Sa isang malalim na bangin ko natagpuan ang aking sarili sa isang bangungot na siya ring sa ‘kin ay gumising. Tanda ko pa ang panaginip ko kagabi, isang bitag na sa akin raw ay huhuli. Naalala ko rin kung papaano ako hinabol ng mga ligaw na kaluluwang naghahangad ng kaligtasan.

Ilang minuto mula nang ako ay magising nabaling ang aking atensyon sa tumutunog na cellphone ko na nakalagay sa ibabaw ng maliit na kabinet. Agad akong bumababa ng kama at kinuha ang cellphone at sinagot ang tawag. Isang tawag mula sa isang taong napalayo sa amin, isang tawag mula sa aking ina.

‘Di maipinta ang ngiti sa mukha ko ng mabasa ko ang pangalan ng aking ina.

"Mama, kamusta ka na po?" tanong ko sa aking ina na nasa abroad habang kausap ko sa cellphone .

"Ok lang ako anak, ilang months na lang matatapos na ang kontrata ko dito. Uuwi na ako riyan!"excited na pagkakasabi ni mama.

"Talaga po?" ‘di makapaniwala kong tanong. Biglang nagbukas ang pinto ng kuwarto ko at biglaang pumasok ang kapatid ko ng walang pahintulot ko.

"Ate, akin na nga iyan!" sigaw ng aking kapatid sabay hablot ng cellphone ko.

"Ano ba Hol, ‘di mo ba nakikitang kausap ko si mama? Tawagan mo na lang kaya siya may cellphone ka na man diba?" naiinis na sabi ko kay Holy, kapatid kong babae; at binawi ang cellphone na hinablot niya.

"Ano bang nangyayari dyan, Devy? Si Holy ba iyan? I-abot mo nga sa kaniya, please!" pakiusap sa akin ni mama.

"Tssk, oh ayan na Holy epal ka kasi!" Sabay abot ko ng cellphone sa nakababata kong kapatid.

"Mama, totoo po bang uuwi ka? Talaga? Mama pag-uwi mo bilhan mo ako ng maraming chocolates tsaka 'yong teddy bear, tsaka 'yong nasa advertise ma na candy na sinasabi ko sainyo noon. Sige po. Opo. Mama, alam mo po si ate Devy, bumagsak po siya sa Math subject niya. Tsaka po ako nakakuha ako ng tatlong perfect sa exam," dinig kong pagmamayabang ng kapatid ko kay mama.

"Ang yabang mo naman, alam mo Holy noong kasing edad kita ‘di hamak na mas marami ang perfect ko sa exam, sadyang nagmature na talaga ako at narealize ko na grades will never define how smart you are, it's experience that you learn which makes you wise," pagmamayabang ko.

“Ang sabihin mo ate tamad ka!" sigaw niya.

"Gusto mo kunin ko iyang cellphone ko?" pagbabanta ko sa kapatid ko at lumapit sa kaniya.

"Mama si Ate ohh!"

"Ayan, si mama na naman ang tatawagan!" sabi ko at hinablot ang cellphone ko.

"Huwag nga kayong mag-away! Siya nga pala, nasaan si ate Grace ninyo? Si papa mo?" tanong ni mama.

Tumingin ako saglit kay Holy. Nagtinginan kami dahil sa hinahanap ni mama si ate Grace.

"Mama, si Devy po ito. Ma, si ate Grace po pala ay... ah... " At naramdaman kong may humablot sa cellphone ko- si ate Grace.

"Ok lang po naman ako mama! Good grades pa rin, " sabi ni ate Grace.

"Pakiloudspeaker naman!" sabi ni Holy at iniloudspeaker ni ate ang phone ko habang nakatingin sa amin ng may pagtataray.

"Ano bang gusto mong pasalubong pag-uwi ko Grace?" tanong ni mama.

"Ahmm… Makeup kit na lang po siguro, tsaka offshoulder na damit or even kahit anong dress basta in style," sagot ni Ate.

"Okay, ikaw naman Devy, ano ang gusto mong pasalubong ko para sayo?" tanong ni mama sa akin.

"Ahh, wag na lang po siguro," sagot ko.

"Ang OA mo, 'wag ka ngang mag-feeling mabait tinatanong ka ni mama kung ano ang gusto mo. Respeto Devy! " sabi ni ate with matching eye roll pa.

"Okay, mama siguro pocket books na lang po. Basta kahit anong libro na may story," wika ko.

"Duh, hindi na uso ang pocket books ngayon, may mga application na kaya na magagamit para makapagbasa ng stories. Don't be stupid and out of style, wala akong kapatid na old school," bulong ni ate Grace.

Nanahimik na lang ako habang tinitingnan ako ng nakababata kong kapatid na si Holy at nakita ko na lang na umalis na sa loob ng kuwarto ko si ate matapos i-abot sa akin ang cellphone ko.

"Sige anak bibilhan kita ng maraming libro. Sa ngayon manghiram ka muna ng libro sa library at bumili sa mga bookstore," sabi ni mama.

