—

—

“Pre, I dare you to make that girl fall inlove with you.”

I shifted my gaze towards the lovely girl near the cafeteria. She's small, yet cute.

Tatlo kaming naglalaro si Dave, Jake, at ako. And it was my turn para pumili kung truth or dare ba. At pinili ko ang dare.

“Kayang-kaya ko 'yan.” ngumisi ako.

Nagtawanan sila. “Goodluck, pare.” at sabay umalis nang tumunog ang bell hudyat na magsisimula na ang klase.

Ngumiti ako sa hangin ng makita ko siya. My first impression of her is that she's lonely. Malungkot ang kaniyang mga mata. And that's one of the reason why I pushed myself to know her more.

One month pa lang kaming magkakilala and to tell you honestly, parang matagal na kaming magkakilala. And I'm doing my best to make her fall with me.

But man, it was me got trapped. I'm inlove with her!

“Drake, thank you for always coming with me.” She said, and genuinely flashed a sweet smile on me.

And again, nandito kami sa rooftop. Pang ilang beses ko na siyang sinamahan dito. She's a heliophile. She's damn inlove with sunrise and sunset. In the contrary, I'm deeply inlove with her, too.

Damn, that cutest smile. Gustong-gusto ko 'yan. Pero nilalamon ako ng konsensya ko. Paano kung malaman niya? Paano kung masasaktan siya? I know it's inevitable.

“Hera, kahit anong mangyari sana mapatawad mo ako. Sana iisipin mong totoo ang lahat ng pinapakita ko sa 'yo.” ngumiti ako sa kaniya na may halong lungkot.

I admit it, nasasaktan ako sa tuwing naalala ko na laro lang ang lahat. Ang kapalit nito ay malaking halaga. Siguradong pagsisihan ko 'to.

I saw how her eyes got confused. “Alam ko, nakikita ko kung paano mo ako alagaan, kung paano mo ako tinulongan. Alam mo bang muntik na akong mag attempt ng suícide?” ngumiti siya sa akin.

And that's made me shocked.

“Oo, muntik na kaya nagpapasalamat ako sa'yo ng marami, Drake. I know thank you is not enough, kulang na kulang 'yon kumpara sa naitulong mo sa akin.”

I felt sad after hearing it. Nararamdaman ko rin ang sakit na pinagdadaanan niya kung ano man 'yon.

Kaya pala ang lungkot ng mga mata niya. Kaya pala walang kulay akong nakikita, unlike today.

Humarap siya sa akin.

“Drake, sa loob ng isang buwan natutunan kong mahalin ka. Kaya ngayon sinasagot na kita.”

Umawang ang labi ko, my heart doubled in beat. Parang may kung anong nagwala sa loob ng tiyan ko. Hindi ako makapaniwala.

Nakahawak ako sa railings nitong rooftop . She's facing me without blinking and the next thing I knew, her lips met mine as the sunrise rises from the east, dumampi ito sa mga balat namin.

Dapat maging masaya ako pero, ang bigat sa loob ko. I know after this, wala nang kasunod. Tapos na. Nahulog na siya sa akin.

“Ngumiti ka.” tinutok niya sa amin ang camera.

Gaya ng sinabi niya ngumiti ako at ngumiti rin siya. Hanggang balikat ko lang siya kaya yumuko ako at doon pinakita niya sa akin ang photo.

Our first and last photo, witnessing the first and last sunrise.

“You look so old here. Tingnan mong balat natin. Ganyan pala tayo 'pag matanda 'no? Haha.” Tumawa siya kaya natawa na rin ako.

“Para saan ba 'yan?” tinaasan ko siya ng kilay.

The next words she dropped made my heart ripped apart.

“Remembrance natin.” she innocently smile at me.

Matapos ang umagang iyon, hindi na ako nagpakita sa kaniya. Kinuha ko na rin sa mga kaibigan ko ang perang pinusta nila.

Isang taon ko na siyang hindi nakikita.

Sana ayos lang siya. Sana ayos ka lang, Hera.

I miss her so much. Walang araw na hindi ko siya iniisip. Sana hindi siya nasaktan ng sobra.

“Pre, meron sana akong sasabihin sa 'yo.” napahinto ako sa paglagok ng beer.

Kumunot ang noo ko. Dave is so serious. Ano kayang sasabihin niya?

“Ano 'yon, pre? Kung tungkol na naman 'to kay Hera, please pre ayoko ng guluhin siya.”

Palagi nila akong kinukulit about kay Hera, ayoko ng guluhin ang buhay niya.

“Oo, pre. Pangako, huli na 'to.” He convince me.

“Ano ba kasi 'yon?” iritadong tanong ko.

“Saka mo lang malalaman 'pag nasa harap na tayo ni, Hera.”

Inubos ko iyong beer bago kami umalis. Kinakabahan ako. My heart is beating so fast. Huling nakita ko siya ay last year. Kahit sino naman 'di ba? Kakabahan din. Lalo na't may atraso ako sa kaniya.

Walang masisidlan ang kasiyahan na nararamdaman ko. Wait for me, my love Hera. Hindi na ako maging duwag na harapin ka.

“Pre, nandito na tayo.”

Napahinto ako at nagtataka. The happiness I felt earlier just vanished and replaced with sadness.

Lots of questions have crossed my mind.

Biting my lower lip, I said,“Dave, b-bakit tayo nandito?”

I heard him heaved a deep sighed and swallowed hard.

Then later on, he looked at with glistening eyes.

“She's gone, Drake. Wala na ang pinsan ko four months ago.”

For the first time my blood stops on circulating, my heart stops on beating, and my entire pshyque didn't move for awhile.

Nangangatal ang mga labi ko.

“Paano n-nangyari? Ano nangyari, D-dave.”

I couldn't process everything. Umiling-iling ako. Hindi totoo 'to.

“Remember noong naglaro tayo? Hindi 'yon totoong laro, pre. Akala mo di ba na hindi namin kilala si Hera?”

Pumasok sa isip ko iyong araw na nandoon kami sa cafeteria.

“The truth is she is my cousin. Gusto ka niya.” he added, dahilan upang mapatulala ako, “Gusto ka niya pre, kaya humingi siya ng tulong sa namin na gawin ang larong 'yon.”

Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko.

“At tinulongan namin siya dahil alam naming may heart disease siya at anytime maaari siyang bawian ng b-buhay. Mahal ka niya, Dave. Mahal ka ni, Hera.”

Napaluhod ako dahil sa sakit na nararamdaman ko. My whole system was shaking.

“Bakit hindi mo sinabi Hera, ang daya mo naman. Ang daya daya m-mo.”

'HERA SANTOS

BORN JULY 8, 2004

DIED DECEMBER 24, 2020'

Nagsibagsakan na ang mga luha ko. Hinaplos ko iyon, bakit ka umalis ng walang p-paalam? B-bakit mo ako iniwan?

“Bago siya binawian ng buhay. Ibinilin niya ito sa akin.” inabot sa akin ni, Dave. Pati rin siya ay naluluha na.

Kinuha ko 'yon, isang white envelope. Napailing-iling ako.

It was our first photo together, witnessing the last sunrise.

“Kung nahawakan mo na ang picture na 'to, ibig sabihin n'on ay wala na ako. Remembrance ko 'yan paraand sa'yo Drake, para kahit papano nakita mo na rin akong tumanda, haha.

Thank you for saving me from drowning. Thank you for making me the happiest. And thank you for the experience, Drake. I love you.

Until the next sunrise, “my love.”