1. bölüm gül

Gül 🌹

ben Gül hayattım boyunca zorluklarla karşılaşmış Gül. annesi babası trafik kazasında kaybetmiş Gül..

ben lise sona giderken annem ve babamla mütevazı evimizde yaşıyorduk. o zamanlar bunun değerini o bilemedim orta gelirli bir ailenin kızıydım aynı zamanda benim de bir kız kardeşim vardı adı elif ti .

benim o zamanlar hayallerim umutlarım vardı üniversite hayalim filan şimdi bakıyordum da hepsi hayalde kaldı .

bu olayların en başı babam ile annemin trafik kazasında kaybetmekle başladı o günden sonra hayatım asla eskisi gibi olmadı.

Babam ile annem Rize ye bizim memlekete gidiyorlardı dedem vefat etmişti.

ben ve kız kardeşim evde tek kaldı. o akşam annem ile Babam gelmedi 1 gün geçti hala haber yok . daha sonra teyzem aradı. ikisi de oracıkta canlarını vermişti ler. ne kadar telefon başında kaldığımı bilmiyorum en son kız kardeşim beni dürterek kendime getirmiştim. kız kardeşim bana umut dolu bakışları ile bakıyordu. Ona nasıl diyecektim anne baba gitti gelmeyecek diye ben ona ne diyebilirdim ki 5 yaşındaki bir çocuğa bu nasıl denirdi .

....

o haberi aldıktan sonra bize teyzem ler amcamlar dayımlar halamlar gelmişti . helva dağıtıldı. Kuran okundu . her kez odama gelip beni teselli ediyordu benim ise gözümden tek damla yaş akmıyordu babaannemin feryat sesleri hala kulağımda sağa sola bayılıp duruyordu. kardeşim ise olacaklardan habersiz bir şekilde ortalıkta geziniyordu. ama gülmüyordu. sadece geziniyor du .

annemi babamı toprağa verirken onları son görüşümdü bu benim onları . ondan sonrası kara toprak.

annemi babamı toprağa defnetik . hoca sure okumaya başladı . ama ben hala ağlamıyorum. teyzem yanıma gelip bana

" Yavrum sıkma kendini. ağla dök içini." dedi . herkezin benim kendimi sıktığımı düşünüyorlardı ama öyle değildi.

herkezin başınız sağolsun demesinden sıkılmıştım.

eve gittik . bütün aile bizim evdeydi şimdi tek sorun bu çocuklara kim bakıcak tı . herkez anca teselli etsin . icraata gelince 'yok ben alamam. '

' ben bakamam ' , ' bizim ev küçük ' kimse düzenini bozmak istemiyordu haklıydı lar iki yetim çocuk nerde kalacaktı .

en son babaanneme karar verildi . babaannemin evinde kalacaktık . teyzem valizimi hazırlamaya başladı .

o zaman küçük kardeşim yanıma gelip .

o peltek sesi ile " abla anne baba ne zaman gelecek. Ben onları çok özledi.

o an bütün gözyaşlarım kendini serbest bıraktı . kardeşimi kucağıma aldım o bana sarılıyordu bense onun o minnacık kollarında ağlıyordum . şimdi anlamıştım neden önceden alamadığımı meğersem önceden kabullenmemiştim bir tarafım ölmedi her an gelir diyordu . ama şimdi bunu küçük kız kardeşimden duymam bu gerçeği kabulenmeme neden olmuştu ..

göz yaşlarımı silip ." ablacım anne ile baba artık yok .

kardeşim " ama abla anne ile babalar ölmez ki onlar çocuklarını bırakmaz. "

ne kadar zeki bir kardeşim olduğunu bir kere daha hatırladım .

- Evet anne babalar asla gitmez onlar bizim her zaman kalbimizde olurlar onlar ."

minicik elini alıp kalbine götürdüm " burda sen onları ne zaman özlersen ne zaman onlara ihtiyaç duyduğunda buraya dokun onlar her zaman burda olacaklar .

Elifin elini bırakınca bana gülümsedi . belki daha yaşı küçük olduğu için pek duygulanmamıştı aklı kesmiyordu .

bana kocaman gülümseyerek elimi alıp kalbime koydu " sende öyle yap abla o zaman annem ve babamı özlemen geçer.

göz yaşlarımı silerek " haklısın Elif."

2 ay boyunca bize babaannem baktı yaşlı olduğu için pek fazla bir iş yapmıyordu ben koşuşturuyordum . dedemden kalan emekli maaşı ile geçiriyorduk bu ne bize nede ona yetiyordu bu yüzden yarı zamanlı çalışmaya başladım . babaannem babam öldükten sonra baya bir çökmüştü sanki 10 yıl daha yaşanmıştı.

başka birine evimde kalma bana çok koyuyordu ne kadar o senin babaannen derslerde kendi eski evimdeki gibi rahat edemiyordum ya bizi kovarsa biz ne yapardık nereye giderdik ne ederdik o yüzden herşeylerini yapmaya çalıştım bir dediklerini iki etmedim . diken üstündeyim insanın ailesi ölünce gercektende rüzgarda savrulan bir yaptık gibi hissediyorsunuz o ağaçtan o daldan ayrılmış bir yaprak kimsesiz bir yaprak rüzgar nereye isterse oraya giden bir yaprak gibi hissediyordum.

