CHAPTER 1

3rs person POV.

"NAY! BAKIT MO KO INIWAN! DIBA SABI MO PANONOORIN MO KONG GRUMADUATE DIBA?!" Naiiyak na sabi ni Suzzie habang yakap yakap ang malamig na bangkay ng kaniyang Ina.

Dahil namatay ito upang iligtas siya sa  kapahamakan dahil nailigtas siya nito sa pagkakabangga sa kaniya ng sasakyan.

"Anak?" Tawag sa kaniya ng tunay niyang Ina dahil ang Inang pinagluluksaan niya ay kinalakihan niyang Ina at hindi niya tunay na Ina.

"WAG MO KONG TAWAGING ANAK! HINDI KITA NANAY! KASE SI INAY LANG YUNG NANAY KO AT HINDI IKAW!" Sigaw nito sa Ina

"Hoy Suzzie! Baka nakakalimutan mong Ina mo ang sinisigawan mo!" Sita sa kaniya ng pinsan niya na nasa 25 ang edad.

"Ina?! Wala akong may naalala na may iba pa akong Ina bukod kay nanay Imelda! Bakit?! Ikaw ba si IMELDA?! Kung hindi niyo sana pinalano ni Inay na makipagkita kayo sa akin! Hindi na sana mangyayari toh!" Sumbat nito sa kaniyang Ina at agad niyang tinulak ang mga kapatid, pinsan, tiyahin, tiyohin, at Ina palabas.

" UMALIS NA KAYO! AYOKO NA KAYONG MAKITA! ALIS!" Galit na sigaw nito kaya walang magawa ang pamilya niya kundi ang umalis dahil kailangan nilang respetuhin ang galit nito sa kanila sapagkat nagluluksa ang dalaga sa pagkamatay ng kinalakihan niyang Ina.

Naluluhang umalis ang kaniyang Ina kasama angpamilya nito kaya muling bumalik ang dalaga sa kaniyang kinalalakihang Ina at nag luksa.

Paulit-ulit niyang sinasabi na kasalanan niya at ang tunay niyang pamilya kung bakit ganito ang sinapit ang kinalalakihang niyang Ina.

Ngunit batid niyang kahit sino pa man ang kaniyang si sisihin ay wala itong magawa upang mabuhay ang kaniyang Ina.

"Ma'am, pasensiya na po pero kailangan na po namin dalhin sa morgue ang Nanay niyo po" Sabi nung nurse

SUZZIE'S POV.

"Sige po kunin niyo na po ang nanay ko" Sabi ko sabay butas sa Nanay ko wala na akong magagawa kundi tanggapin na patay na ang Ina-inahan ko.

Pagkatapos nilang kunin si Inay ay lumabas na din ako pero agad may sumalubong sa akin.

"Good morning miss Magbanua mga DSWD kami may nag report sa amin na nag iisa ka na sa buhay mo at ayaw kang alagaan ng kuya mo" Sabi nung DSWD na babae

"Maaari ba naming itanong kung may natitirang kamaganak ka ba na pwedeng mag alaga sa iyo?" Tanong niya

"Meron akong Mama pero ayaw kong tumira sa kanila" Walang buhay kong sagot

"Maaari ba naming malaman kung sino yung Mama mo?" Tanong niya

Wag mo nang alamin! Pangalan palang gusto mo na siyang sapakin!

"Veron Cordoval Escalante ang anak sa labas ni Ferdinal Escalante" Oo anak sa labas ang tunay kong Ina kaya ganiyan ang ugali akala niya porket welcome siya sa family ng asawa ay pwede na siya mag magaling.

Kaya lang na inabandona niya ako! Dahil ayokong magkaroon ng Inang tulad niya!

"Sige, iha susubukan na naming hanapin ang mga kamaganak mo sa ngayon kami muna aasikaso sa burol ng nanay mo wag kang mag alala na ready na ang lahat dahil pinaghandaan talaga toh ng nanay mo dahil alam niyang darating ang araw na mawawala siya" Sabi nung babae sa akin na nakangiti na parang sinasabi niya nakikiramay siya sa pagkamatay ng Nanay ko.

Walang buhay ko siyang tingnan at nagnod na lang niyakap niya ako na patagilid at nagsimula na kaming maglakad paalis.

Sumakay na kami sa sasakyan bigla ko naalala si Inay nung naghihirap pa kame nung time na yun.

Flashback...

