กาลลครั่งหนึ่งมีหนุ่มน้อยหน้าหวานมีนามว่าโนเอลเขาอาศัยอยู่กับแม่แค่2คนวันหนึ่งแม่ของโนเอลได้ทำการอบขนมเพื่อนำไปฝากคุณยายเลยฝากให้ลูกชายนำไปให้คุณยาย
"โอเอลนำขนมที่แม่อบไปฝากคุณยายด้วยนะลูก"
"ครับ"
โนเอลได้เตรียมตัวเขาชอบสีเลยมักจะใส่ชุดเสื้อคลุมสีแดงจนคนในหมู่บ้านเรียกหนุ่มน้อยหมวกเเดง
"จำไว้นะโนเอลอย่าเดินออกนอกเส้นทาง"
"แล้วอย่าไว้ใจคนแปลกหน้าหล่ะ"
ข้ารู้แล้วท่านแม่ทำเหมือนข้าเป็นเด็กไปได้"
โนเอลเริ่มออกเดินทางไปตามป่าจนพบกับเจ้าหมาป่าที่กำลังบาดเจ็บอยู่
"ช่วย...ข้าด้วย"
"เจ้าเป็นอะไรรึเปล่า"
"ข้าโดนนายพลานยิง"
"เจ้าช่วยพาข้าไปส่งที่บ้านหน่อยได้ไหม
โนเอลลังเลก่อนจะตอบตกลงพอเจ้าหมาป่าบอกทางไปบ้านของตน..เมื่อถึงบ้านจึงพาเจ้าหมาป่าไปนอนที่เตียงโดยไม่สังเกตเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเจ้าหมาป่าเลย
"เดี๋ยว"
เจ้าหมาป่าคว้าเอวเด็กหนุ่มให้ไปนั่งบนตักตัวเอง
"!!"
โนเอลรู้สึกถึงอันตรายทันที
"เจ้าหมาป่าปล่อยข้านะ"
"หืม~"
"กลิ่นเจ้าหอมจัง"
เจ้าหมาป่าได้เอามือไปลูบวนๆแถวๆหน้าอกชูชันของโนเอลเรื่อย
"อึกอื้อ~...ปล่อยข้านะ"
เจ้าหมาป่าไม่ตอบแต่กลับเอานิ้วลูบวนรูเสียวขอโนเอลแทน
"อื้อ..อ๊ะ.อย่าเอาเข้ามานะ~"
"หึคริส..จำชื่อผัวเจ้าไว้"
"อ๊ะ!อื้อ"
เจ้าหมาป่าได้เอามือเข้าไปในรูสีสวยมิดด้ามจาก1นิ้วเป็น2และ3
"เอาหล่ะ.พร้อมแล้ว"
"ไม่นะ!!"
โนเอลตกใจกับขนาดลำเอ็นของหมาป่ามันดูปูดโปนน่ากลัวเจ้าหมาป่าค่อยยัดท่อนเอ็นเข้าไปจนได้ครึ่งลำเจ้าหมาป่าจับเอวร่างบางแน่นก่อนจะกระเด้าท่อนเอ็นเข้าไปสุดลำ
"อ๊ะ"
เขารู้สึกจุกจนพูดอะไรไม่ออกเลือดสีสดไหลออกจากช่องทางรักสีชมพูไม่หยุดแต่เจ้าหมาป่าไม่สนตั้งหน้าตั้งตากระแทกไม่ยั้งจากที่เจ็บเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกๆ
"อ๊ะ..ข้ารู้สึกแปลกๆ~อ๊าาาอื้อ..อิ๊"
โนเอลรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยบินอยู่ในท้องจนบางครั้งเขาก็เผลอเด้งก้นรับท่อนเอ็นใหญ่ในบางครั้ง
"ดีเด็กน้อย.."
"ข้าใกล้แตกแล้ว"
"อ๊าสส~~"
เจ้าหมาป่าตัวกระตุกแล้วพ่นน้ำอสุจิออกมาจนเต็มท้องโนเอลไปหมด
"อ๊ะ..เจ็บ.ฮึกฮือ~~"
"โทษทีเด็กน้อยสงสัยฉันรัด"
"แม่จ๋า~รู้งี้ผมเชื้อแม่ดีกว่าฮื่อ~~~"
"ไม่ต้องห่วงเด็กน้อยข้าจะกินเจ้าทั้งคืนเลย"
"อ๊ะ~อื้อ....อิ๊~"
หลังจากนั้นเจ้าหมาป่าก็กินหนุ่มน้อยหมวกแดงทั้งคืนเลย
จบ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าไว้ใจคนแปลกหน้า
โนเอล:แต่แม่พี่คริสเขาเป็นหมาป่านะ
แม่:•-----•