"Sige po," matipid kong sagot.

"I love you mga anak!"

"Love you din po!" At bumalik si ate sa kuwarto ko at kinuha ang makeup kit na naiwan niya na dala-dala n’ya pa noong pumasok siya sa kuwarto ko.

"Siya nga pala, kayong dalawa 'wag ninyong masubukang isumbong ako kay mama ha? Kapag nalaman ko na sinumbong niyo ako kay mama o kahit papa, magkakagulo talaga tayo," pagbabanta ni ate Grace at umalis na sa kuwarto ko.

Ilang sandali, umalis na din si Holy.

Ako ay isang High School student lang na mahilig magbasa ng libro specially ‘yong uri ng libro na nakakategorya bilang isang novel. Halos lahat ng sikat na libro English man o Filipino nabasa ko na. May 10 years old sister ako at ang pangalan niya ay Holy at isa pang sister na College student na mahilig magcutting classes, lumiban, gumimik at maglakwatsa, 21 year old siya, si Michaela Grace o si ate Grace. Ang ama ko ay isang Architect at palaging wala sa bahay. Umuuwi lang siya tuwing biyernes at umaalis tuwing Lunes. Kung minsan wala siya sa buong linggo buhat ng napakahectic ng schedule niya. Kaming magkakapatid ay maykaniya-kaniyang hobbies. Ako mahilig magbasa, si Holy gustong gusto ang pagpipinta. Si ate Grace ay nagpupunta sa mga Club para kumanta o sumayaw, minsan gumagawa din siya ng music video sa pagbabakasakaling sumikat siya. Nag-aaral ako sa isang private na paaralan at ako ay nasa section one, composed of 36 students. Hindi sa pagmamayabang, matalino ako sa lahat ng subject maliban sa mga Math related subjects kasi reading of words ang gusto ko at hindi numbers. Tsaka naniniwala ako na words lang ang kayang mastore na information sa utak ko and a few numbers only. Hindi ako nagsasawang magbasa, pakiramdam ko kasi nakakaalis ako sa gulo ng mundo; nagiging stress reliever ko ang pagbabasa. Iyong tipong na-fe-feel mo iyong magic na nais ipabatid sa iyo ng may akda, isang magic na ‘di lang lahat ang nakakaappreciate. Nakakawala din ng umay ang bawat letra na nakasulat sa bawat librong binasa ko; mapasci-fic, romance, action o comedy man. Alam ko di lang ako ang nakakaramdam ng ganoong uri ng saya sa tuwing nagbabasa.

Mercy's PoV

Dalawang buwan na lamang ang hihintayin ko para makasama ang aking mga anak. Ano na kaya ang hitsura ni Holy ngayon? Ni Devy kaya? Maayos lang kaya si Grace? ‘Di pa rin nagbabago si Holy, mahilig pa rin sa matatamis, gayundin si Devy obsessed pa rin sa mga libro at pocket books. Si Grace naman niyayakap na niya masyado ang edad niya.

Lumalandi na kaya ang batang iyon? Hay... ang bilis ng panahon… parang kailan lang nang magpunta ako dito at parang kahapon lang din nang nakita ko si Grace na iyak ng iyak ng paalis na ako...

Pag-uwi ko, babawi ako. Ibibigay ko lahat ng gusto nila.

"Excuse me Madame, may I ask to have a leave for tomorrow? I am just going to buy some books outside," pagpapaalam ko nang malapitan ko na ang amo kong babae.

"What are you going to do with books?" tanong niya sa akin at pinatay ang telebisyon na kanina pa niya pinapanood.

"It’s for my daughter. "

"If you want, you can have those books in the library. It's up to you what book you want and how many," sabi niya sa akin at ngumiti.

"B-but madame, i-it's expensive... I mean those books in your library are all expensive, " natataranta kong sagot.

"Don't worry... I am old and my children doesn't really love books. Next year I am going to give the books to the charity and sell some, so don't be shy," usal niya at tinapik ako sa balikat.

"Thank you madame!" pagpapasalamat ko. Walang mapagsidlan ang sayang nararamdaman ko sa pinakitang kabutihan ng amo ko, hindi lang nang mga puntong iyon, kundi simula pa lamang nang ako’y dumating dito.

Matapos kong gawin lahat ng gawaing bahay ay agad akong nagpunta sa library na nasa loob lang mismo ng bahay ng amo ko para kumuha ng mga libro. Pinili ko iyong mga librong may matitingkad na kulay dahil tiyak akong nakakaakit iyon at magugustuhan ni Devy. Halos lahat ng libro ni madame Remi ay parang bago pa at napakamahal.

"Somewhere in nowhere... magustuhan kaya ito ni Devy? Pero mukhang maganda naman!" At agad ko itong nilagay sa maliit na kahon.