"Nanay! Tignan niyo po o!" Masiglang sabi ko kay Inay habang naka turo sa mamahaling sports car na sasakyan.

"Nanay! Balang araw! Ya yaman din tayo! Magsisikap din po ako! Tapos sasakay tayo pinakamahal na sasakyan!" Pagmamay abang ko sa mga pangarap ko medyo tumawa pa si Inay sa pinagmamayabang ko.

"Siyempre naman anak makukuha mo yan basta mag aral kang mabuti pero sa ngayon kailangan mong makuha yung First honor para naman maiyabang ko sa mga kaibigan ko" Sambit ng Iba'y ko habang nakangiti

Ayan na naman po siya! Honor na naman!

Pero okay lang para maging proud ang mama ko sa akin! Kahit 7 years old pa lang ako marami na akong pangarap para sa amin ni Inay!

EndOfFlashback...

Nagulat na lang ako nang biglang nagring ang cellphone nung babaeng DSWD.

Pero pinili kong wag na lang pansinin yun dahil pinaplano kong tumakas.

"Iha, nakahanap kami na pwedeng umampon sa iyo" Sabi nung babae

"Ihahatid ka na namin doon, iha" Sabi nung babae pero hindi ko siya pinansin at nakatingin sa labas.

Hindi nagtagal nahilo yung ulo ko dahil sa kotse ganito talaga ako kapag nasa loob ng sasakyan lalo na ang jeep kaya kadalasan nagiging na lang ako na nasa ibang lugar na pala.

Kaya natulog muna ako bago pa ako masuka.

"Iha, gising na nandito na tayo" Sabi nung babae kaya napamulat ako at kinusot-kusot ko ang mga mata ko.

Lumabas muna yung babae at binuksan ang pinto ng Van tsaka na ako lumabas.

Tinignan ko ang malamansyong bahay sa harap namin.

"Eto po ba?" Tanong ko

"Oo" Sagot niya habang nakangiti dati pangarap ko toh kasama ang Inay pero ngayon ako lang———.

'Ding dong' Tunog ng door bell

Biglang bumukas yung pintuan ng gate mukhang hinintay talaga ako dahil wala pang 3 seconds bumukas na ang gate.

"Anak!" masiglang sambit ng walang kwentang———SINO PA NGA BA?! KUNDI ANG NA AY KONG WALANG KWENTA!

Yinakap niya ako at umalis na yung mga DSWD dahil kailangan na daw nilang bumalik.

"BITAWAN MO NGA AKO!" Sigaw ko at tinulak siya palayo muntik pa siyang matumba pero si ali siya ng tukmol kong kapatid.

SAYANG!

"Kailangan mo talagang itulak ang nanay mo papunta sa akin Noh! Nananadiya ko ba ha?!" Galit na sigaw ni Yoland (Ang tukmol kong Kuya)

"Oo! Bakit angal ka?" Mapangasar na sabi ko at ngumisi

"Tama na yan, Yoland" Sabi nung so called Brother nung tukmol kong kapatid yung pinsan namin.

"Anak! Halika kanina pang excited yung kapatid mo pinagluto ka niya" Nakangiti ng sambit ng Nanay ko

I'm sure masaya siya dahil namatayan ako!

Hinayaan ko na lang siyang hilahin ako at pumasok na lang sa bahay nila.

Pagtungtong ko ng 18 aalis din ako dito ayokong tumagal pa dito sa bahay na tinuturi kong mas malala pa sa haunted house.

"Welcome home, Peachy!" Masiglang sigaw nilang sabay-sabay at nagpaputok ng———di ko alam ang tawag dun basta yung lalabas yung mga makukulay na papel.

Nagulat ako sa ginawa nila pero walang buhay ko lang silang tiningnan.

Hinila ako ni Joylee(Ang ikalawang kapatid ko sa Ina inshort half sister paiba-iba kase ang ama naming magkakapatid) papunta sa upuan.

Kinuha ko yung kamay ko at gulat niya akong tinignan.

"Sinong Peachy?!" Sigaw na tanong ko well! Obvious naman na ako yung tinatawag nilang peachy!

"I-ikaw, yun naman kase yung tunay mong——" Hindi ko siya pinatapon magsalita

"Hindi Peachy ang pangalan ko! Suzzie ang pangalan ko hindi Peachy!" Sigaw ko tinanggal ko ang hat ko at ipanakita ko yun sa kaniya.

