Chapter 1 : His Name is Peter

Chapter 1 : HIS NAME IS PETER

Nate's POV

Kaagad kong pinatay ang alarm clock ng magising ako. Tapos na ang bakasyon at simula na naman ng paggawa ng mga assignments, projects, at research. Isang taon na lang at matatapos ko na ang senior high. Makakaalis na din ako sa lugar na ito! I took a deep breath before finally getting up.

I can't see any light in my room, madilim ang bawat sulok dahil pinatanggal ko ang mga ilaw sa loob maliban sa led lights na hindi ko rin naman nagagamit. Ewan ko ba kung bakit nagtatago ako sa dilim marahil sa dilim ko lang nararamdaman na payapa ang aking buhay. I want peace, I want to be alone and hide in the dark where no one can see me. Pakiramdam ko kasi malaya kong nagagawa ang mga bagay kapag nasa dilim ako.

To be honest, I'm not as active as other teenagers, I prefer to stay locked up and be alone. I'm not the type of person who likes to socialize and make friends, because for me socializing with other people is just a waste of time. Hindi rin ako active sa lahat ng bagay, ang boring nga ng buhay ko eh. Pakiramdam ko lagi na lang ako nag-iisa na lumalaban sa buhay. Even my family, wala silang pakialam sa akin. Hindi nila ako mahal.

I looked up at my bedroom door when I heard a soft knock coming from outside.

"Nathan?" Ang saad ni Manang.

I opened the door and saw Manang outside. Manang is one of our stewards at home, he devoted almost half of his life to serving us. I can't say anything about her because she's like a mother to me since I was little, she's the one who nurtured and raised me. Alam niya kung ano ang kahinaan ko.

"Malilate ka na. Nakahain na din ang almusal mo. Kilos na!" Ang saad niya.

"Manang, hindi niyo na po kailangan pang asikasuhin ako. I'm turning 19 na, kaya ko na po ang sarili ko." Ang nayayamot kong tugon.

"Ikaw talagang bata ka. Kumilos na, iinitin ko lang ang gatas mo. Sige na iho." Ang saad niya. Napabuntong hininga na lang ako at hindi na sumagot pa.

I took the towel she was holding and walked to the bathroom to take a shower. I turned on the shower and let the cold water fall on my body. 'Ano na naman kayang bago ngayon school year.'

Mabilis akong nagbihis dahil mayamaya ang tawag sa akin ni Manang, sanay na sa akin si Manang dahil halos kami lang naiiwan sa bahay.

"Si Mama?" Ang saad ko ng maupo ako sa may mesa para kumain ng agahan.

"Maagang umalis ang Mama mo," inilapag niya ang isang baso ng gatas sa gilid ng aking pinggan. "Alam mo naman ang mama mo pag tungkol sa simbahan ay talagang hindi pwedeng hindi siya pupunta."

Nalungkot ako ng bahagya at halos hindi ko manguya ang kinakain ko. All this time, wala pa din silang oras para sa akin. Lagi silang busy sa kanikanilang mga businesses.

"Si Papa?" Ang mahinang saad ko.

"Ang Papa mo naman nasa hacienda."

Iniwas ko ang aking tingin kay Manang ng dumako ang kanyang tingin sa akin. Alam ni Manang kung ano ang nararamdaman ko, halos lumaki ako ng hindi ko man lang naramdaman ang kalinga ng isang magulang. Lumapit si Manang sa akin at hinawakan ako sa balikat.

"Huwag kang magtatanim ng sama ng loob sa mga magulang mo. Lahat ng ginagawa nila ay para din sayo."

I didn't answer what Manang said. I also don't understand why businesses and serving the church are more important to them. It's just sad that they seem to have forgotten that they have a child, they can't even say hello to me especially now that it's the first day of school. Nagpaalam na lang ako kay Manang at hindi na tinapos pa ang aking kinakain. Nakakawalang gana.

Hindi pa rin talaga sila nagbabago, kinalimutan na nilang may anak silang nakatira sa bahay. Nakakainis lang dahil kapag ibang tao ang kaharap nila ay daig pa nila ang isang Santo kung humarap. I'm tired of the pretentious world!

I was deep in thought as I walked inside the campus. Who can think clearly about what is happening in my life? Akala ng ilan na porket nasa akin na ang lahat, maayos na tirahan, maraming pagkain, may maimpluwensyang magulang ay napakaswerte ko na. Minsan nga mas naiinggit pa ako sa ilan sa mga kaklase ko dahil napakasimple lang ng buhay nila.

"Hi Nathaniel!" Ang tugon ng ilang girls na nadaanan ko sa hallway. To be honest, my appearance is very attractive, some say that I am thin, white, tall and a perfect image. A lot of people like me secretly. Hindi lang talaga ako confident na humarap sa maraming tao. Mas pipiliin ko pang mapag-isa kaysa magkaroon ng madaming kaibigan. Actually, bilang lang sa mga daliri ko ang kaibigan ko sa school maliban sa mga matatandang trabahor sa hacienda.

"Excuse me?"

Tanging tingin ang isinagot ko sa kanya.

"Anong oras na?" Ang saad niya pa ulit.

Marahan naman akong tumingin sa aking relo at ipinakita sa kanya. Hindi ko alam kung anong nangyare sa akin dahil hindi ko magawang magsalita at sumagot sa mga tanong niya para akong namangha sa kanya. In all my life I have only now seen a handsome creature, with bulging arms, red lips, fair complexion and blond hair at mas lalo akong napatulala ng makita ko ang pantay niyang mga ngipin.

"6:30" ang tugon ko saka iniwas ang aking tingin sa kanya.

"Thank you."

Hays. I feel like I'm crazy talking to myself because it's only now that I've felt in awe of someone, especially a man. I mean hindi naman big deal iyon sa akin. Wala lang iyon!