Ilang minuto lamang habang namimili ako ay iniwan ko ang kahon sa may pinakadulo sa bandang unahan, malapit sa pinto; para lamang maghanap pa ng mas magagandang libro. Ilang sandali lamang ay namatay ang ilaw, pagkatapos ay bumukas ulit at gumalaw ang chandelier na para bang lumilindol. Nagpatuloy ako sa paghahanap at 'di ko ininda ang nangyayari, nang bigla na lamang muli namatay ang ilaw at may tunog na tila ba may nahulog mula sa mataas na lugar at ako na lamang ay napilitang magmadali.

"Pundido na ang ilaw dito... baka kailangan ko nang sabihan si madame na dapat papalitan na ang ilaw," pabulong kong sabi sa sarili ko habang binabalikan ang maliit na kahon.

"Oh...ba't nandito 'to?" Naging reaksyon ko ng makita ang kahon sa gitna mismo ng dalawang shelf na magkaharap, napakamot ako sa ulo sa pagtataka. Sa pagkakatanda ko kasi nilagay ko ang libro sa pinakadulo ng shelf malapit sa pinto.

"Hindi bale na nga!" Agad akong lumabas. Nang makarating ako sa sala hinanap ko ang amo ko. Hindi ko siya makita kahit saang sulok sa bahay. Nagpunta ako sa hardin at doon nakita ko siyang nakahandusay.

"Madame? Madame!"

Third Person’s PoV

Kumuha si Mercy ng walong libro at lingid sa kaalaman niya naging siyam na ito. At doon magsisimula ang pagbubukas ng aklat na babago sa buhay ng mga masasangkot sa estorya.

A few weeks after

Devy's PoV

Kakagising ko lang ng biglaan na lamang akong sinalubong ng nagagalak na si Holy.

"Ate!Ate! Dumating na ang package ni mama! Ate!" paggising sa akin ni Holy.

"Ano ba?" naiinis kong sabi at napilitang bumangon.

"Ang package! Buksan natin!" pagyaya ni Holy.

"Naman o! Nasaan ba si papa?" tanong ko.

"Maagang umalis ate! Tara na!" Hinila ako ni Holy pababa ng hagdaanan.

"Buksan mo na!" Nananabik na pag-uutos sa akin ni Holy at inabutan ako ng gunting.

"Bwesit kang bata ka!"

Binuksan ko na nga ang package at tumambad sa amin ang napakaraming mga bagay tulad ng damit, sapatos at bags. Syempre hinanap ko rin iyong sa akin, ang mga libro.

"Ate mukhang sa iyo ito!" sabi ni Holy at itinuro ang isa pang kahon sa loob ng package.

"Anong nangyayari dito?" tanong ni ate Grace na kabababa lang ng hagdanan.

"Dumating na ang package ni mama!" masayang pagkakasabi ni Holy.

"Nasaan ang sa akin?" tanong ate at hinalungkay ang package.

"Ito!" sabi ko sabay abot sa kaniya ng make-up kit.

"First batch pa iyan ate!" Sabi ni Holy pero hindi siya pinakinggan ni ate Grace at umalis na lamang ito na wala man lamang iniwan na salita.

"Maldita!" pabulong na sabi ni Holy.

“Mag-break sana kayo ng jowa mo!”

“Wala akong jowa!” sagot ni ate Grace.

“Hindi ka na sana magkajowa!” pang-aasar niya pa kay ate Grace.

“Hoy, ‘pag ikaw binalikan ni Ate, ‘wag kang iiyak-iyak ha!” sabi ko sa nakababata kong kapatid at nakipagtitigan lang siya sa akin.

“Saan mo natutunan ang mga salitang iyon?” Tanong ko at bigla niyang nilihis ang usapan.

"Ate, patingin ng libro mo!"

"Hindi ito pwede sa mga bata tulad mo!"

"Ten na ako!"

"Bata pa rin ang edad na iyon!"

"Ano bang meron diyan! The more na pinagbabawalan mo ako, the more na gusto kong basahin iyan!"

"Bata ka! Nag-iingat lang ako baka may mature content ito na hindi pwede sa iyo!"

"Mature content?"

"Sabi ko Nature content!"

"Pero..."

"Shhh... magbihis ka na at maaga tayong papasok ngayon!" sabi ko sa kaniya habang tinatakpan ko ang bibig niya.

Pumasok ako sa kwarto ko at binuksan ang kahon.

"Finding Chelsea!, Gravity and love... mukhang maganda ito ah... Ito! One Real Friend.. ito ang una kung babasahin!" Itinago ko kaagad ang kahon sa ilalim ng kama at naghanda na para sa pagpunta ko ng paaralan.

At School

"Llenas, Carmena?"

"Present!"

"Makata, Leah Anne?"

"Present!"

"Bernalles, Divine?"

.

.

.

"Bernalles, Divine!"

"Ma'am? Ah.. Present!" gulat na gulat kong sabi at nagsitawanan ang lahat.

"Devy? Are you okay?" tanong ng seatmate kong si Geneva sa akin.

"Oo... okay lang ako,"sagot ko.

Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa akin. Ang alam ko lang may bagay na tila ba hindi ko maipaliwanag.