"Ayan! Tahi yan ng nanay ko ang laki ng sulat oh! Suzzie ang nakalagay!" Sigaw ko yumuko siya na parang napahiya siya sa sinabi.

ABA DAPAT LANG YAN SAYO!

"PEACHY! KAILANGAN MO TALAGANG SIGAWAN ANG KAPATID MO!" Akmang lalapit sa akin ang asungot kong pinsan pero pinigilan siya ng kapatid kong lalaki.

I smirked at them dahil hindi pa ako nakakaganti sa ginawa nilang lahat sa akin at ngayon ang pagkakataon ko para gumanti.

"FINE! Gusto niyo talaga maging mabait ako sa inyo then ATE" Sabi ko at ngumiti ng nakakaloko.

"ALAM MO BANG——" Di ko natuloy ang sasabihin ko

"PEACHY!" Saway sakin ni Kuya MichaelAngelo

"OH who's Peachy?" I asked with a smile on my face

"That's enough, SUZZIE!" Sigaw niya sa akin

"That's more I like it! But sorry hindi pa ako nakaka ganti sa inyo eh" Mapangasar na sambit ko

"Wait———hanggang ngayon parin ba hindi mo alam?" I asked my so called sister

"Yung alin?" Tanong niya halatang naguguluhan

"About your lovely father" I said

"You know my father?" She asked

"Anak, please" Naiiyak na sambit ng mahal na reyna———ang aking Ina! CHAR!

"What? Parte ako ng so called pamilyang toh, right? So as the part of this family I shouldn't hide secrets because family doesn't keep secrets, right?" I said teasingly

"You should have blame yourselves" Sabi ko umarte akong nadismaya sa kanila.

"Your dad is alive, my dear" I said nagulat akong isang malakas na sa pal ang sumalubong sa akin.

"Wala kang karapatan na sabihin ang totoo!" Sigaw sa akin ng walang hiya kong Ina

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" I laughed

"Anong tinatawag mo?!" Sigaw nito sa akin

"You kept asking that why I can't I accept all of you! And now my dear mother" I said

"Now you know the reason why kasi ni minsan kahit gaano pa ako naging bastos o may nagawang kalokohan ni minsan hindi ako sinampal ng nanay ko———kung Sabagay anong alam ng isang batang Ina kundi ang magpabuntis sa kung sino-sino at paiba-iba ang ama ng mga anak" I said and laughed at her I can see in her eyes na nasasaktan siya sa mga sinabi ko.

"Ano nga ba ang tawag dun?" Tanong ko at nag isip muna sandali

"Hmmmm———Ah! Alam ko na! It's called malandi!" Sabi ko at ngumiti hindi siya makaimik sa sinabi ko at may biglang may sumampa sa akin.

"What's wrong with you? You witch!" Sigaw ko sa matanda yung Legal na asawa ng tatay ng nanay ko sagad na sagad na talaga ang pasensiya ko sa kanila dahil ilang beses ko nang sinabi na tigilan na nila ako pero ayaw parin nila.

Flashback...

"ATE! Laro po tayo!" Masiglang sambit ko sa ate ko nasa 5 taong gulang palang ako.

"Sige! Laro tayo ng habulan!" Sabi ni ate Joylee

"PEACHY!" Sigaw ng nanay ko kaya agad akong nanginig sa takot dahil ako lang ang pinapagalitan ni Mama.

"Halika ditong bata ka!" Sigaw ng nanay ko pinalo palo ako sa pwet.

"Mama! TAMA NA PO! MASAKIT PO!" Pagmamakaawa ko buong akala ko at tumigil siya pero kumuha siya ng hanger at pinagpapala yun sa akin.

"Dapat lang sayo yan bata ka! Binabastos mo na ang asawa ko (Stepfather ko) ganiyan ba kita pinalaki ha?!" Sigaw niya

"Sor—ry po di na ma—uulit!" Naiiyak na sambit ko sa wakas tumigil siya at di na nagsalita.

3rd person point of view...

Hindi makapaniwala si Veron sa nagawa niya sa sariling anak kaya siya'y tumigil pero hindi niya maiwasan na sa tuwing nakikita niya ang kaniyang sariling anak nagiinit ang ulo nito at naaalala ang mga masasamang nangyari sa buhay niya.

Hindi niya  gustong saktan ang anak pero hindi maiwasan magalit sa anak lalo pa't sinagot-sagot nito ang kaniyang asawa.

