เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับแอดเลยนะคะ มาเริ่งกันเลยค่ะ
ตอนที่ฉันอยู่ม.1ฉันได้แอบชอบคนๆนึงแล้วไม่สมหวังเพราะว่าเขาชอบคนอื่นมันอาจจะเป็นเพราะฉันไม่มีความกล้าพอที่จะสารภาพ ตอนม.2ฉันเลยเริ่มที่จะชอบคนใหม่ คนๆนี้เขาเข้าหาฉันบ่อยมาก จนเผลอคิดไปแวบนึงว่าเขาชอบฉัน แต่ไม่นานก็ได้รู้ว่าเขาเข้าหาฉันเพราะเขาชอบเพื่อนของฉัน
นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันเข็ดหลาบและไม่กล้าที่ชอบใครอืกเลย ฉันกลายเป็นคนนิ่งเงียบ ไม่ค่อยพูดอะไรกับใคร เพราะยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้สนิทพอสนิทก็ยิ่งชอบ นั่นล่ะค่ะ ฉันเลยค่อนข้างที่จะออกห่างจากสังคมจนม.3เทอม2 ผู้ชายคนนึงในห้อง(นามสมมุติว่าเจแล้วกันนะคะ เพราะแอดชอบชื่อนี้) ชื่อว่าเจเขาเป็นคนที่เงียบพอๆกับฉันเผลอๆเงียบกว่าด้วยซ้ำ เขาไม่เคยไปหยอกล้อใครเลยซักคน และไม่สุงสิงกับใครนอกจากเพื่อนที่สนิท เจได้เข้ามาหยอกล้อฉัน และมันทำให้ฉันตกใจ ซึ่งเพื่อนๆฉันก็ตกใจเช่นกัน เพราะมันเป็นเรื่องไม่ปกติ เขามาหยอกมาล้อฉันทุกวันและทุกเวลาที่เจอหน้ากัน จนมันทำให้ฉันมีความคิดแว็บนึงเข้ามาในหัวว่า ถ้าลองอีกซักครั้งคงไม่เป็นไร แล้วฉันก็ลองจริงๆฉันลองชอบเขาดู นั่นมันทำให้ฉันกลับมาเป็นคนร่าเริง จนวันปัจฉิม
เจเป็นคนเดินเข้ามาสารภาพกับฉันว่าเขาชอบฉัน ชอบมาตั้งแต่ม.2 มันทำเอาฉันตกใจมาก แล้วเขายังบอกอีกว่าเขาพึ่งรวบรวมความกล้าได้ แล้วเขาก็ได้ร่ายยาวเหมือนในหนังเลยล่ะ55 แล้วสุดท้ายเขาก็ขอฉันเป็นแฟน ซึ่งฉันตกลงค่ะ
แต่ไม่นานอุปสรรคก็มาถึงเพราะเขาต้องไปเรียนต่อม.ปลายที่ตปท.นั่นมันไกลมาก ในวันที่ใกล้เวลาไปเขาได้มาบอกเรื่องนี้กลับฉัน ฉันทำเป็นมีความสุขว่าเขาจะได้ไปเรียนที่ดีๆ แต่ลึกๆนั้นไม่อยากให้เข้าไปเลย อีกสิ่งที่ทรมานคือฉันต้องไปส่งเขาที่สนามบินอีก เวลานั้นฉันทรมานมาก ที่ต้องมองเขาจากไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่
2ปีผ่่านไปก็ไม่มีข่าวจากเขาเลย ส่วนตัวฉันก็กลับมาเป็นคนเงียบขรึมเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือพูดน้อยลงอีก ก็นะไม่มีสิ่งที่ทำให้สดใสนี่หน่า แล้วอีกอย่างคือฉันต้องโฟกัสกับการเรียนเพราะพ่อแม่อยากให้ไปเรียนต่อมหาลัยที่อังกฤษ เลยไม่มีเวลาได้มาคิดเรื่องเจ หรือเวลาหัวเราะพูดคุยกับเพื่อน
แล้วจู่ๆวันนึงขณะที่ฉันนั่งเรียนอยู่ประมาณคาบบ่าย ครูท่านนึงได้เดินมาแจ้งว่ามีคนมาหาฉัน แต่ท่านไม่ได้บอกว่าเป็นใคร วินาทีแรกฉันคิดว่าเป็นมิจฉาชีพรึเปล่า แต่พอเดินออกไปดูกลับพบว่าเป็นความสุขและโลกทั้งใบของฉัน เขาทักฉันเป็นภาษาอังกฤษ ฉันแทบจะวิ่งไปกอดเค้าเลยล่ะค่ะแต่ก็คิดได้ว่าที่นี่คือรร.เรากำลังใส่ยูนิฟอร์มรร.อยู่ พอทักทายกันเรียบร้อยฉันก็กลับไปเรียนค่ะพอเลิกเรียนเราค่อยได้คุยกัน เราไปคุยที่คาเฟ่แห่งนึงจนค่ำเลยล่ะค่ะ แล้วฉันก็ได้รู้ว่าตลอด2ปีที่ผ่านมาเค้าพยายามหาทางติดต่อฉันมาตลอดแต่เป็นเพราะว่าฉันเปลี่ยนเบอร์เขาเลยติดต่อไม่ได้ เลยตัดสินใจเดินทางมาหาแทน ดูโรแมนติกจังแฮะ
แล้วในวันก่อนที่เขาจะกลับฉันก็ได้สัญญากับเขาไว้ว่าจะพยายามสอบเข้ามหาลัยเดียวกับเขาให้ได้ และฉันก็จะทำให้ได้ค่ะ
จบแล้วค้าบบบบ แอดก็ไม่รู้ว่าจะทำได้มั้ย55ตอนนี้พยายามอยู่เป็นกำลังใจให้แอดด้วยเน้อ