....

okuldan eve döndüğümde babaannemin yerde baygın yerde yattığını gördüm . apar topar hastaneye götürdük . ama biz onu yetiştiren kadar o da vefat etmişti .

tek sığınabileceğimiz limanda gitmişti denizin ortasında tek başımıza kalmıştık .

kardeşim ve ben babaannemin dedemden kalma evinde oturuyorduk . Ben okulu komple bırakmıştım bir yerde ne iş varsa yapıyordum garsonluk bulaşık yıkama her ne varsa.

kardeşimle bana yetecek kadar para kazanıyordum ben okulu bırakmıştım ama kardeşimi okutacaktım . annem babam bizim okumamız ı hep istediler ama olmadı ben okuyamadım.

.....

1 yıl geçmişti tam 1 yıl annem ve babamın ölümünden sonra 1 yıl kardeşim 6 yaşına basmıştı okula gitmeye başladı . Ben 19 yaşındaydım .

gene sabah kalktık benim artık bir hayalim yoktu yada bir hedefim. tek hedefim kardeşimi okutmak onu büyütmek ti annemle babamın emanetiydi o benim .

uyanıp kahvaltıyı hazılamaya başladım kahvaltıda fazla bir şey yoktu zeytin peynir sıradan . kardeşimi kaldırıp üstünü giydirdim mis kokulu yanaklarından öptüm .

- Günaydın ablacım .

- günaydın abla

- hadi kalk daha okula gitmeliyiz sonra ben de işe .

kardeşim yataktan atlar bir şekilde hızlıca üstünü giyinmeye gitti .

Bende mutfağa gidip çayları koydum kardeşim

- ablaaaaaaa saçlarımı örermisin...???

onu kucağıma alıp yanağını öptüm .

- Tabiii gel bakalım ayaklarıma.

onu ayaklarımın üstüne oturup saçlarını örmeye başladım.

iki tane kuyruk yapıp ördüm. ayağa kaldırarak

- çok güzel oldun.

Elif kendi etrafında dönüp zıplıyor du .

yemeğimizi yedikten sonra ben mutfağı toplamaya başladım elif te ona aldığım oyuncağı ile oynuyordu .

sonra kapının çaldığını duydum ilk başta zil ken şimdi kapıyı yumrukluyordular .

kapıyı açtığımda iri yarı adamlar beni tutarak içeri götürdüler tek korkum elife bir şey yapmamalarıydı beni sandalyeye oturtular Elif'te kapıdan bizi izliyordu.

- ne istiyorsunuz benden .

yaşlı adam " babanın bize kumar borcu var onu ödeme vakti geldi geçiyor.

- N -Neğ ne borcu ne kadar .??

adamlar aralarında gülerek " 1 milyon aldı baban bizden ama faiz ile 2 milyon paramızı bize geri ver yada şu çocuğu öldürüm.

kardeşimi yanlarına çekip kafasına silah dayadılar.

- H -Hayır BAK BEN SANA ÖDERİM LÜTFEN O DAHA ÇOCUK KÜÇÜK NE İSTERSENİZ YAPARIM .

- iyi peki zaten senin gibi kızlara ihtiyacımız var pavyonda .

- pavyon mu ne ??

- aynen öyle şimdi sana iki seçenek var ya bizimle gelir borcunu ödeyene kadar bizimle kalırsın yada şimdi ikinizide burada öldürürüm .

ne yapacağımı bilmiyordum kardeşimi öldürseler ine dayanamazdım.

ama pavyona düşmek hayatımın komple bitmesi demekti .

bir yanım diyordu ki zaten kardeşine hayatını adamadın mı neden korkuyorsun .

- peki .

adamlar beni tutup dışarı çıkardılar arkama baktığımda kız kardeşimden vardı . " Hey kız kardeşim nereye o neden geliyor. "

- sakin ol borcunu ödeyemeyen kadar bu küçük çocuk bizim misafirimiz .

- ama ..

- kardeşinin senin ne yaptıklarını görmesini istemezsin emin ol ablasını bu şekilde hatırlasın istersin

....

kendimi siyah bir arabada buldum bu araba benim tabutumdu artık geri dönüş yoktu .

pavyondan içeri girdiğimde gerçekten garipti hayatımda hiç gitmediğim bir yere gitmek ... içkiler kadınların adamlarla olan münasebeti .

beni giyinme odasına aldılar oradaki kadın bana bakarak. " ne güzel kız bu abi iş görür . ama biraz yemek yemesi lazım ."

adama " orası sende ".

adam çıktıktan sora kadın beni incelemeye devam etti her yerime dokundu.

kadın ağzındaki sakızı patlatarak '" bakire misin kız "

- evet .

- yazık olacak . neyse adın ne .

- G-Gül ..

- iyi güzel bundan sonra senin adın GÜLLÜ

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***