้าบ"
เขาเอ่ยคำขอโทษทันที ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่ได้ผิดอะไรแต่เพราะตอนนี้แฟนหนุ่มขี้หงุดหงิดยังตื่นไม่เต็มตา อารมณ์คงไม่ดีเท่าไหร่เขาจึงเอ่ยไปก่อน
กี้ ค่อยๆ ลุกออกจากเตียงเบาๆ ก่อนจะเดินไปที่ครัว หลังจากล้างไม้ล้างมือเสร็จแล้วก็เริ่มหุงข้าวทันที เมื่อปิดฝาหม้อเรียบร้อยคนตัวเล็กก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่น่ารัก (?)
"หลีกไป จะเอาน้ำ"
อืมมม ต่อให้ทำหน้าดุๆ แบบนี้ก็น่ารัก
เมื่อไม่เห็นงานที่ต้องทำต่อ กี้ ก็ไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำก่อนจะเตรียมอุปกรณ์ เครื่องอาบน้ำให้แฟนหนุ่มหลังจากที่ตัวเองอาบน้ำเสร็จแล้วด้วย
"..หมึก เค้าไปซื้อกับข้าวนะ อยากกินอะไร"
"...เอาผัดผัก ใส่ผักเยอะๆ.."
คนตัวเล็กตะโกนออกมาจากในห้องน้ำ เขาตอบรับและคว้าเอากุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะออกจากห้องไป
เขาขับมอไซค์มาที่ตลาดใกล้ๆ กับคอนโดที่อยู่ไม่นานมากนักก็ถึง เมื่อจอดรถแล้วเขาก็เริ่มเดินล็อกหนึ่งซึ่งจะวางขายอาหารเช้า อย่างปาท่องโก๋ โจ๊ก ข้าวต้ม และขนมไทยง่ายๆ กี้เลือกตรงไปที่ร้านโจ๊กทันที
"ป้าครับ เอาโจ๊กเปล่าสามครับ สองถุงใส่ไข่เค็มครับ"
"จ้า...วันนี้แฟนไม่มาด้วยหรอ"
ป้าแซวยิ้มๆ สองมือก็ตักโจ๊กใส่ถุงอย่างคล่องแคล่ว กี้มีอาการหน้าร้อนเล็กน้อยเพราะยังไม่ชินแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรไป
"..ป้าให้สองถุงพิเศษเลย แฟนเรากินเยอะใช่มั้ยล่ะ.."
ป้าพูดขึ้น ขณะที่เอาถุงโจ๊กใส่ถุงอีกใบก่อนจะส่งให้เขาที่ยืนอยู่
"ขอบคุณครับ.."
เขายิ้มและส่งธนบัตรให้ป้าเมื่ออีกฝ่ายรับไปเขาก็ก้าวขายาวๆ ออกมาทันที แม้จะโดนแซวอยู่บ่อยครั้งแต่ก็อดที่จะเขินไม่ได้
เขาเดินเข้าร้านนี้ออกร้านนั้นพักหนึ่งก็ได้ของตามที่ต้องการจึงเดินกลับไปที่รถและเมื่อเช็คของว่าจะไม่หล่นระหว่างทางจึงขับกลับไปที่คอนโดทันที ป่านนี้คนที่รออยู่คนเตรียมคำบ่นไว้เป็นกระบุงแน่ๆ
10.57 น.
'แอ๊ด'
"..กว่าจะกลับ ท้องกูไส้กิ่วแล้วเนี่ย.."
นั่นไง เขาเคยเดาผิดเสียที่ไหน
"ใจเย็นๆ ครับ มาแล้วครับกับข้าว"
"ไปเตรียมจานให้ไวเลย กูหิวแล้วกูก็งอนด้วยกูไม่เตรียม"
คนที่รอในห้องงอแงก่อนจะมานั่งที่โต๊ะกินข้าวพลางทำหน้าบูดอยู่อย่างงั้น แต่กิริยาแบบนั้นไม่ได้ทำให้กี้เบื่อหรือรำคาญอาการนั้นแต่อย่างใด กลับรู้สึกเอ็นดูนิสัยเด็กของอีกคนมากกว่า เขาไม่ว่าไม่เถียงเตรียมจานใส่กับข้าวอย่างขะมักเขม้นเพราะกลัวคนตัวเล็กจะหน้าบูดเพราะหิวไปมากกว่านี้
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว แฟนหนุ่มของเขาก็ลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อยทันที โดยที่ไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาคู่หนึ่งที่มองอย่างเอ็นดูอยู่ตลอด อีกคนก็ตั้งใจเคี้ยวจนแก้มตุ่ยออกมา
"...ไข่เค็มที่กูชอบ รู้ใจว่ะ..."
คนที่เคี้ยวผักอยู่พูดขึ้นก่อนจะยกนิ้วโป้งให้คนที่นั่งตรงข้าม
มีอะไรบ้างที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับแฟนหนุ่มของเขา ก็รักมากขนาดนี้นี่นา
"..ไอกี้ มึงกินผักเข้าไปเดี๋ยวนี้.."
คนตัวเล็กดุทันทีที่เห็นเขาเขี่ยผักสีเขียวๆไว้ข้างจาน
"เค้าไม่ชอบอ่ะ"
"ถ้ามึงไม่กิน เย็นนี้เราจะกินหมูกระทะที่มีแต่ผัก เอาให้มึงอ้วกตายไปเลย"
"หมึก อย่าร้าย"
"กูพูดจริง"
เขาจำใจที่จะต้องกลืนผักสีเขียวเข้าท้องไปเพราะเป็นคำสั่งของแฟนหนุ่ม ;__; ใครกลัวเธอไม่มี๊เขาเรียกว่ายอมเธอต่างหาก
11.20 น.