Suzzie's point of view.

"Sorry, di ka na pagtanggol ni Ate" Sambit ni ate Joylee at niyakap ako.

"Bakit ganun, ate? Hin-di a-ko mahal ni Mama ma-hal ka ni Mama tapos ako ni min-san hin-di man lang ako niyakap ng pagmamahal" Naiiyak na sambit ko

"Yan ba ang bagmtang ipapaampon mo sa akin?" Napalingon ako sa kung saan nanggaling yung boses at natatakot ako sa itsura niya.

"Oo, kaya alagaan mo yan dahil dagdag palamunin lang yan dito kunin mo na ang walang kwentang batang yan" Sabi ni Mama at tumalikod narinig ko pang——hindi ako sure kung umiiyak si Mama.

Agad akong binuhat nung lalaki at ramdam ko ang paghimas niya sa pwwt ko alam kong maniyak siya kaya natatakot ako sa kaniya

"MAMA! Ayoko pong sumama! Ate!" Sigaw ko at pagmamakaawa

"Mama! Please wag niyo pong ibigay si bunso! Wala na po akong kalaro!" Pakikiusap ni ate Joylee kay Mama

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"Kuya wag po!" Pagpupumiglas ko dahil pinagtatangkaan ako ng lalaking umampon sa akin.

Galit siyang tumingin sa akin kaya kumuha siya ng pamalo at pinalo yun sa pwet ko.

Biglang bumukas ang pintuan at agad pumasok ang mga baranggay tanod pumasok din ang isang magandang babae at niyakap ako.

"Bata, okay ka lang?" Tanong niya sa akin

"Please po! Wag niyo po akong saktan!" Pagmamakaawa ko

"SSHHH! Wag kang mag alala ligtas ka na" Sambit nung babae at niyakap ako ng sobrang higit.

"Yehey! May kapatid na ako!" Sabi nung batang lalaki mukhang anak siya nung babae.

End of flashback...

Yun ang araw na inampon ako ni Inay  tapos 8 years later kukunin sana nila ako pero pinagtulakan ko sila.

"I don't care if you're an old witch! But you have no right to slap me!" Sigaw ko

"Apo, sorry hindi ko sinasadya" Akmang lalapit siya sa akin

"You don't have to say sorry cause I am used to it lahat ng sampal at pananakit wag kayong mag alala sanay na sanay na ako diyan, diba?MAMA?" I said ang looked at my mother

"So buhay yung Papa ko! At hindi niyo man lang sinabi sa akin! Ang selfish niyo!" Sigaw ni Joylee at tumakbo pataas pustahan sa kwarto ang punta nun.

Tch! What a drama!

"Paano mo nalaman tungkol sa Papa ng kapatid mo?" Kuya angelo asked me

"Who? I don't remember I have one" I said acting that I don't remember

"Wag mong sagarin ang pasensiya ko" Seryoso niyang saad baka masampal ulit ako kaya sasagutin ko na lang ng maayos ang tinatanong ng tukmol kong pinsan.

"Are you really a CEO?!BREAKING NEWS! The CEO of Escalante is a dumb! HAHAHA! Nakalimutan mo ba?! Mayaman si Inay siyempre alam ko!" Inis na Sambit ko

"And besides I have plenty of ways just to make sure that I would make your lives worst than you would ever imagine" I said with a creepy tone lumabas ako ng mansion na iyon nakita ko pa na may lalaki sa gate magdodoorbell sana.

Binuksan ko yung gate at nakita ko yung lalaki mukha siyang matandang amerikano.

"Sino ka?" I asked

"I'm here for Mr. Escalante we need to talk about business" He said

"Sorry, but Mr. Escalante left early in the morning because there is a problem in his company at Italy he will return in 5 months" I said

"Okay, please tell Mr. Escalante to get his *** back in here because we need to talk and it's emergency" He said

"Well, I'm sorry sir but I can't tell him to get his *** back here because I would probably get fired" I said at sinadiya kong banggain siya ng sobrang lakas habang naglalakad muntik pa siyang matumba nun pero naka tukod siya sa sasakyan niya.

This one of my plan na bastusin ang isa sa partner niya sa business bla bla bla niya.

"I will make sure that I will have my revenge" I said

1 week later...

Na ilibing na si Inay kasalukuyang kumakain ang mga bisita nang biglang may lumapit sa akin na lalaki.