Dumeretso akong pumasok sa loob ng classroom at tila ba may pumasok na anghel sa loob dahil bigla na lang silang naging tahimik habang nakatingin sa akin. Nakarinig din ako ng sari-saring salita mula sa ilan kong kaklase.

"Nathaniel!" Ang sigaw sa akin ng isa kong kaklase. Bigla niya akong niyakap na parang ang tagal naming hindi nagkita.

"Jess, bitawan mo nga ako." Ang iritableng tugon ko saka naman siya humiwalay sa akin.

"Ang laki ng pinagbago mo ha. In fairness gumanda ang hubog ng katawan mo. Ganyan ba pag binata na?" Ang pabirong sabi ko. "Kumusta ang bakasyon mo? I'm sorry hindi ako nakapunta sa inyo."

"It's fine. Wala naman akong masyadong ginawa." Ang sagot ko.

Inilipag ko ang bag ko sa upuan at agad na naupo, wala pa ring tigil sa pagsasalita si Jess. Napakatalkative niya talaga!

She asked me a lot about vacation, I wasn't really interested because I was only at home and hacienda for two months. I also don't have many friends to talk to. Hindi ako sanay na maraming kaibigan dahil natatakot ako na maiwan sa huli. Iilan lang ang nakakaintindi ng ugali ko kaya mas okay ng ako lang.

"Tingnan mo, kuha ko 'yan sa Bora." Ang tugon ni Jess habang pinapakita niya sa akin ang picture na nasa cellphone niya.

"Ganda ng suot mo diyan." Ang saad ko dahilan para kumunot ang kanyang noo.

"Suot lang talaga? How dare you!" Ang inis niyang tugon.

Jessica is one of the closest to me since we met in grade school. She is also someone who always understands me especially when I am moody. Sometimes we were even mistaken for lovers because Jessica was always attached to me. Inirapan niya ako ng tumingin siya sa akin, napangiti naman ako sa aking isipan dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang pinagbago.

"Everyone!" Napadako ang akin tingin sa harap ng magsalita si Mrs. Piñaflor, ang aming adviser sa taong ito. "Tapos na ang bakasyon ninyo, siguro naman nasulit ninyo ang dalawang buwan." Ang saad pa niya. May ilan naman sa mga kaklase ko ang hindi sang-ayon na tila kulang pa ang dalawang buwan na bakasyon. Totoo naman talaga.

I caught sight of a student who had just entered, I almost never lost my gaze on him as if every moment stopped. Every move he made, made me stare, as if something was wrong until I realized that he was the man who asked me the time earlier. Ang weird lang dahil ganito ako magreak na para bang natuwa ako bigla ng makita ko siya.

Ibinaba ko ang aking tingin ng dumako ang kanyang tingin sa akin. I felt my face suddenly get hot, I didn't even hear what he said in front while he was introducing himself because I was just focused on him. Huminga ako ng malalim saka dahan dahang iniangat ang aking tingin at nagulat ako dahil sa akin siya nakatingin habang naglalakad papunta sa kinauupuan ko. He smiled at me causing me to be even more confused. Hindi ko maipaliwanag ang lahat para bang maykakaiba sa akin.

Nagsimulang lumakas ang tibok ng aking puso ng maupo siya sa tabi ko. Hindi ko maintindihan ang nangyayare! Kinakabahan ba ako!?

"Hey ikaw pala 'yan?" Ang saad niya. Ngumiti lang ako bilang sagot pero ang totoo hindi ako komportable.

"Hi!" Ang masayang sabi ni Jess na nasa left side ko. "I'm Jessica."

"Nice to meet you." Tugon niya.

"Mababait ang mga taga Isidro kaya huwag kang matakot. Kung may nangtrip sayo sabihin mo lang sa akin at uupakan ko." Ang matapang na sabi pa ni Jess. "Di ba Nathan?"

"Huh? Ah---O-o" ang nauutal ko pang tugon.

"Thank you." Saad niya saka niya tinap ang aking braso na tila ba may kung anong kuryente ang dumaloy sa aking katawan. Mas lalo pang lumakas ang tibok ng aking puso na tila ba sasabog.  I don't understand why I feel this way.

Huminga ako ng malalim saka itinuon na lang ang aking atensyon sa pagtatawag ni Mrs. Piñaflor para sa attendance. I'm also not in the mood to listen to the first discussion of the class because I'm not comfortable with him next to me as if he's looking at me and observing me. Hays. Bakit ba ako nagkakaganito?

Ilang sandali pa ay natapos na din ang klase. Dali-dali kong inayos ang aking mga gamit at agad na tumayo saka lumabas ng room. Kailangan kasi naming lumipat ng room para sa next subject, my steps are fast as if someone is chasing me or because I just don't want him to catch up with me?

What is wrong with me and why am I like this? Why is everything happening now such a big deal to me? Why don't I understand? I know something is different!

"Hey!" Napatigil ako sa pagtawag niya sa akin. "Nagmamadali ka ba? Ang bilis mo ha!" Ang tila pabiro niyang tugon saka siya ngumiti ng malapad. I don't know what to say, I can't think straight. "Yung notebook mo nga pala nasa akin," iniabot niya sa akin ang notebook. I lost my mind that he actually borrowed my notebook earlier. "Salamat."

"Okay lang." Saad ko then I took the notebook he was holding.

Nginitian ko siya bago ako tumalikod sa kanya.

"Wait," muli akong tumingin sa kanya. "By the way, my name is Peter."

A/N :

This is it! My first ever out of the box story. Since sobrang demand ng BL ngayon, that's why I decided na gumawa ng story about same sex relationship. I'm hoping na sana ay magustuhan ninyong lahat itong story.

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***