"..กี้ เดี๋ยวกูมานะ ไปธุระให้แม่ก่อน.."
หลังจากมื้อเช้าจบลง แฟนหนุ่มของเขาจะต้องไปวิ่งเต้นบางอย่างให้ที่บ้านเกือบตลอด กี้จะใช้เวลาที่หมึกไม่อยู่ห้องในการทำความสะอาดทุกอย่างให้เรียบร้อย
เริ่มจากการล้างจาน แยกเศษอาหารและขยะฝูกใส่ถุงทิ้งขยะ กวาดห้อง ถูพื้น เช็ดกระจก ฯลฯ จนเวลาผ่านไปครึ่งค่อนชั่วโมงได้ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย
เมื่อมองไปรอบๆ ห้องทุกอย่างก็ใสวาววับราวกับห้องใหม่อย่างไรอย่างงั้น ปีนี้ก็คงเป็นปีที่เขาจะได้รางวัลพ่อบ้านดีเด่นอีกครั้งอย่างไม่ต้องสงสัย หลังจากการทำความสะอาดก็ได้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดเดิมแล้ว...
ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ออกมาจากห้องน้ำ ระหว่างนั้นก็เตรียมอุปกรณ์อาบน้ำของแฟนหนุ่มไว้คอยท่า หากคนอื่นมาเห็นคงจะคิดว่ามันเว่อมากๆ เลยแต่นี่คือสิ่งที่เขาทำจนชินมันเลยเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว
14.33 น.
เตรียมข้าวปลาอาหารออกมาอุ่นไว้ก็เป็นอันเรียบร้อย ได้เวลาพ่อบ้านพักผ่อนเสียที หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้วเขาก็เขาเข้าดิสคอสตี้ประจำและนัดเพื่อนสนิทอย่างฮุ่ยเตรียมดันแรงค์ของซีนี้ทันที
"..ไอฮุ่ยจบบน มึงสลับเลยเดี๋ยวกูจัดการต่อเอง.."
(เออ..)
"เฮ้ย อย่าเดินแหลมดิวะ มึงไม่เห็นฝั่งนั้นมันเดินหรอ เพลย์เซฟชิบหาย มันสอยมึงในพุ่มแน่"
(โทษๆ อัลติกูพร้อมละ)
"เค เตรียมบวกเลยจบกลางแล้วดันล่าง"
(..จ้าพ่อ..)
"กวนตีน"
(ฮ่าๆๆ แล้วซีซั่นนี้มึงจะลงปะวะ พี่ม้งแกฝากชวน)
"เดี๋ยวถามหมึกก่อน ถ้ามันลงกูก็ลง"
(ทำไมต้องถามหมึก มึงลงคนเดียวไม่ได้หรอวะ)
"..ก็แฟนกู มึงก็รู้ถ้าลงกูก็ต้องเก็บตัวซ้อม ไม่มีเวลาอยู่กับมันกูก็ไม่อยากไปหรอก.."
(ติดแฟนชิบหาย)
"..ไม่ต้องอิจฉา มึงแค่ไม่มีแฟนให้ติด"
(ควยเอ้ย!)
"...ฮ่าาาๆๆๆ.."
16.00 น.
"..เออ รอบนี้ดีว่ะ.."
(อยู่แล้วครับ)
"..กี้มึงเล่นไม่รอกูอ่ะ.."
เสียงทุ้มมีความงอนอยู่ในทีดังขึ้นจากด้านหลัง คนที่กำลังเล่นเกมอยู่วางมือถือลงก่อนจะหันไปหาคนที่เข้ามาใหม่ทันที
"กว่าจะกลับมา รู้มั้ยว่าคิดถึง"
"มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เล่นไม่รอเลย"
"..เธอเล่นปะล่ะ เล่นกับไอฮุ่ยอ่ะ.."
"เล่นเตี่ยวไม่เก่งว่ะ"
"เล่นเลย ไม่มีใครว่าหรอก เดี๋ยวเค้าไปอุ่นข้าวให้"
"โอเค๊ ก็ได้"
"..ไอฮุ่ย กูให้หมึกเล่นนะ มึงเดินดีๆ ล่ะอย่าเป็นภาระ.."
เขาพูดใส่ไมค์ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว ให้แฟนหนุ่มของเขาเล่นแทน
"...แพ้ว่ะ กูบอกแล้ว ว่ากูไม่เก่ง.."
(โห่ ถ้าไอกี้เล่นคงไม่ตึงแบบนี้แน่มึง ไม่เป็นไร ไว้เล่นกันสามคนก็ได้..กูไปละแม่ตาม)
"..โอเคมึง ไอกี้ก็เดินมาเรียกกูไปกินข้าวพอดี"
(อืม..ไว้เจอกัน บาย)
"บายยย"
"..คุยไรเยอะแยะ.."
"แพ้เลย มึงให้กูเล่นอ่ะ กูไม่เซียน"
"ไว้แก้มือ เวลาฝึกก็เอาไอดีเค้าฝึกก็ได้วินเล็ทเธอจะได้ไม่เสียไง"
"เลิกเป็นคนดีหน่อยดิวะ...หมั่นไส้"
คนตัวเล็กกว่าบีบจมูกแฟนหนุ่มที่เป็นคนดีมากเกินไปอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะเริ่มมื้อค่ำกันสองคน
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเรียบง่ายในทุกๆ วัน ไม่มีอะไรหวือหวาไปกว่านั้นแต่มันก็เป็นความสุขภายในห้องที่เต็มไปด้วยความรักที่ตลบอบอวลฟุ้งไปทั่วฯ
The End
