ORPHIC CLUB
DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, places, and incidents either are the product of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual persons, living or dead, events, or locales is entirely coincidental.
// and the characters of my story is flawed. So if your finding a perfect one, I don't have one. pakatatag ka nalang.
ps. this story is just for people who knows the tagalog language.
that's all, thank you.
Wala atang matino sa bagong paaralang pinapasukan ko. Public school kasi. Napaka ingay ng lahat, maraming skippers, marami ding mga basagulero, walang araw na walang nagagaganap na away. Hindi sila mabubuhay nang walang away. Marami ding mga garampingat. Harot dito, harot do'n. Masmalayo ang itsura sa dati kong pinapasukang private school. Wala eh, may tinatakasan kasi ako... kaya ko naman na ang sarili ko.
I stopped walking when I saw a fight right in front of me, hindi lang siya normal na away, the other boy was holding a gun and was on top of the other one who was trying to shout for help while trying to push the gun away from him. Maslalo akong kinabahan at walang magawa dahil nasa lugar kami kung sa'n walang mga tao. Andito kami sa two storey building na inabanduna na dahil laging binabaha at may rumors na may namatay raw dito na siyang nagpaparamdam for justice, that's why dito ako laging tumatambay para iwas gulo, isa pa, matahimik dito, at sa tingin ko hindi naman totoo ang mga usap-usapan. Tho ung pagbabaha totoo. Kaso okay na rin 'yun, hindi naman big issue para sa'kin ang baha.
Hindi pa nila ako napapansin dahil walang tunog ang mga yapak ng mga paa ko, kaya naglakad ako papalikod ng nasa kanila parin ang atensiyon ko. But I forgot na may mga bangko sa tabi ko, nasagi ko itong mga ito at nahulog ang magkakapatong-patong na bangko, which caught their attention. Fvck, what now?
"haha, i-ituloy niyo lang, wala akong pagsasabihan," malamang, wala naman akong mga kaibigan...
"He-help," pagmamakaawa ng lalaking nakahilata sa simento. shuta, 'wag kang magpatulong sa 'kin, sorry po, masmahal ko po buhay ko.
"Pakiusap, tulungan mo 'k—," magsasalita pa lamang sana ang lalaki ng isubo nung isang lalaki ung baril sa loob ng bunganga niya. BALIW BA SIYA?! Hindi ako makagalaw ng dahil lang sa nakita ko. Puta, what's wrong with him. Bigla din akong napaisip, how come that he was the one who has scratches and bruises even though he's the threat to the two of them? somethings really off...
"You've misunderstood," Sabi ng may baril. I thought so.
"ha?" mahinang tanong ko.
"bingi ka ba?" aniya. "sabi ko, you've misunderstood the situation," pag-uulit niya. alam ko naman punyeta, alam ko po 'yon, what I mean was what do you mean? Gusto ko sanang sabihin yan, kaso baka magkaroon ako ng pwesto sa langit.
"ahh, okay," I said with an uninterested tone.
"hindi ka naniniwala?" tanong niya at tumayo. I looked back to the guy on the floor, he's face was devastated and full of fears.
"s-stop," biglang sabi ko. Pero hindi naman siya tanga para sundin ako. Hinablot nung lalaki ang baril at ipinukpok ito dun sa lalaking kausap ko kanina at na knock out. Ha! Just as I thought.
Bigla niyang kinasa ang baril pero laruan lang pala iyon, alam niyo 'yun? Yung nilagyan nang bilog bilog na bala-bala. Pinakaba niya 'ko do'n. "DIIIII33333! DI3, DI3, DI3, DI3!!!" Aniya na parang nababaliw. W-what's up with him? I really gotta get out of here...
natahimik siya at tumingin sa 'kin, tinitigan lang siya na parang may balak na masama, habang ako bumwebwelo palang para tumakbo. Bigla siyang tumayo kaya inumpisahan ko ng tumakbo. Though I failed dahil maraming mga nakatambak na mga chairs, desks. Meron ding mga board na sira-sira at mga basura.
"AAAAAH—" pagsigaw ko ng hilain niya ang buhok ko, ngunit napatigil din ako ng takpan niya ang bunganga ko.
"What~ try escaping now, Yara~~~" malagkit niyang sabi. Putangama ka!
Inapakan ko ang paa niya with all my might, and I succeeded on doing so. "AAAGGGGGH, FVCK YOU!" he hissed in pain. Pero hindi ko 'yon pinansin at tumakbo nalang. "Come back here!" dagdag niya. Tang4 ka ba? why would I? 'dka gold.
dahil sa hindi ko tinitignan ang dinadaanan ko ay napatid ako, and my ankle twisted.
"Yara~ Oh Yaraaaaa~~~" malagkit niyang sabi ng tinitignan ako habang paika-ikang nilalapitan ako. Fvck you, 'd ako pumapatol sa mga baliw.
I was trying to get up with all my might but failed to do so. 'Cause it's too late, nasa paanan ko na siya. Kumapa kapa nalang ako mg pwedeng magamit pang self defense habang hindi matanggal ang tingin sa lalaking 'yon, ng may mahawakan na akong ay hinintay ko siyang mas makalapit pa sa 'kin, and hinampas ko 'yon sa binti niya. "AGGH, I'LL K!LL YOU!" aniya. Tumayo ako at ginamit ang pinanghampas ko para makatayo at humawak sa pader. When he tried to come near me hindi ko na hininto ang pag hampas sakanya at tinodo-todo ko na. Hinampas hampas ko siya ng paulit ulit. ipinikit ko ang mga mata ko at tanging sigaw niya at sigaw ko ang naririnig ko.
Huli na ng napagtantu ko na unconscious na siya sa sahig. Omg, I didn't kill him, didn't I? sht sht sht sht, what to do, what to do, what to do, I don't want to go to gail... paulit ulit na takbo sa utak ko sa sobrang taranta.
aaaaaah, I don't want to go to the gail!
***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***
Comments