"Class... may bago pala kayong kaklase! At nasa labas siya ngayon," sabi ng adviser namin.

"Sino naman kaya iyan?"

"Lalaki kaya o babae?"

"Sana lalaki!" dinig kong bulungan ng aking mga kaklase.

Hindi ako makapagfocus at ang nakakainis hindi ko alam kung bakit. Nakatulala lang ako ngayon sa bintana.

"Please introduce yourself!" sabi ng adviser namin sa kaniya.

"Psst...Pssst." Kinalabit ako ni Geneva na nasa likuran ko.

"Ano?" tanong ko sa kaniya.

"Nakatingin sa iyo ang transferee!" sabi ni Geneva.

Wait, why is he staring at me?

Napansin ko na habang nakatingin siya sa akin kahit na hindi pa siya nakakapagpapakilala ay agad naman akong tiningnan ng klase.

"What?" tanong ko. Nalilito ako ba't ako tinitingnan ng lahat.

"Is there something wrong? Magkakilala ba kayo?" tanong ng adviser namin.

"Hindi." Matipid na sagot ng lalaking transferee at inialis ang tingin sa akin.

Bakit parang ganoon siya makatingin?

"Crush ka yata niya!" kinikilig na wika ni Geneva sa akin at hindi ako nakasagot.

"Introduce yourself," muling sabi ng adviser namin.

"I am Lucero, West Shon. I am from Crihilston Private High School," pagpapakilala niya.

What a weird name..

"Okay West, now let's discuss kung saan ka mauupo!"

Oh no! God! Please huwag malapit sa akin! Ang creepy niya.

"Babaguhin natin ang arrangements ng seat. Ngayon Geneva maupo ka sa last seat sa first column."

Oh no! No! No! Please!

"West, maupo ka sa likuran ni Devy at sa tingin ko magkakasundo kayo!"

Did I offend you in my past life fate? Why am I this unlucky today?

"Ma'am Marites, pwede ka bang makausap sandali?" pang-iisturbo ng isang guro sa kabilang section.

Habang nakikipag-usap ang adviser namin, ako naman ay nakakaramdam ng 'uncomfortable feeling' habang ang transferee ay nasa likod ko.

"Class! Mukhang hindi lang isa ang transferee natin ngayon ah!"

May isa pa? Sana naman hindi weirdo!

Ilang segundo lang ay pumasok na sa klase ang isang gwapong lalaki.

"Hi! I'm Bailey Stewart from Crihilston High School," pagpakilala niya.

Whoaa! Same school with the first one?

"Bailey, maupo ka sa tabi ni Daniella."

Whooa! First row and first column!

"Okay ngayon, may pupuntahan lang muna ako at babalik ako kaagad. Kaya please open your book at page number 71 and answer the following questions! Class president, please monitor those students who are sharing thier answers and kindly list down their names."

"Yes ma'am!" sagot ni Daniella na para bang napakaresponsable niyang tao.

Masasabi kong si Daniella ay matalino at the same time irresponsible. Kahit na binilinan siya ng guro namin na pamunuan kami ay hinihikayat pa niya kami na mag-inggay. Nakikipagdaldalan tapos kapag nahuli ng guro namin sasabihin niya ang linyang... 'sinabihan ko na po sila na tumahimik pero ang tigas po talaga ng ulo nila!' Tsk...

Nang makaalis ang guro namin nagsipuntahan agad ang mga estudyante sa kaniya-kaniya nilang barkada. Maging ako na hindi mahilig lumipat ng upuan ay napalipat saglit malapit kay Geneva dahil sa hindi ako komportable sa upuan ko.

“Bakit ka nandito?”

“Hayaan mo muna ako ako dito, saglit lang naman. Ang creepy kasi ng transferee!”

"Sos...may 'creepy' ka pang nalalaman. Gwapo naman din siya!"

"Hindi siya marunong magsuklay! Tingnan mo nga ang buhok niya, parang pugad ng ibon!" sabi ko at panakaw na tinitingnan ang weirdo na transferee.

"Sa tingin ko pa rin guwapo siya."

"Bahala ka! Paniwalaan mo ang gusto mong paniwalaan."

Uwian

"Bye Devy!" Pagpapapaalam sa akin ni Gen habang binubuksan ang pinto ng kotse nila.

"Bye Gen!"

Ngayong araw kailangan kong magcommute pauwi dahil may kaibiigan akong dapat daanan.

Habang tinatahak ko ang daan pauwi ay napansin ko ang lalaking nagngangalang West na tila ba hinihintay ako.

Oh my god!

Imbes na magpatuloy ay bumalik ako sa daang nadaanan ko na at binilisan ko ang paglalakad. Habang naglalakad ako, naririnig ko rin ang yabag ng sapatos niya.

Sinusundan niya ako! Paano na ito?

Agad akong tumakbo at hinabol niya ako. Nang tingnan ko siya sa likod wala na siya ngunit pagharap ko nakita ko siya na papalapit nang papalapit sa akin.

"Dios ko po!"

