You said forever, pero bakit ganito?
Iniwan mo akong mag-isa, hawak ang pangako.
The way you smiled, akala ko tunay,
Pero sa huli, ako pala’y naiwan sa “goodbye.”
Every memory feels like a knife,
Parang binura mo lahat ng parte ng life.
Nasanay akong ikaw ang kasama,
Pero ngayon, wala ka na, puro luha na lang ang dala.
Sana ako yung pinili,
Sana ako yung mahal mo ng buo, hindi half only.
Ginawa ko lahat, kahit masaktan,
Pero sa huli, ako rin pala yung iiwan.
Your “I love you” turned into “I’m sorry,”
And sorry can’t fix this broken story.
My heart still whispers your name at night,
Pero utak ko says, “end the fight.”
Kung mahal mo talaga ako,
Ba’t iba ang kapiling mo?
Kung ako talaga ang mundo mo noon,
Ba’t iba ang tinawag mong “home”?
Now I’m learning, kahit masakit,
Na minsan, love doesn’t mean you’ll keep it.
You were my dream, pero hindi destiny,
And sometimes love means—
learning to set you free. 🌧️