"Suzzie Perez, I am your adopted mother's attorney I'm attorney Lazaro Gonzales I am here to tell you about you mother's will" Sabi niya kaya nagnodna lang ako sa kaniya bilang pagbibigay pahintulot na pwede siyang umupo sa harap ko at umupo din ang mukhang pera kong  kapatid na lalake siya ang tunay na anak ni Inay pero wala siyang pake kahit mapahamak ang Nanay niya.

" I, Imelda Perez will give my whole shares, 2 billion dollars and my mansion to my only daughter Suzzie Perez or Peachy Escalante" He said

"And to my son Enrico Perez will receive 500 thousand pesos" Sabi niya agad tumayo si Enrico ng punong-puno ng galit.

"She make sure that you will receive 100,000 per month and the company incomes will be yours" He said

"What billion billion na pera mapupunta sa ampon na iyan samantalang ako 500 thousand lang! Ako ang kadugo niya!" Sigaw niya

"And my last message to my son FAMILY DOESN'T REQUIRE BLOOD alam kong magrereklamo ka na naman sa last will ko huwag kang mag alala madami ka ngang pera eh pero na ubos yun nung nag bisyo ko 5 billion ang ginastos ko pambayad ng utang mo kaya 500 thousand makukuha mo P.S. #MagbagoKana #LabUDarling!" Basa ng attorney di maiwasan nagtawanan ang mga taong nakakarinig sa amin.

Inis na umalis si Enrico dahil sa kahihiyan na sinapit kahit ako napapatawa din.

"Thank you, attorney" Pasasalamat ko

"There's no need to thank me iha bawi ko lang toh dahil sayo nakapagbagong buhay ako and besides nabasa lang naman ako ng Last will and testament" Sambit ng attorney

"Anyways, here's your BDO card 043005 is the password" Sambit nito

"Don't worry about the company I'll take care of it until you reached your 18th birthday" He said at rub my hair

"How about my brother? Alam kong loko-loko yun pero mahal ko yun saan siya titira ngayon? Alam kong maglalabas na naman yun" Nagaalala kong tanong al kong hindi kami magkasundo pero mahal ko yun na higit pa sa tunay kong kapatid.

"Don't worry, I'll try to take care of him I know you're worried about your brother but you should focus on your family" Sabi niya may binigay siyang papel sa akin.

"Puntahan mo ang lugar na toh patungong mo ng 17 nalaman ng Inay mo ng nanay mo ang buong pagkatao mo kahit ako alam ko din pero mas mali liwanagan ka kung puntahan mo ang lugar na ito" Sabi niya nanginginig ang kamay kong tanggapin iyon dahil chineck ng nanay ko ang background ko ibig sabihin malalaman ko kung sino ang tunay kong ama.

Naghihintay lang siguro siya ng pagkakataon ng sabihin sa akin ang totoo dahil hindi niya patatagalin na sasabihin sa akin ang totoo kung alam niyang————may masasaktan lalo na ako.

Kahit gusto ko man na puntahan ang lugar na iyon pero mas nakakabuti na respetuhin ko ang desisyon na Inay dahil alam kong kapakanan ko lang ang iniisip niya.

Umalis na din ako sa sementeryo at bumalik sa mansion ni Kuya Angelo.

"Anak, pasensiya ka na ah di kami pumunta alam kase namin na ayaw mo" Sabi ni Mama

"Halika kain ka na, anak hindi ko kase alam kung ano ang paborito mong pagkain" Sabi niya napatingin ako sa mga kumakain mukhang may mga bisita sila.

"Nananadiya ba kayo? Cinecelebrate niyo talaga ang araw ng pagkamatay ni Inay at ang araw ng pagluluksa ko" Sabi ko pinipigilan ang mga luha ko lumapit ako sa kaniya.

"Anak, kase pumunta sila dito para kay——" Di ko siya pinatapos

"You know what? I almost believe in your acting skills! Kaunti na lang maniniwala na ako na nagsisisi ka sa ginawa mo sa akin noon! But now this!I can't believe that I have a family who is worst than animals!" Sumbat ko sa kaniya kaya tumahimik na lang siya.

QWERTYUIOPASDFGHJKLZXCVBNM

...THAT'S ALL MUNA HAY SALAMAT NAKAABOT DIN NG 3000 WORDS!...

...KUMUHA LANG PO AKO NG NAME AT IDEA SA MUTYA NG SECTION E KAY ATE LARA....

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***