"Itapon mo na," mahinang pagkakasabi niya.

"Ang ano?" Nagtataka na lang ako sa mga salitang binibitawan ng bagong salta.

"Ang libro na kulay itim! Ang Blank Book."

"Itim? N-nakadrugs ka ba?" nanginginig kong tanong.

"Huwag mong babasahin ang libro na iyon. Ang librong walang pamagat."

"Ano bang pinagsasabi mo? Baliw ka ba?" tanong ko.

"Nakikita ko siya sa likod mo. Hihikayatin ka niya na basahin ang libro. Ang libro na maghahatid ng kamalasan sa buhay mo."

"S-sinong 'siya'?" naguguluhan kong tanong at napalingon sa likod.

"Ang itim na usok." sagot niya.

Nagiging mas creepy na ito kaysa kanina ah.

"Itim na usok?" tanong ko.

"Basta, huwag mong babasahin!" saad niya at tumalikod at naglakad palayo.

Napaupo ako sa takot at halos mapaiyak sa kaba.

Damn psychopath!

Third Person's PoV

Nang makarating si Devy sa bahay nila ay agad siyang dumeretso sa kwarto niya at napahiga sa kama.

Habang tinititigan ang kesame ay pilit na pumapasok sa kaniyang isipan ang sinabi ng lalaki na nagngangalang West.

"Itapon mo na ang kulay itim na libro."

"Bwesit! May ganoong libro ba ako? Itim at walang pamagat?" sabi ng dalaga sa kaniyang sarili at napatayo at nag-umpisang maghanap ng itim na libro na walang pamagat.

Hinalughog niya ang kwarto ngunit wala pa rin siyang nakikita.

"Damn! Nahalughog ko na ang buong bahay pero wala naman! Sa susunod na tatakutin niya ako tatawag na talaga ako ng pulis!"

Habang napaupo ang dalaga ay napansin niya ang kahon sa ibabaw ng aparador at naalala ang kahon na nasa ilalim ng kama niya. Ang kahon na may tatlo pang librong natitira.

Binuksan niya ito at binasa ang bawat cover at may nakita nga siyang librong itim na walang pamagat.

"Manghuhula siya!" namamanghang sabi ng babae.

Nangingilabot man ay pilit na dinadalaw si Devy ng 'curiosity' niya.

"Bakit naman hindi ko ito pwedeng basahin?" tanong niya sa sarili.

"Hindi naman kaya naglalaman ito ng treasure map? Buwesit mas lalo tuloy akong na-cucurious!" pahayag niya.

"Bubuksan ko o hindi?"

Gustong buksan ni Devy ang libro dahil sa curiosity niya at ayaw niya rin at the same time dahil sa seryusong pagkakasabi ng transferee na kaklase niya.

"Papaano kung magsisi ako kapag nabasa ko ito? O baka magsisi din ako na hindi? Ah basta hindi ko ito babasahin!" palahaw ng dalaga at inilapag ang libro.

"Pero, sisilip lang naman ako at wala namang makakaalam eh! Hanggang chapter 1 lang!" nakangiti nitong sabi at pinulot muli ang inilapag niyang libro.

Binuksan na nga ng dalaga ang libro na itim na walang pamagat at nang buklatin niya ito tumabad sa kaniya ang salitang 'Do not open. Lahat ng pagkakautang ay may katumbas na kabayaran; mapa salapi o buhay man.' na nakasulat pa sa kulay pula na ink... Ink nga ba?

"Wow! Ang catchy naman! Three words pa nga lang but it gave me more reason to open it! Tsaka, para talagang totoong dugo ang pinangsulat!" ani ng dalaga sa sarili habang ino-obserbahang mabuti ang sulat sa unang pahina.

At binuklat pa ng dalaga ang libro.

"Discontinue reading and you'll die," pagbabasa ng dalaga at nagsimula na siyang kabahan.

Tama kaya itong ginawa ko?

Lunok-laway na binuklat pa ng dalaga ang pahina at biglang humangin sa loob ng kwarto niya. Hindi natinag ang dalaga na basahin iyon.

"Ngayong araw na ito ay nakakatakot na araw para sa akin. Hindi na rin ako makatulog buhat ng inggay na naririnig ko sa ilalim ng aking kama at mga boses na tumatawag sa pangalan ko, pati na sa iyak ng babaeng nasa loob ng kabinet ko. Takot akong bumaba ng hagdananan dahil…" Pinagpatuloy ni Devy ang pagbabasa na wala man lamang pagdududa kung bakit ang linguaheng nakasulat ay tulad ng ginagamit niya gayong mula pa iyon sa ibang bansa.

Nasisiyahan pa lalo ang dalaga sa pagbabasa at hindi na nga niya namalayang nakatulog siya.

At isang malakas na hangin ang nagsara sa libro.

Devy’s PoV

Habang ako ay natutulog naramdaman ko na may kumakalabit sa akin. Naramdaman ko rin ang likido na pumapatak sa mukha ko. Ang mga mata ko ay pilit kong ibinubukas at napasigaw ako sa nakita ko. Isang babaeng gumagapang sa kesame ang nakita ko at bigla akong nagising na panaginip lang pala ang lahat.

"Nakapatay ang ilaw?" mahinang tanong ko sa sarili ko ngunit hindi ko na ito muling pinansin pa bagkos sinubukan kong muling matulong.

Nang ipinikit ko na ang mga mata ko naramdaman ko na naman na parang may tutumutulak sa kama ko at naririnig ko ang mga inggay sa ilalim pero natulog pa rin ako.

The more na hindi ko ito pinapansin the more na lumalakas ang inggay na ginagawa nito.

At sa bawat paglakas ng inggay kasabay ko ring naririnig ang tibok ng puso ko na palakas ng palakas.

Lumalakas ang hangin sa loob ng kuwarto, lumamig ang paligid, biglang bumukas ang bintana at ang pinto ay naririnig kong bumubukas din. Agad akong nagtalukbong ng kumot at nagdasal.

Panaginip lang ito! Hindi ito nangyayari!

Habang nakatalukbong ako ng kumot napansin kong nawala ang inggay at uminit ang paligid. Iminulat ko ang mga mata ko habang nasa ilalim pa rin ng kumot at napansin ko ang aninong nakaharap sa akin na tila ba sasaksakin ako.

Naramdaman ko ang likido na dumadaloy sa tagiliran ko. Pero kinabukasan nagising ako at wala namang sugat akong nakita.

"Sabi ko na nga ba! Panaginip lang! Grabe talaga ang librong iyon! ipapabasa ko rin kay Geneva nang bangungutin din!"

At School

Habang papasok ako sa klasroom ay naramdaman ko na may nakatingin sa akin. Lumingon ako sa paligid at nagpatuloy muli sa paglalakad.

Wala na masyadong estudyante ang dumadaan. Mag-isa na lamang akong umaakyat ng hagdanan. At habang ako ay papaakyat nakaramdam ako muli ng kakaiba, parang may sumusunod na sa akin. Huminto ako at lumingon sa likod. Dumungaw ako sa baba habang nasa gilid ako ng hagdanan. Nakikita ko sa baba ang kulay itim na damit na papaakyat.

Ang dyanitor kaya iyon?

Ang yabag ng mga paa na papaakyat na tila sumusunod sa akin ay napahinto rin sandali ng inialis ko ang ulo ko sa gilid ng hagdan.

Napalunok ako ng laway ko at dahan-dahang umakyat ng hagdanan ng nakatalikod. Nang ako ay papaakyat naririnig ko na naman ang mga yabag ng paa gayundin ang tibog ng puso ko. Nagpatuloy ako sa pag-akyat nang biglang may humawak sa aking likuran at hinila ako.

"Ahhhhhh---"

"Shhh! Huwag kang maingay! Maririnig ka niya..." sabi ng isang lalaki habang tinatakpan ang bibig ko. Kumawala ako sa kaniya at halos mapaluha muli sa nakita.

"West? Ikaw na naman?"

"Binalaan na kita na huwag mong bubuksan ang libro pero binasa mo pa rin!" mahinahon na may pagkagalit niyang pagkakasabi.

"Paano mo nalaman?" tanong ko.

"Ngayon kailangan mo ng basahin ang libro at huwag kang hihinto!" pag-uutos niya sa akin.

"Sabihin mo papaano mo nalaman na binasa ko ang libro ha? Stalker ka ba?" tanong ko. Hindi siya sumagot sa akin bagkos tiningnan niya ako ng deretso sa mata.

"Sumagot ka! Akala mo nakakatuwa na paglaruan ang emosyon ng tao? Akala mo namamangha ako sa ginawa mo? Binabalaan kita, lumayo ka sa akin kung ayaw mong tumawag ako ng pulis!" .Tumalikod siya at aktong baba ng hagdanan.

"Nakita ko siya, nakita ko sila, hinahanap ka nila. Ang itim na usok na nakita ko kahapon ay mas lumaki at mas maitim pa. Gusto nilang makakain ng itim na usok na nasa iyo, dahil na sayo ang libro. Hindi na ako makikialam pero sana ay mag-inggat ka!" sabi niya at nagpatuloy sa paglalakad.

"May pa 'sila' ka pang nalalaman! eh ikaw naman ang gumawa ng lahat!"

"Bwesit na Weirdo na iyon! Ha...ha…"

Napatingin ako sa relo ko at saktong may sampung minuto pa ako bago magsimula ang klase.

Nang buksan ko ang pinto nagulat ako ng pagalitan ako ng teacher namin sa math.

"Miss Bernalles, You're too early for the second period!" sarcastic na pagkakasabi ng teacher namin.

What the?

Muli akong napatingin sa relo ko at nakita ko ito na hindi umaandar.

Umaandar ito kanina ah?

Napatingin ako sa orasan na nasa klase at nakita ko na fourty-five minutes na akong late.

Ano man ang nangyari ngayong araw hindi ko na ito inisip pa. Hindi ako nakasali sa discussion ng first subject at nakatayo ako sa labas ng halos limang minuto.

"Girl! Bakit ka late?" tanong ni Geneva sa akin.

"Sira ang relo ko Gen at tsaka akala ko maaaga pa."

"Di nga?" natatawa niyang tanong.

"Ahmmm...change topic na nga tayo! Sandali, pumasok na ba si Beverly?" tanong ko.

"Hinahanap ninyo ako?" sagot ni Beverly na umabsent kahapon.

"Bakit ka lumiban kahapon?"

"Personal problems. By the way, hindi ninyo sinabi sa akin na may dalawang guwapong lalaki pala ang nagtransfer dito, kaso medyo creepy iyong isa ha. Kamusta nga pala ang araw ninyo kahapon?" At inakbayan kami.

Dahil sa tanong niya naalala ko tuloy ang pananakot ni West na sa akin. Pero hindi ko na binahagi pa, mas pinili ko na lang na isekreto ang lahat.

"Guiz, may ipapabasa akong isang horror book sa inyo!" nakangiti kong sabi at iniabot ang libro.

Nag-abot ang tingin nina Beverly at Geneva at sabay nagkibit-balikat.

"What's that? Baka tulad lang iyan ng mga nabasa ko at napanood kong movies ha!" ani Beverly.

"Promise! Babangungutin kayo pagsapit ng gabi!" nakapikit kong pagkakasabi na tila ba confident sa inirerekomenda kong libro.

"Words and Horrors?" sabi ni Geneva.

Ibinuka ko ang mata ko na medyo nagulat sa sinabi niya.

"Ano?"

"Ang title ng librong binigay mo, Words and Horrors" Inagaw ko kaagad ang libro.

"Wait wala kaya iyang...."

"Are you okay?" tanong sa akin ni Geneva at tinapik ang balikat ko.

"…title." Dugtong ko.

"Ano?" naguguluhang tanong ni Beverly.

Wala talaga akong makitang title...

"Baka hindi mo lang napansin! Tingnan mo nga naman oh, black font at background." pahayag ni Geneva.

"Siguro nga," sagot ko pero ang totoo wala akong mabasang kahit anong title.

Nang panahon na iyon, ipinagsawalang bahala ko na lamang ang nangyari, maaring niloloko nga talaga ako ng aking mga kaibigan.

"Basahin na kaya ninyo iyan at sabihin sa akin ang opinion ninyo?" nakangiti kong sabi at kinuha nila ang libro at binuklat ito.

Nakita ko sa mga mata nila ang pagiging seryuso.

Ayan na! Takot na sila!

Muli na namang nagkatinginan ang dalawa na tila ba gulat.

"So? Ano na?" tanong ko.

"Sigurado ka ba na ito na iyong libro na iyon?" tanong ni Beverly at tumango ako. Nagkatinginan silang muli at nagsimulang tumawa.

"Bakit?" naiinis kong tanong.

"Ipapabasa mo sa amin eh wala ngang nakasulat! Anong babasahin namin? Isa itong Blank Book!" pasigaw na sabi ni Beverly at sinundan naman ng pagtawa.

"Akin na nga!" At hinablot ko ang libro mula kay Beverly.

Binuklat ko ang libro. Nakita ko na na iba na ang nakasulat sa unang kabanata na binasa ko kahapon.

"Anong ginawa ninyo?"

"Ano bang pinagsasabi mo eh ngayon mo lang kaya iyan binigay!" sabi ni Geneva.

"Ang Chapter one nabago!"

"Aminin mo nga sa amin Devy, umiinom ka na ba ng alak? Baka kasi nakainom ka nang basahin mo iyan kaya ka naghahalucinate na may letra ang libro na ibinigay mo!" sabi ni Beverly.

"Hindi ito nakakatuwa! Nabago ang chapter one!"

Wala na ang chapter one.

“Chapter two, Ang unti-unting pagkawala.” Iniharap ko ang libro sa kanila at ipinakita ang nabasa ko.

"Eh ano palang tingin ninyo riyan? Numbers? May nakasulat naman ah!" naiinis kong sabi at tiningnan nila ang libro at nagtawanan ulit.

Tiningnan ko na naman ang libro at mayroon nga.

Pinaglalaruan yata nila ako ah.

"Sige nga basahin mo nga!" Sabi ni Beverly.

"So ayaw ninyong aminin na nakikita ninyo ang letra para ako ang magbasa ano?" sabi ko.

Natigilan sila sa pagtawa at nagbigay ng titig na hindi makapaniwala ang dalawa.

"Okay makinig kayo, Chapter two, Ang unti-unting pagkawala.

Pumasok ang dalaga sa paaralan kasama ang kaibigan niya at tulad ng normal na araw lang ang mga naging karanasan niya. Ang pinagkaiba nga lang ay huli siyang nakarating sa klase. Mas maganda ang araw na iyon kaysa sa kagabi... Isang kaklase niya ang napapabalitang nawawala at.... "

"Hahahahaha!" Nagsitawanan na naman sila.

"Ano bang problema ninyo?"

"Sorry, sorry! Whow! Ang galing mo palang gumawa ng story! Napabilib mo kami!" sabi ni Beverly at pumalakpak.

Mas lalo akong nainis sa pagpapanggap nila.

"Ano ba kasi ang..."

At pumasok na ang English teacher namin at bumalik na ako sa upuan.

Ilang sandali ay dumating na late si West.

"Sorry I'm late ma'am." paghingi niya ng paumanhin at pinaupo naman kaagad ng teacher.

Ayan na naman ang lalaking hindi marunong magsuklay!

Hindi ko siya tiningnan sa mata pero hindi sinasadya habang napadaan siya sa tapat ko nakita ko ang kunting bahid ng dugo sa white part ng uniform niya at nagsimula na akong pangilabutan.

Habang nagdidiscuss ang teacher namin hindi ko mapigilan na mapalingon sa kaniya upang muling masulyapan ang dugo sa damit niya.

Sigurado ako! Dugo iyon!

"Open your book at page 78 and please answer the following." sabi ng guro namin.

Natataranta ako at hindi ko alam kung bakit. Sa tingin ko dahil ito sa hindi ako mapalagay at komportable na si West ay nasa likod ko.

Habang binubuksan ang libro ko nahulog ko ang nag-iisa kung ballpen at gumulong ito paatras. Gumulong ito sa direksyon ng kinauupuan ni West.

Lagot.

Nagkasalubong ang mga tingin namin ngunit agad niyang inilihis ang tingin sa bintana.

Tsk... hindi talaga niya pupulutin? Wow!

Tiningnan ko siya ng ilang segundo at napataas ang kilay ko ng hindi pa rin niya pinulot ang ballpen.

"Hindi mo ba pupulutin?" tanong ko sa kaniya habang tinitingnan ko ang ballpen ko na nasa paanan niya. Napatingin siya sa akin at inisnob ako.

Iniisip pa rin kaya niya ang sinabi ko kanina?

"Pakikuha naman ng ballpen ko oh! Please!" sarkastiko kong sabi.

"Kanino ba iyan?" tanong niya.

"Akin?" sagot ko at tinaasan siya ng kilay.

"Sa iyo naman pala eh...edi pulutin mo!" sabi niya at muling tinanaw ang view sa labas ng bintana.

Wala akong nagawa kundi pulutin ang ballpen ko.

Uwian

Habang papauwi, binasa ko ang libro-ang continuation ng chapter two.

Naglalakad ako sa gilid ng daanan at hawak ko ang libro.

"Naglalakad ako ng mga oras na iyon kasama ang kaibigan ko at napansin ko ang pagkunti ng mga tao." pagbabasa ko.

Napatingin ako sa paligid ko at kumunti din ang mga tao.

"Napatingin ako sa maganda at maunlad na na mundo. Nilaliman ko na ang aking paghinga at muling tinanaw ang isang matayog na building. Mula sa taas ay binaba ko ang aking tingin at napansin ang kumpol ng mga tao na tila nag-uusap, sa ‘di kalayuan ang tanawing tinatanaw ko ay nasapawan ng ‘di makataong kaganapan. Isang bata ang nasagasaan sa harap ko, muntik na rin sana ako pero napigilan ako ng aking kaibigan."

Nagiging boring na masyado ang story na ito ah…

Iginala ko rin saglit ang mata ko sa paligid at nakapansin din ako ng grupo ng mga tao tulad ng nabanggit sa libro ngunit sa puntong ito nag-aaway ang mga nakita ko. Nais kong lumapit sapagkat tila hinihila ako ng aking mga paa papalapit doon. Ngunit bago ko pa man maihakbang ang kanang paa ko ay may isang bata na tumakbo sa gilid ko patawid ng kalsada at nahagip ng kotseng napakabilis nang andar. Napailalim ang bata at naliligo sa sarili nitong dugo. Anim na malalaking hakbang lang ang layo ko sa bata at nagulat ako sa nakita. Hindi maalis sa isip ko ang nangyari. Sobrang bilis ng mga kaganapan. Nagbabasa lang ako at... at...

Nabasa ko na ang mangyayari bago pa man ito maganap sa totoong buhay?

Tinakpan ko ang bibig ko at napaluha dahil sa hindi ako makapaniwala sa nangyayari.

Nagsitakbuhan ang mga tao palapit sa nasagasaang bata.

Kung tumuloy ako sa pagtawid kasama ko sana ang batang iyan ngayon na nakaratay sa daan.

Napatingin ako ng malalim sa libro na hawak ko at unti-unti ko nang nauunawaan ang kahulugan ng 'Bawal'. Napagtanto ko din ng mga oras na iyon na ang libro na ito ay hindi ordinaryo.

"Magdadala ng kamalasan," naalala kong sabi ni West.

Ngayon alam ko na na ang nangyayaring kaganapan sa libro ay nagkakatotoo at hindi panaginip lamang.